การฝึกสอนวันที่17มิย53

ฉันจะสอนสิ่งดีๆให้นักเรียนให้มากที่สุด เท่าที่จะพอทำได้น่ะค่ะ

     ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยนะคะ ไม่ได้เขียนบล็อกนานมากเลยค่ะ

วันเวลาที่หมุนไปก็มีเรื่องราวต่างๆเกิดขึ้นที่โรงเรียนมากมาย เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา

มีเด็กนักเรียนหญิงเพิ่งย้ายมาเข้าเรียนใหม่ ฉันก็คิดว่ามีเด็กผู้หญิงเพิ่มมาอีกคนน่าจะดี

เพราะเด็กหญิงที่มีเพียงคนเดียวในห้องจะได้มีเพื่อน....เพราะเธออยู่รายล้อมของเด็กผู้ชายทั้งหมด 10 คน รวมเธอด้วยเป็น 11 คน ฉันจึงสอบถามเพื่อนๆในห้องว่าอยากจะเปลี่ยนหัวหน้าห้องดูบ้างไหม? เพราะเท่าที่สังเกตดูเด็กชายไม่ค่้อยมีความรับผิดชอบสักเท่าไหร่

แถมยังเป็นหัวโจกในการเล่นเสียอีก....ผลการโหวต เด็กหญิงสองคนก็ได้เป็นหัวหน้าห้องและรองหัวหน้า จากนั้นอีก2 วันคุณครูประจำชั้นตัวจริง ก็พาเด็กชั้น ป.6 ไปเข้าค่าย 2 คืน 3 วัน ฉันคิดว่าระหว่างนี้คงจะไม่มีอะไรมาก แต่ฉันคิดผิดถนัดเลยค่ะ

เด็กชั้น ป.4 เริ่มแผลงฤทธิ์ จนคุณครูท่านอื่นมาฟ้องบ่อยมากๆ และวันนี้ ในชั่วโมงภาษาอังกฤษที่ นศ.ฝึกสอน จะต้องเข้าห้องเพื่อทำการสอน กลับไปนั่งอยู่ที่ห้องติดกัน(ห้องป.5 ที่นศ.คนนนี้ประจำชั้นอยู่ค่ะ) ฉันก็นั่งคุยกับนศ.ผู้ชายอีกคนที่สอนวิชาสังคม อยู่ตรงโต๊ะข้างนอกห้องที่ใช้เป็นที่พักครูฝึกสอนชั่วคราว เสียงนักเรียนชั้น ป.4 ดังอยู่เป็นระยะๆ ทีแรกฉันเข้าใจว่า ครูอาจจะทำกิจกรรม ก็เลยส่งเสียงดัง จึงไมไ่ด้สนใจอะไรมาก จนกระทั่ง

 ฉันรู้สึกผิดสังเกต เพราะมันดังผิดปกติเหมือนเล่นกันมากกว่าครูสอน จึงเดินเข้าไปดู และสอบถามว่า เรียนวิชาอะไรอยู่และอาจารย์อยู่ที่ไหน ทำไมไม่เข้าสอน? นักเรียนก็ตอบว่า อาจารย์อยู่ห้องข้างๆ  อาจารย์บอกว่าจะไม่สอนแล้ว ฉันจึงเดินไปสอบถามน้องนักศึกษา พอเข้าถึง เธอก็โผเข้ามากอดฉันและร้องไห้ เธอบอกว่า นักเรียนห้องพี่ดื้อมาก บอกอะไรก็ำไม่ยอมทำตาม หนูไม่อยากสอนแล้ว....ฉันก็เลยปลอบเธออยู่สักครู่ และเดินไปจัดการกับพวกตัวแสบทั้งหลายที่ทำครูร้องไห้...

   ฉันเข้าไปสอบถามเด็กๆ และบอกว่า "ครูบอกพวกเธอกี่ครั้งแล้วคะ ว่าให้ตั้งใจเรียน อย่าเล่นกัน ครูเขาก็เลยไม่อยากสอนเด็กดื้อ ห้องเรียน ไม่ใช่คอกนะคะ เรารู้หน้าที่ว่าทำอะไรอยู่ มาโรงเรียนเพื่ออะไร? เธอมัวแต่เล่นกันแล้วเมื่อไหร่จะได้เรียน? ไปขอโทษอาจารย์และก็บอกว่าจะไม่ดื้ออีกแล้ว สัญญานะคะ ว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเราดื้อกับครู...." ฉันก็ไม่ทราบว่า อาจารย์ฝึกสอนพูดอะไรกับนักเรียนบ้างนะคะ

แต่ฉันก็เข้าไปดูที่ห้องเรียนอีกครั้ง เธอก็ยังไม่เข้าสอน คงจะนั่งสงบสติอารมณ์อยู่

ฉันสังเกตเห็น นักเรียนแถวข้างหน้า 4 คน ร้องไห้ ฉันคิดว่าน่าจะสำนึกผิดแล้วละ...จึงเดินไปหาอาจารย์ฺฝึกสอน ฉันจึงบอกว่า จะเข้าไปคุมเด็กกับเธอด้วย ฉันเข้าไปคุมเด็กอยู่สักครู่ เมื่อเห็นว่า สงบกันดีแล้วจึงเลี่ยงออกมาเพื่อให้เธอทำการสอนได้สะดวกขึ้น

 และแล้วพอทานอาหารกลางวันเสร็จ ฉันกลับขึ้นมาที่ห้องเรียนอีกครั้ง...ก็พบว่า นักเรียนหญิงที่มาใหม่ กำลังทะเลาะกับนักเรียนชายอยู่ โดยมีคุณครูฝึกสอน 2 คน คอยสอบถามความเป็นมา ในตอนนั้นเด็กชั้นอื่นๆก็มุงอยู่เต็มไปหมด ฉันจึงเลี่ยงไม่เข้าไปตอนนี้ จะเอาไว้สอบถามทีหลัง พอแยกจากกันแล้ว ฉันมีสอนต่อในชั้น ป.5 จึงไม่ได้เข้าไปดูอีก แต่ว่า...ในคาบเกือบจะสุดท้าย เด็กหญิงคนเดิมก็มีเรื่องทะเลาะกับเด็กชายอีกคน ฉันก็คิดว่ามันชักจะยังไงแล้วนะเนีั่่่ย? สาเหตุของเรื่อง มาจาก ด่าพ่อล่อแม่กันนั่นแหละค่ะ ไม่มีอะไรมาก เป็นปัญหาทุกโรงเรียนจริงๆเลย ...เฮ้อ....บางทีสอนๆอยู่ก็ทะเลาะกันขึ้นมาเลยก็มีค่ะ โรงเรียนนี้ เด็กหญิงดุแฮะ...5555 จริงๆนะคะ เพราะส่วนมากแล้ว เด็กหญิงจะเป็นฝ่ายเริ่มหาเรื่องก่อนทั้งนั้นเลย เด็กชายก็ดีนะคะ ไม่ค่อยทำไรเด็กหญิงหรอกค่ะ ถ้าทำนะ...ป่านนี้จะเจ็บตัวแค่ไหนกัน แรงผู้ชายมากกว่าแรงผู้หญิงอีกนะคะนักเรียนขา....อย่าทะเลาะกันเลยค่ะ ครูขอร้อง...จนหมดชั่วโมงสุดท้าย ฉันก็คิดหาทางอยู่ว่าจะทำอย่างไรให้ ป.4 สามัคคีกัน? เมื่อกลับถึงบ้านก็เลยคิดได้ค่ะ

ในวันพรุ่งนี้ฉันจะทำพิธีสาบานตน คล้ายๆกับการถือน้ำพิพัฒน์สัตยา ของข้าราชการนั่นแหละค่ะ  แต่จะใช่น้ำยาอุทัยแทน และจะมีสมุดบันทึกความดีประจำห้องด้วย

โดยจะมีคะแนน ให้วันละ 10 คะแนน ใครทำความผิดอะไรก็หักตามนั้น

ฉันคิดว่านี่น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดในตอนนี้ค่ะ เพราะโรงเรียนห้ามใช้ไม้เรียวนี่คะ...ขอคืนไม้เรียวให้ครูเถอะค่ะ เด็กสมัยนี้ดื้อเกินไปจริงๆนะคะ ทุกวันนี้ฉันใช้หลัก จิตวิทยาขั้นสูงเลยนะคะเนี่ย....พยายามทำตัวให้มองโลกในแง่ดี และสอนสิ่งดีๆให้นักเรียนให้มากที่สุด เท่าที่จะพอทำได้น่ะค่ะ ถึงจะเป็นแค่การฝึกสอน แต่ฉันก็จริงจังมากเลยนะคะ  ฉันอยากให้นักเรียนที่ฉันสอนเป็นคนดี ไม่ใช่รู้แค่ในหนังสือ เวลาสอนฉันมักจะสอดแทรก เรื่องเหล่านี้เข้าไปอยู่เสมอๆ ฉันไม่ใช่เรือจ้าง ไม่ใช่คนรับจ้างสอนหนังสือ แต่ฉันกำลังสอนคน กำลังสร้างอนาคตให้กับชาติ  ดังนั้นฉันจะต้องทำให้ดีที่สุด