ถึง นาย ก กา

ถึง นาย ก กา

 

● เธอก้าวมาโดยม็อบ...สู่อำนาจ

ไยลืมญาติลืมมิตรผิดเชื้อแถว

พวกเขาก็คือม็อบมิใช่แมว

แม้จากแม้วหรือจากสมัครใจ

● คือชนชั้นที่แตกต่างระหว่างวิถี

รักเสื้อคนละสีที่สวมใส่

ยากจนข้นแค้น...จากแดนใด

ยากไร้...จากอดีตใครดูแล

● เพียงความหวังเล็กเล็กมีให้เลือก

เขาก็คว้าเส้นเชือกโหนกระแส

ถ้าเขาคือตัวละครผู้อ่อนแอ

ก็ท้าเธอให้แก้เหตุแห่งกรรม

● มิใช่พลิกกฎหมาย...มาไล่ขับ

มิใช่ยกกองทัพ...มากระหน่ำ

ดับไฟด้วยไฟไม่เกิดธรรม

เธอต้องเป็นห้วงน้ำมหรรณพ

● เห็นไหมแค่ทิฐิการต่อรอง

ปรองดองเธอก็สะดุดทรุดกี่ศพ

เธอบอกรัก “ยายเนียม” เคียมเคารพ

ไยไม่คบคนจนแล้วแย่งชิง

● สิพลิก “ก่อการร้าย” เป็นการดี

“ร่วมพัฒนาพระธานี” ลืมทุกสิ่ง

ตั้งต้นประเทศไทยกับความจริง

หยุดนิ่งรัฐสภาสักคราคราว

● แก้ไขรัฐธรรมนูญเฉพาะกาล

ตั้ง “รัฐบาลแห่งชาติ” สะอาดขาว

ระดมปราชญ์แผ่นดินไร้กลิ่นคาว

และหมู่ชาวอาชีพภูมิปัญญา

● เธอก้าวมาจากม็อบ...สู่อำนาจ

เธออาจชอบมิชอบม็อบแปลกหน้า

ถ้าเธออยากไว้ลาย นาย ก กา

เธอต้องฝ่าหายนะ...บัดเดี๋ยวนี้!

 

ศิวกานท์ ปทุมสูติ

๑๗พค.๕๓

๑๔.๑๐ น.

[พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)]

กระชับวางล้อมด้วยปืนได้
แต่กระจายวงร้ายทั้งแผ่นดิน