มารยาทดีๆทำตามกันง่าย

เช้านี้ไปส่งพี่เหน่น น้องฟุงขึ้นรถบัสที่มหาวิทยาลัยจัดบริการสำหรับบุคลากรในการรับส่งเด็กๆไปโรงเรียน (คิดค่าบริการเพียงเล็กน้อยมาก) ซึ่งถือเป็นนโยบายที่น่าชื่นชมมากของผู้บริหารที่นี่ เพราะลดปัญหารถติดหน้าโรงเรียน ประหยัดพลังงานสำหรับรถหลายๆคันและยังเป็นการหัดวินัยให้เด็กๆในการจัดการตนเองให้ทันเวลารถมารับ

พบว่าในช่วงปีแรกๆที่เราใช้บริการ จะได้เห็นเด็กยกมือไหว้คนขับรถน้อยคนมาก เรียกว่าแทบจะไม่เห็นเลย พอรถมาก็เดินขึ้นกันแบบไม่ได้สนใจคนขับเลย แต่สำหรับบ้านเรา บอกลูกไว้ตั้งแต่แรกเลยว่าให้สวัสดีคุณคนขับด้วยนะครับ และถ้าเป็นไปได้ตอนลงก็ขอบคุณด้วยยิ่งดี เพราะอยากให้ลูกเห็นคุณค่าของคนที่รับผิดชอบชีวิตของเด็กๆในรถ ลูกก็ทำอย่างสม่ำเสมอตลอดมา ชื่นชมลูกที่ยังคงทำสม่ำเสมอแม้ไม่ค่อยเห็นใครทำก็ตาม  

ธรรมเนียมการทักทายและการขอบคุณคนขับรถโดยสารนี้ เราได้เห็นกันมาจนชินสมัยที่เราอยู่ออสเตรเลีย เห็นว่าเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมเพราะเป็นการให้เกียรติและให้ความสำคัญกับผู้ที่ให้บริการเรา ทำให้พนักงานก็มีความสุขในการทำหน้าที่ไปด้วย รู้สึกว่าตนเองได้บริการและมีส่วนรับผิดชอบความปลอดภัยของผู้โดยสารอย่างเรา เราเองก็ได้เห็นได้ทักทาย ได้รู้จักวิชาชีพอื่นๆไปด้วยบ้าง

เราใช้บริการนี้กันมาเกือบห้าปีแล้ว มาเช้าวันนี้เด็กๆกลุ่มเดียวกันนี้ก็ยังคงใช้บริการด้วยกัน โดยมีพี่เหน่นถือเป็นรุ่นโตสุดแล้ว น้องๆที่ขึ้นรถด้วยกันเริ่มรู้จักพูดคุยกันได้หมด นั่งดูเด็กๆเดินแถวขึ้นรถแล้วเห็นน่าดีใจ เพราะพี่เหน่น น้องฟุงยกมือไหว้คุณแม่ก่อนจาก เด็กๆทั้งหลายก็พลอยไหว้ไปด้วย พอขึ้นรถทั้งแถวก็ยกมือไหว้คนขับกันทุกคน เดินยิ้มจากมาอย่างดีใจที่ได้เห็นว่า มารยาทดีๆนั้นสั่งสมกันได้ด้วยตัวอย่างดีๆ หากเรายืนหยัดที่จะทำสิ่งที่ดีต่อเนื่องกันไปเรื่อยๆ เราก็จะช่วยให้สิ่งดีๆนั้นแผ่ขยายออกไปได้ เห็นได้จากวิถิปฎิบัติเล็กๆของเด็กๆวันนี้นี่เอง มาช่วยกันสร้างสังคมที่ดีด้วยการทำความดีทุกๆวันนะคะ

[นาย เพชร พรหมสูตร์]

นึกไม่ถึงว่าออสเตรเลียก็ใช้นะครับ ตรงนี้ไม่เคยได้มองเลย ทำให้ต้องขีดเส้นใต้นะครับ สำคัญจริงๆ เพราะเราให้เกียรติ์คนขับเค้าเองก็จะมีพลังในการบริการที่ดียิ่ง ยอดเยี่ยมนะครับ

[กานดาน้ำมันมะพร้าว]

ดีมากๆค่ะ อยากให้เด็กๆทำกันทุกๆที่ ที่จริงเล็กๆน้อยๆมองข้ามกันไป คนขับรถไม่ว่าจะรถส่งผู้โดยสารแบบไหน  ส่งให้ถึงที่หมายโดยปลอดภัย การเอ่ยคำพูด สวัสดี ขอบใจ ขอบคุณ จากผู้ที่นั่ง ยืน น่าจะมีการเอ่ยบ้าง แต่น้อยมากที่จะเอ่ยนะคะ  เป็นการให้กำลังใจได้ด้วย ในแต่ละโรงเรียนก็คงไม่ได้สอนกันนะคะ  เป็นแบบอย่างที่พี่ดาขอชื่นชมมากๆค่ะ