ฮอยอัน ฉันรักเธอ

ฮอยอัน ฉันักเธอ

 

เราเดินทางออกจากด่านจังหวัดมุกดาหารประมาณ 8 โมงเช้ามุ่งหน้าสู่เมืองเว้ ในระหว่างการเดินทางนั้นฝนตกตลอดทาง พี่น้องชาวลาวก็กำลังเริ่มเข้าสู่ฤดูทำนา มุคคุเทศก์ท้องถิ่นบอกว่าอีกไม่นานนักเรียนชาวลาวก็จะปิดเทอมเพราะว่าจะต้องปิดเทอมทำนา เราเดินไปเรื่อยๆ พอประมาณเที่ยงก็แวะรับประทานอาหารที่ร้านแฟนต้า ผมสังเกตว่าทัวเยอะมากที่ร้านอาหารแห่งนี้สงสัยทำให้ทัวโดยเฉพาะ จากนั้นเราเดินทางต่อไปถึงเมืองเว้ก็ประมาณ 6 โมงเย็นได้

ที่เมืองเว้ที่นี่ผู้คนส่วนส่วนใหญ่ใช้มอเตอร์ไซค์เป็นพาหนะมีบ้างที่เป็นจักรยานขับรถบีบแตรกันสั่นเมืองเลยที่เดียว ถนนที่นี่ค่อนข้างแคบถึงกับแคบมากๆเลยทีเดียว ผมเดินทางออกไปสำรวจราตรีกับกลุ่มเพื่อนๆแท็กซี่ที่นี่ส่วนใหญ่เป็น toyota vios ซึ่งที่เมืองไทยไม่มีเลยแท็กซี่วีออส ที่เมืองเว้มีห้างสรรพสินค้า สินค้าที่นั่นราคาก็พอๆกับบ้านมีนั่งทานไอศครีมซึ่งเขาไม่รับเงินไทยเลย ราคา 16,000 ดองต่อถ้วย (1 บาทเท่ากับ 500 ดองโดยประมาณ)

 

 

พอเช้ามาทางคณะก็พาไปเลือกซื้อสินท้องถิ่น สินค้าที่นี่ราคาไม่มาตรฐานเอามากๆเลย

อาจารย์ท่านหนึ่งซื้อเสื้อตัวละ 50 บาท อีกร้าน บอก 3 ตัวร้อย พอมาอีกร้าน 4 ตัวร้อย 5 ตัวร้อยก็มีเหมือนกัน เหมือนกันเด๊ะเลย 555 ชีวิต เขามีกฏว่าห้ามถามราคากันเวลากลับมาที่รถเพราะงั้นจะเสียใจแย่เลย

 

วันต่อมาเราเดินทางต่อมายังเมืองดานัง เป็นเมืองท่องเที่ยวอีกเมืองที่กำลังจะเจริญ

ผมใช้คำว่ากำลังจะเจริญเพราะว่าสิ่งปลูกสร้างกำลังสร้าง ที่นี่แปลกทะเลไม่ค่อยมีลม หรือคลื่นเหมือนบ้านเราครับ เงียบๆ ตกเย็นทานอาหารที่แม่น้ำฮานเป็นการ(ล่องเรือ  )     นะครับ

ต่อจากนั้นตอนเช้าก็ไปเลือกซื้อสินค้าอีกครับ ซื้อ ซื้อ และก็ซื้อ คนอื่นนะครับส่วนผมก็

ดูไปเรื่อยไป ไม่ค่อยได้ซื้อไรครับ

 

 

ตลาดที่นั่นแน่มากๆครับ สินค้าวางไม่เป็นระเบียบ ครับ

สุดท้ายเดินทางกลับบ้านมาหาลูกสาวครับ นี่ไงครับ 55555 น้องข้าวขวัญ