ความสุข : เด็กหญิงจัน
ชีวิตไม่ได้มีไว้ให้เราแบกทุกข์ แต่จงสุขเมื่อทุกข์มาหาเรา เพื่อคิดเสียว่า เราได้มีโอกาสเผชิญในสิ่งที่คนอื่นไม่มี
เด็กหญิงจัน ตัวน้อยๆ แก้มแดงๆ ..
เธอเป็นเด็กตัวเล็กกว่าเพื่อน อาจจะเพราะกรรมพันธุ์
หรือ ความผิดปรกติของร่างกายที่ไม่โตตามวัย
เธอไม่ได้เรียนหนังสือ เพราะฐานะที่บ้านยากจน
แม้จะหาข้าวกินให้อิ่มท้องยังลำบาก...
แต่เด็กหญิงจัน เธอเป็นเด็กร่าเริงสดใส
ยิ้มง่าย ไม่ฉุนเฉียว
แม้เธอจะโดนเพื่อนล้อประจำว่าเป็นเด็กแคระ...
แต่แม่เธอบอกเธอว่า
"ลูกจ๋า ลูกคือเด็กพิเศษที่สวรรค์ประทานมา
ให้พ่อกับแม่นะจ๊ะ สวรรค์สร้างลูกมา
ครบ 32 ประการเห็นไหม
แต่คนเรามักมีความแตกต่างกัน
ไม่ได้เหมือนกันทุกอย่าง
ทั้งในร่างกายและจิตใจ
แต่ลูกจะเป็นคนที่ใครๆรัก
หรือคนที่เขาเกลียด
ก็ขึ้นอยู่กับลูกจะเลือกเองนะจ๊ะ..."
"แล้วลูกจะทำอย่างไรให้ใครๆรักได้เล่าจ๊ะ แม่จ๋า"
" ไม่ยากหรอกจ๊ะลูกแม่..เจ้าก็หัดยิ้ม
และไม่โกรธ และไม่ทำหน้าบึ้งให้ใครๆ
แค่นี้ก็จักมีคนรักเจ้า เชื่อแม่สิ"
....เพราะเด็กหญิงเชื่อในคำอบรมสั่งสอนของพ่อแม่
เธอจึงเป็นเด็กที่น่ารักของใครๆ
ไปไหน เธอมักจะได้รับความเอื้ออาทร
และแบ่งปันอาหารของใช้เสมอๆ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: รอยยิ้มไม่ได้ซื้อหามา แต่เป็นทุนที่มีค่าในตัวเราเอง
คำสำคัญ (Tags): #นิทานสอนใจ#ยิ้ม
หมายเลขบันทึก: 355693เขียนเมื่อ 3 พฤษภาคม 2010 09:05 น. ()ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะคุณแนน
แวะมาอ่านเรื่องราวดีดีของเด็กหญิงจันค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีดีนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ปล.สบายดีนะคะ
มีเพลงมาฝากค่ะ
มีคนแดนไกลเค้าฝากมาให้ฟัง
ก้อเลยส่งต่อมาให้คอเพลงเดียวกันค่ะ
http://www.youtube.com/watch?v=BUKq7DLo6Ko
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณแนน
ช่วงนี้งานยุ่งเหรอคะ???
ยังไงก้อดูแลสุขภาพนะคะ
ขอบคุณค่ะสำหรับเพลง
ยังสบายดีอยู่ค่ะ แต่อาจจะแว่บๆหายไปบ้าง เพราะช่วงนี้วุ่นวายกับการหัดทำพายค่ะ อบๆๆๆ ทานๆๆๆๆ แล้วลองไปขาย อิอิ ขายได้ด้วยยย..ขอบคุณคุณณัชชาที่ห่วงใยนะคะ ดูแลตัวเองมากๆเช่นกันค่ะ