หมาไล่เนื้อ


"หมาไล่เนื้อ" 

เป็นการสอนเรื่องกระเเสวัตถุนิยมสมัยนี้จากพระรูปหนึ่งครับ บางตอนอาจไม่สุภาพ เเต่อยากให้ลองอ่านดูครับ

  มีเรื่องเล่าว่า...

มีพระรูปหนึ่ง...ชอบทำอะไรแปลกๆ...

วันหนึ่ง...พวกกรุงเทพฯ...เอากฐินไปทอดที่วัด...

จัดงานกันใหญ่โต...มีหนัง...มีลิเก...มีดนตรี...

ผู้คนแห่กันมามืดฟ้ามัวดิน...


ก่อนทอดกฐิน...

ผู้คนมารวมกันเต็มศาลา...

หลวงพ่อเรียกเด็กวัดมา...

บอกให้ไปเอาเนื้อจากโรงครัวมาก้อนหนึ่ง...แล้วเอาเชือกมาด้วย...


หลวงพ่อจัดการ...เอาเนื้อ...ผูกติดกับหลังหมา...

ผูกเสร็จ...ก็ปล่อยหมา ...

หมาเห็นเนื้ออยู่บนหลัง...ก็ไล่งับ...

พอหัวโดดงับ...ตัวก็ขยับหนี...

 

เพราะหมามันกัดหลังตัวเองไม่ถึง...

ยิ่งโดดงับเร็ว...ก้อนเนื้อก็หนีเร็ว...

โดดไม่หยุด...เนื้อก็หนีไม่หยุด...น่าสงสารหมามาก...


หมาโดดอยู่นาน...งับเท่าไหร่...เนื้อก็ไม่เข้าปากสักที...


ผู้คนบนศาลา...พากันหัวเราะชอบใจ...

หัวเราะเยาะหมา...ว่าทำไมมันถึงโง่ยังงี้...

ไล่งับ...จะกินเนื้อ...ที่ตัวเองไม่มีทางไล่ตามทัน ตลอดชีวิต...


หลวงพ่อ...มองดูด้วยความสนุกสนานจนหนำใจแล้ว...

ก็แก้เชือกออกจากหลังหมา...

แล้วหันมาพูดกับญาติโยมว่า...


มนุษย์เรา...มีความรู้สึกว่า...ตัวเองพร่อง...ตัวเองยังไม่เต็ม...


ต้องเติมตลอดเวลา...เติมไม่หยุด...เพื่อให้ตัวเองเต็ม...

เราอยากสวย...อยากทันสมัย...

ไปหาซื้อเสื้อผ้าที่สวยที่สุด...ทันสมัยที่สุดใส่...


ดีใจได้เดือนเดียว...มีรุ่นใหม่ออกมาอีกแล้ว...สวยกว่า...ทันสมัยกว่า...


อยากได้โทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่...

ซื้อเสร็จ 3 เดือน...รุ่นใหม่ก็โผล่มาอีกแล้ว...

ซื้อคอมพิวเตอร์ทันสมัยที่สุด...

2 เดือนต่อมา...มีรุ่นใหม่กว่าออกมา...ของเราตกรุ่น...

ซื้อรถเบนซ์...ทันสมัยที่สุด...แพงมาก...

ขับได้6 เดือน...มีรุ่นใหม่ออกมาอีกแล้ว...

ทันสมัยกว่า...แพงกว่า...ของเรากลายเป็นเชย...


เราต้องก้มหน้าก้มตา...ทำงานทั้งวัน ทั้งคืน...หาเงินมา...

เพื่อมาทำให้ตัวเองทันสมัย...


ซื้อเสื้อผ้าใหม่...มือถือใหม่...คอมพิวเตอร์ใหม่...รถยนต์คันใหม่...


เหน็ดเหนื่อยแสนสาหัส...

เพื่อไม่ให้ตัวเองตกรุ่น...


 ปัจจุบัน...


เรากำลังไล่งับความทันสมัย...เหมือนหมาที่ไล่งับเนื้อบนหลังของมัน...


ทั้งที่รู้ว่า...ต่อให้ไล่งับทั้งชีวิต...ก็ไม่มีทางตามทัน...


น่าสงสารไหมโยม...


คนเต็มศาลา...เมื่อกี้หัวเราะครึกครื้น...

ด่าว่า...หมามันโง่...

ตอนนี้เงียบสนิท...เหมือนไม่มีคนอยู่............


ไม่รู้ว่า...กำลังสงสารหมา...

หรือ...กำลังทบทวนความโง่...ตัวเอง

 

 

คำสำคัญ (Tags): #ข้อคิดดีๆ
หมายเลขบันทึก: 367920เขียนเมื่อ 20 มิถุนายน 2010 07:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 23:05 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

ตอนนี้กออยู่โง่น่ะ โง่อยู่

  • เป็นเรื่องชวนคิดมาก นอกจากหมาจะไล่งับเนื้อบนหลังแล้ว ก็มีหมากับเงาที่ปล่อยก้อนเนื้อลงน้ำเพราะอยากจะกินก้อนที่ใหญ่กว่าในน้ำ ไม่แน่ใจว่าเป็นตัวเดียวกันหรือเปล่าครับ
  • คนเรามักถูกชักจูงจากโฆษณาต่าง ๆ มากมายเพื่อสร้างแรงจูงใจ บางคนพอเห็นปุ๊บก็ตัดสินใจซื้อสิ่งเหล่าปั๊บเลย ข้ามขั้นตอนการพิจารณาว่าของนั้นจำเป็นต้องใช้จริงๆหรือไม่  ซึ่งเรื่องนี้เป็นสิ่งที่สำคัญมากที่เห็นบ่อย ๆ ได้แก่ การลดแลก แจกแถม ต่าง ๆ ซึ่งก็ใช้ได้ผลเป็นอย่างดี

คนละเรื่องครับ

แต่เนื้อหาจะคล้ายๆกัน

ความหมายเหมือนกัน

ใช้แทนกันได้ครับ

สวัสดีค่ะ

น่าสงสารสุนัขตัวนั้นนะคะ

เขายังขาดความพอเพียง เลยหาความสงบสุขไม่ได้

ขอบคุณบันทึกดี ๆ มีสาระ

 เป็นคติสอนใจได้ดีมากค่ะ... ว่าอย่าเป็นเหมือนสุนัขตัวนั้น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท