หนังสือเล่มโปรดที่ฉันชอบคือ หนังสือเรื่องผู้ชายสันดานกา เป็นหนังสือที่ผู้หญิงคนหนึ่งถึงสามีที่รักทำร้ายทารุณจนต้องเข้าไปอยู่ในมูลนิธิหนึ่งเกี่ยวกับช่วยเหลือผู้หญิงที่ถูกทำร้ายจากเพศชาย และในขณะนั้นตอนที่เธอได้เข้าไปอยู่เธอก็ได้เจอผู้หญิงที่มีชะตากรรมเดียวกันในนั้นและแบ่งปันประสบการณ์และความรู้สึกที่มีต่อผู้ชายหรือสามีของตนเองให้กันฟัง เธอจึงเขียนหนังสือเรื่องนี้ขึ้นมา และเปรียบเทียบกับอีกา ที่มีอุปนิสัยและลักษณะคล้ายกับอีกาว่า
"อีกานั้นเป็นสัตว์เดรัจฉานที่มีนิสัยชอบลักเล็กขโมยน้อยไปเรื่อยๆ และเวลาไข่ก็ไม่ยอมมาฟักเองโดยจะให้ผู้อื่นฟักไข่และเลี้ยงดูให้ แถมสีมันยังดำหน้าตาอัปลักษณ์"
ผู้เขียนจึงเขียนเปรียบเทียบกับผู้ชายที่ หลายใจแอบไปมีเล็กมีน้อยข้างนอกบ้าน และพอทำให้ผู้หญิงท้องก็ไม่รับผิดชอบปล่อยให้ผู้หญิงรับชะตากรรมอยู่เพียงคนเดียวต้องทำงาน หาเงินเลี้ยงลูกตามลำพังโดยไม่ออกมารับผิดชอบใดๆ ดังนั้นความเห็นแก่ตัวของผู้ชายเหมือนกับสีดำของอีกา
ดิฉันคิดว่าการเปรียบเทียบนิสัยคนกับนิสัยสัตว์นั้นค่อนข้างที่จะใกล้เคียงกันแต่ในนิสัยที่คนเราควรเอาแบบสัตว์นั้นก็มีเช่น นกเงือก ที่ตอนนี้ได้เป็นสัญลักษณ์ของรักแท้ ไปแล้วและผู้หญิงหลายๆ คนอยากให้ความรักตัวเองเป็นแบบเช่นนกเงือก ที่ตัวผู้จะต้องคอยหาอาหารให้กับตัวเมียที่รัง ถ้าตัวเมียไม่พอใจกับอาหารที่ตัวผู้หามาด้วยความยากลำบากตัวเมียก็จะคาบทิ้งไปทันที และถ้าตัวผู้ตายตัวเมียจะไม่ยอมมีตัวผู้ใหม่เด็ดขาดและจะตายตามตัวผู้ไปในที่สุดนี้คือบทพิสูจน์รักแท้ของสัตว์ที่มีเหมือนคนหรือมนุษย์
แต่ก็อีกในตรงกันข้ามที่สัตว์และมนุษย์ทำนิสัยแบบเดียวกัน เช่น ความอยากเป็นผู้นำ ความหวง ความโลภ ความโกรธ สิ่งที่บ่งบอกว่าเราเป็นมนุษย์คือ จิตสำนึก ที่สัตว์ไม่อาจมี
"ศูนย์สตรีศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่" จะเป็นแหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ที่สำคัญของ ว่าที่คุณครู teacheer อย่างแน่นอนครับ ;) ดูจากสไตล์ของหนังสือที่อ่าน
"คำอธิบายบล็อก" หายไปไหนอ่ะครับ ... หาทางเติมหน่อยเนาะ ;)
ขอบคุณมากๆ คะ อาจารย์ Ongkuleemarn
ดิฉันจะไปเรียนรู้ที่นั้นคะ
อีกาเป็นสัตว์ที่มีนิสัยไม่ดีหลายๆอย่าง แต่มันก็เป็นสัตว์อายุยืนที่มีคู่ครองเพียงหนึ่งเดียวและฟักไข่ด้วยตัวเอง ไม่ได้เป็นนกหลายใจ และไข่ทิ้งให้ตัวอื่นฟัก ผู้เขียนควรเขียนจากข้อมูลที่ถูกต้อง ไม่แน่ใจควรค้นคว้า