เกิดมาชาตินี้เคยทำความดีกันหรือยัง?
เกิดมาชาตินี้เคยทำความดีกันหรือยังคะ ?
ลองหลับตานึกย้อนดูนะคะ
คนเขียน: หลับตา.....คิดๆๆๆ....ผ่านไป 3 นาทียังคิดไม่ออกเลยค่ะ T^T
เรื่องดีๆทำไมจำไม่ค่อยได้.......จำได้แต่เรื่องไม่ดี !!
(มันเป็นธรรมชาติของคนเราน่ะค่ะ ที่ชอบจำได้แต่เรื่องแย่ๆ)
วันนี้เรามา Forward "ความดี" กันดีกว่าค่ะ
กติกาง่ายๆเองค่ะ
ลองคิดย้อนดูว่าตั้งแต่เกิดมาชาตินี้เคยทำความดีอะไร? ที่เราจำได้แม่นเลย หรือเป็นครั้งที่เราชอบที่สุดค่ะ ไม่จำเป็นต้องเป็นความดีใหญ่หลวง พลีชีพ กู้ชาติ อะไรค่ะ แค่ความดีที่เราเคยทำแล้วเราชอบที่สุดก็พอ อย่างเช่น ช่วยคนแก่ข้ามถนน, ช่วยลูกสุนัขข้างถนนไม่ให้ถูกรถชน หรืออะไรก็ได้ค่ะที่คุณชอบ
แล้วช่วยตอบคำถามเหล่านี้ด้วยนะคะ
ตั้งแต่เกิดมาคุณทำความดีอะไรที่ชอบที่สุด?
เมื่อไหร่? ตอนไหน ที่ใด? เรื่องราวเป็นยังไง?
และทำไมถึงชอบ รู้สึกดีๆตรงจุดไหน?
ปล. ถึงท่านผู้อ่านที่เข้ามาอ่านแล้วไม่ได้ตอบ ไม่ได้แสดงว่าชาตินี้ท่านไม่เคยทำความดีเลยนะคะ!!! (ล้อเล่นค่ะๆ) แต่ถ้าจะให้ดีช่วยกรุณาตอบให้สักนิดเดียว แค่สั้นๆก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
เริ่มจากตัวผู้เขียนเลยค่ะ (เป็นเรื่องธรรมดาๆค่ะ)
เมื่อ 10 ปีก่อนค่ะตอนไปเรียนแลกเปลี่ยนที่อเมริกา ได้มีโอกาสไปเป็นอาสาสมัครของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในเมือง Council bluffs, Iowa งานไม่มีอะไรมากค่ะ แค่งานแม่บ้านทั่วๆไป คอยเปลี่ยนน้ำ ผ้าเช็ดตัว เอาหนังสือพิมพ์ไปให้ ในห้องผู้ป่วยค่ะ ไปทำอาทิตย์ละครั้งค่ะ ทุกๆวันอาทิตย์ ตอนแรกไปเพราะไม่มีอะไรทำวันหยุดเพื่อนก็เลยชวนให้ไปเป็นอาสาสมัคร แต่พอไปแล้วชอบค่ะก็เลยไปทุกอาทิตย์เลยค่ะ
ชอบ เพราะว่ารู้สึกสบายใจค่ะเวลาได้ช่วยเหลือคนอื่น แล้วก็สนุกด้วยที่ได้ทำตัวเหมือนพยาบาลใส่ชุดสีชาวแล้วก็เข็นรถเข็นไปทำงานกับเพื่อนๆค่ะ ถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆก็สุขใจที่ได้ทำตัวมีประโยชน์บ้างค่ะ
ขอส่งต่อให้ทุกท่านตรงนี้เลยนะคะ
ช่วยกันส่งต่อด้วยนะคะ "Forward ความดี"
ขอบคุณมากค่ะ แล้วในบันทึกต่อไปจะสรุปเรื่องการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ผลที่ได้จากการ "Forward ความดี" มีอะไรบ้าง คอยติดตามต่อไป ขอบคุณค่ะ
ความเห็น (17)
สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมค่ะ
เมื่อปี 2540 เคยช่วยคนที่เขาประสบอุบัติเหตุค่ะ วันนั้นลงเวรบ่ายก็เที่ยงคืนกว่า เดินทางกลับบ้าน มีเงาตะคุ่มของวัตถุที่กลางถนนมิตรภาพขก.-อุดร บริเวณ อ.นำพอง ขก. จอดรถดูทราบว่าเป็นคนหนุ่มนอนหมดสติทับมอเตอร์ไซค์อยู่ ตอนนั้นมีอีกคนที่เขาขับรถผ่านมาเจอ ซึ่งตอนแรกเขาไม่กล้าช่วย เราได้ช่วยเบื้องต้นและโทรเรียกมูลนิธิ นำส่งรพ.ใกล้ๆ ทราบภายหลังว่าปลอดภัยค่ะ
เป็นเรื่องดีๆที่อยากเล่า ผ่านมานานแค่ไหนก็จำได้ติดตาค่ะ
ช่วงอาทิตย์ที่แล้ว ตอนนั้นกำลังขับรถกลับห้องค่ะ แล้วระหว่างทางมันต้องขึ้นเนิน และก็มีป้าคนหนึ่งแกเข็นรถขายของของแกอยู่ค่ะ เข็นอยู่คนเดียวก็เลยไปช่วยแกเข็น อันนี้คงจะเป็นเรื่องล่าสุดที่เพิ่งจะทำ (ขนาดล่าสุดยังเป็นอาทิตย์เลยนะเนี่ย)
แล้วเคยสังเกตไหมคะ ว่าคนดีมักจะเหนื่อย เพราะเวลาที่ทำดีนั้น มักมีคนขอให้ช่วยอยู่ตลอดเวลา เพราะคนที่ขอให้ช่วยนั้นเขารู้สึกว่าเวลาขอความช่วยเหลือกับคนที่ชอบทำความดีมักจะได้รับความช่วยเหลือเสมอๆ ดังนั้นคนที่ชอบทำดีก็เลยเหนื่อย แล้วจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าซักวันหนึ่ง คนที่ชอบทำดีคนหนึ่งเกิดเหนื่อยล้า แล้วทนไม่ไหวขึ้นมา แม้ว่าคนที่ทำดีนั้นจะไม่ได้หวังอะไรตอบแทน แต่จะดีซักแค่ไหนถ้าได้คำว่า "ขอบคุณ" จากคนที่เขาช่วยเหลือกลับมาบ้าง เขาคงจะมีกำลังใจทำต่อ และหายเหนื่อยได้บ้างนะคะ แล้วทีนี้โลกของเราก็จะมีคนทำดีเพิ่มขึ้นมาอีกหลายๆคนเลยทีเดียว ก็ทำดีแล้วมันสุขใจนี่คะ ^^
จริงของอรนะ เรื่องดีๆจำไม่ค่อยได้เลย เรื่องแย่นี้ลึกฝังใจ
แต่มีเหตุกาณ์นึงครับที่เอิร์ทจำได้ไม่รู้ลืม
คือวันนั้นกลับมาจากไปกินข้าวในเมืองกับเพื่อน ทีนี้ตอนขบรถมอไซกลับบริเวณสระพลาสติก
เอิร์ทก็มองเห็นเหมือนก้อนอะไรใหญ่ๆอยู่กลางถนน ไอเราก็ถามตัวเองว่า "ใครทำอะไรตกวะใหญ่มากมาย"
ทีนี้เอิร์ทก็ขับไปเรื่อยๆ พอใกล้จะถึงจุดนั้น มองเลยไปอีกหน่อยเห็นรถมอไซจอดอยู่ข้างๆครับ
ปรากฏว่า... ก้อนใหญ่ๆที่เอิร์ทเห็นนั้น คือสาวน้อยคนหนึ่ง ที่วูบตกรถมอไซที่แฟนเธอขับมานั้นเอง
เธอบาดเจ็บมากบริเวณขา ข้อเท้า และก้นกกครับ เอิร์ทเลยจอดรถเข้าไปช่วยพวกเขา โดยการนำมาหลบข้างทางก่อน
เดี๋ยวรถจะชนซ้ำเอา เสร็จแล้วก็ติดต่อเพื่อนที่รู้จักกับ รปภ. ให้ติดต่อรถโรงพยาบาลมารับน้องคนนี้ไปรักษาครับ
รู้สึกดีมากเลยที่ได้ช่วยเหลือเขา... และนอกจากนั้นยังไม่เห็นน้ำใจชาว มข.อีกด้วยครับ เพราะนอกจากเอิร์ทแล้ว
ยังมีรถอีก 2-3 คัน จอดมาช่วยกันดูอาการของน้องเขา คนไทยน้ำใจงามยังมีอยู่เยอะครับ
ทำให้รู้สึกว่าสังคมนี้ไม่ได้เลวร้ายจนเกินไป คนดีน้ำใจงามยังมีอยู่อีกเยอะครับ ^^
ผมเคยช่วยเพื่อนที่ถูกเพื่อนผมอีกกลุ่มลุมตี ก็เข้าไปกะว่าจะไปห้ามนะครับ แต่ก็หยุดตีกันมายืนด่าว่ากันแทน ผมก็ยืมดู
แล้วอีกวันก็มีตำรวจส่งหมายเรียกพบมาให้ที่บ้าน ถึงกับตกใจเลยครับ เพราะมีชื่อผมเป็นคนร่วมกันทำร้ายร่างกายอ ยู่ในนั้นด้วย
ดีที่เพื่อนบอกว่าผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง รอดตัวไป ส่วนอีกเรื่อง ผมทำดีกับญาติที่เค้าหนีออกจากบ้านมาเพราะมีปากเสียงกับ พ่อ-แม่เค้า จึงให้เค้ามาอยู่ด้วย ตอนเช้าผมต้องไปเรียนหนังสือ ก็เห็นเค้านอนรับอยู่จึงไม่ได้ปลุกเค้าพร้อมกับทิ้งกุณแจบ้านไว้ให้กับเงินอีก50บาท เพื่อเค้าเกิดหิว แต่พอตอนเย็นผมไปกดเงิน2000บาทกะว่าจะให้เค้าไว้ใช้จ่าย พอกลับมาถึงบ้านก็ก็ถึงกับตกใจประตูบ้านเปิดทิ้งไว้กว้างมาก แล้วเค้าก็ไม่อยู่ ผมขึ้นไปบนบ้านเห็น กุจแจบ้านว่างอยู่บนโต๊ะ จึงคิดจะไปต่อว่าเค้า แต่ก็ถึงกับอึ้งครับ เพราะเค้าจากไปแล้วไปแล้วครับ ไปพร้อมกับ มือถือ+สร้อยทอง+กระปุกออมสิน ที่ออมมาทั้งชีวิตของผม จนถึงทุกวันนี้เจอหน้ากันเค้ายังใช้มือถือของผมอยู่เลย แต่ก็ถือว่า ช่างเค้าเถอะครับญาติกัน แค่อยากจะเตือนทุกท่านนะครับ โลกนี้ไม่ได้มีแค่ด้านเดียวเสมอไปนะครับ จอดรถช่วยคนอาจตายได้นะครับระวัง!!
- สวัสดีค่ะ
- หัวข้อบันทึกนี้น่าสนใจ สร้างสรรค์ดี อนุโมทนาค่ะ
- ความดีที่เคยทำมีหลายเหตุการณ์ที่ประทับใจค่ะ
- เรื่องที่อยากแบ่งปันก็คือ ....
- สมัยเมื่อเป็นครูบรรจุใหม่ ๆ ไฟแรงมากค่ะ ไปสอนอยู่ที่
อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี...ทราบว่ามีผู้ปกครองนักเรียนที่ไม่รู้หนังสือจำนวนมาก จึงทำโครงการสอนหนังสือตอนเย็น ๆ เวลา
หกโมงเย็นถึงสองทุ่ม
มีคนมาเรียนสิบกว่าคน นักเรียนอายุมากที่สุดก็หกสิบกว่า ๆ เรียนไป
ตำหมากไปด้วย น่าเอ็นดู สอนได้หลายเดือน จนพวกเขาพออ่านออก เขียนได้
ต่อมาก็ย้ายไปต่างจังหวัด...แต่ก็ยังเก็บความทรงจำดี ๆ นี้ไว้เสมอค่ะ
Maybe Baby
ความดีเหรอค่ะ นึกไม่ค่อยออกอ่ะ มีแต่เล็กๆน้อย
เช่น เวลาขึ้นรถช่วยหิ้วของ หรือ ลุกให้เด็กและคนแก่นั่งอ่ะค่ะ
พอจะได้มั้ยอ่ะค่ะ
คุณคมสัน ขอบคุณที่แวะมาแชร์ประสบการณ์การทำความดี แต่ไม่ได้ดี มีถมไปค่ะ ^^อย่าคิดมากเลยค่ะ มองว่าเราได้ "เต็มใจ" ช่วยเหลือโดยไม่หวังอะไร อย่างน้อยเขาคงจะนึกสำนึกในจุดนั้นแน่ๆค่ะว่า ขนาดเขาทำแบบนั้นลงไปเรายังไม่ว่าอะไรเขาเลยเรื่อง
การจอดรถช่วยคนแล้วโดนลูกหลง ก็อย่างเคสของคุณ คริสโตเฟอร์ ดารานักแสดงค่ะ ที่เขาจอดรถช่วยคนบนถนนแล้วโดนรถมาเฉี่ยวจนตัวเองเจ็บปางตายต้องนอน รพ.ไปหลายปี แต่เคยอ่านสัมภาษณ์ของเขาค่ะเขาบอกว่าเขา "เต็มใจ" และยินดีที่ได้ช่วยเหลือคนๆนั้นค่ะ น่าชื่นชมจริงๆค่ะ
แต่ก่อนจะช่วยเหลือใคร ควรมีสติให้ดีด้วยค่ะ คาดถึงความปลอดภัยของตนเองด้วย เพราะถ้ามันไม่ปลอดภัยต่อเราแล้ว เราจะไปช่วยคนอื่นต่อได้ยังไงคะ
ขอเน็บแนม ไอ้ไพรัชช์ .... แกเคยทำดีกับเขาก็เป็นเหมือนกันนี่นา หุ หุ
แล้วก็น้องอร ...
รู้มั้ยว่า บล็อกนี้ เจ๊เข้ามาดู แต่ไม่ได้จะเขียนหรอกว่า เคยช่วยใคร เคยประทับใจอะไร
แต่สังเกตได้จากกระแสความเป็นไปของกระทู้นี้พบว่า
น้องอรกำลังทำ จิตวิทยาการขอ ขอโดยการเล่าเรื่องนิดนึง ซึ่งสำเร็จมาก
และเป็นที่มาขอ บล็อกนี้ว่า แรงพอๆ กับที่ทำ world cafe ได้ทีเดียว
น่าทึ่ง น้องพี่ สู้ๆ นะจ๊ะ
jw
Eugene Simonet (Kevin Spacey) เป็นครู สอนวิชาสังคมศึกษา Eugene มีงานที่เขามอบหมาย ให้เด็กนักเรียนไปทำ เป็นการบ้านในช่วง เทอมแรกของแต่ละปี เป็นเวลา 12 ปีมาแล้ว งานของเขาคือ การให้ นักเรียนคิดหาวิธี ว่าจะเปลี่ยนโลกของเราอย่างไร ให้ดีขึ้นและจงลงมือทำ เขาหวัง แต่ไม่เคยคิดว่า ลูกศิษย์ของเขา จะนำมันกลับไปคิด อย่างเป็นจริงเป็นจัง
ลูกศิษย์ของเขา Trevor Mckinney (Haley Joel Osmont) วัย 11 ปีเก็บการบ้านนี้มาคิด เขาจริงจังกับงานชิ้นนี้มาก เพราะตลอดชีวิตของเขา เต็มไปด้วยปัญหาพ่อทิ้งไป เขาจึงเป็นผู้ใหญ่เกินตัว เขาต้องการความหวังบางอย่างในชีวิต และเขาก็ได้รับจาก Eugene
Trevor อาศัยอยู่กับ Arlene (Helen Hunt) แม่ของเขา ในแถบชุมชนผู้มีรายได้น้อย ของลาส เวกัส แม่ของเขาทำงานหนัก และมีนิสัย เสียบางอย่าง ที่ทำให้เธอไม่สามารถ ที่จะดูแลเขาได้ ดังนั้นเขาจึงต้องดูแลตัวเอง เขารักแม่และอยากให้แม่เอาชนะ ปัญหาของตัวเองได้
หลังจาก Trevor พบแรงบันดาลใจ ในชั้นเรียนสังคมศึกษา เขาก็เกิดความคิดที่จะ ทำเพื่อคนอื่นต่อไป มันเป็นสิ่งที่ Trevor เชื่อว่ามี ประโยชน์และจะทำใหชีวิตเขาดีขึ้น การทำเพื่อคนอื่นต่อไปของ Trevor คือ การที่เราทำอะไร ให้กับคนอื่นในสิ่งที่ เขาไม่สามารถทำได้ ด้วยตัวเอง คุณเพียงแค่ทำแบบนี้ ให้กับคนสามคน และแต่ละคนที่คุณ ให้ความช่วยเหลือ ก็จะทำเช่นนี้ต่อกันไปอีกคนละสามครั้ง มันก็จะขยายวงกว้าง ออกไปเรื่อยๆ เริ่มจาก 3 เป็น 9 เป็น 27 และเพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว
ขณะเดียวกัน Eugene ค่อยๆเปิดตัวเองมากขึ้น นั่นเป็นเพราะ Trevor และความรู้สึกที่เขามีให้กับ Arlene แผนแรกของTrevor คือการจับคู่คนทั้งสอง ทั้งคู่เริ่มต้นด้วยการ พยายามพูดคุยกัน เกี่ยวกับเด็กชายคนนี้ ที่ไม่เคยมีใครเข้าใจ เด็กน้อยต้องการให้ คนทั้งสอง พยายามและเข้าใจในตัวเอง เขาหวังว่า การทำเพื่อคนอื่นต่อไป จะเป็นการช่วยรักษาครู Eugene และแม่ของเขา ความพยายามของ Trevorค่อยๆเป็นที่สนใจจากคนรอบๆตัว เขาให้ที่หลับนอนและอาบน้ำแก่ชายจรจัด Jerry (James Caviezel และส่งผลต่อไปยัง Grace หญิงชราจรจัด (Angie Dickinson) และต่อไปยังผู้สื่อข่าวหนุ่ม Chris Chandler (Jay Mohr) ซึ่งพยายามย้อนรอย สิ่งที่เขา เชื่อว่าจะเป็นเรื่องราวแห่งศตวรรษ
Trevor มิอาจอาจล่วงรู้ว่าการ ทำเพื่อคนอื่นต่อไป ไม่เพียงแต่กระจายไปทั่วลอสแองเจลิสเท่านั้น แต่ยังแผ่ขยายออกไปทั่วประเทศด้วย
น่าทึ่งมากครับ น่าเอา Blog นี้ไป world cafe นะครับ
ทำไปเถอะถ้าทำได้และไม่ลำบากมาก
โดยปกติไม่เคยทำความดีที่ยิ่งใหญ่ หรือ น่าจดจำอะไร
เพราะ แค่ให้ความช่วยเหลือผู้อื่นเล็กๆน้อย
ตามความรู้สึกและสำนึกทั่วไป เช่น ช่วยถือของ ลุกให้นั่ง
บริจาคให้คนที่เรารู้สึกว่าเค้าไม่ได้ขอหรือเรียกร้อง
ให้อาหารสุนัขที่น่าสงสาร และก็ทั่วๆไปเวลาเห็นคนอื่นลำบาก
ก็จะช่วยเท่าที่ช่วยได้ อาจจะไม่ได้ถือเป็นความดี
แต่เป็นความรู้สึกอยากช่วยซะมากกว่า
ความรู้สึกก่อนช่วย คือ เห็นแล้วต้องช่วย ก็ต้องช่วย
ความรู้สึกหลังช่วย ก็ รู้สึกว่าได้ทำในสิ่งที่ควรทำ.. แล้วก็จะลืมแล้วก็ไม่ได้จดจำเหตุการณ์ต่างๆ
ค่ะจริงๆทำดีไม่ต้องมีเหตุผลอะไรมากหรอก ไม่ต้องหวังว่าจะได้อะไร แค่อยากช่วยก็ช่วย อยากทำก็ทำ ทำแล้วสบายใจมีความสุข ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ทำแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆก็ไม่ได้ ก็ถือว่าทำ ดีกว่าพวกทำเรื่องใหญ่ๆแต่ทำเอาหน้าเฉยๆค่ะ