สอนตน

ครูสอนตน

.......แม้ดวงจันทร์ฉายแสงสักเท่าใด

หาส่งไออบอุ่นสุรีย์ศรี

เพียงโอบอุ้มแสงจ้าส่องราตรี

เป็นดิถีวงเวียนเพียรก่อทำ

.......แม้เป็นครูสอนศิษย์อยู่เท่าใด

ก็หาสร้างจิตใจอันลึกล้ำ

เพียงชี้ทางก้าวเดินเผชิญกรรม

ตามแนวธรรมหรือชั่วมาพัวพัน

.......ครูสอนโจรต้องสอนให้ปล้นฆ่า

แย่งชิงมาซึ่งทรัพย์หลากสิ่งสรรค์

ไร้เมตตาจรรยาคุณธรรม์

กักขฬะบั่นจิตใจใฝ่โสมม

.......ครูสอนสัตว์ต้องสอนให้หากิน

บนแผ่นดินแหล่งอาหารหอมหวานขม

รู้กิน นอน  สืบพันธุ์  ตามนิยม

ไร้คารม  ไม่ต้องคิด  จิตสบาย

.......ครูสอนคนต้องสอนให้เป็นมนุษย์

ดึงรึ้งฉุดจากซากอันฉิบหาย

รู้ทางโลก  ทางธรรม  นำจิตใจ

ให้สุขกาย  สบายใจ  ในเมืองตน

.......ครูสอนใครต้องสอนตนให้ดีก่อน

จึงเสี้ยมสอนคนอื่นให้หลุดพ้น

หลุดจากความขลาดเขลาเยาวกมล

หลุดจากความสับสนแห่งปัญญา....

[กิ่งไผ่]

...แสงสุรีย์ มีคุณ ต่อทุกสิ่ง...

...แสงจันทร์ยิ่ง ล้ำค่า ต่อฟ้าใส...

...แสงที่ส่อง มองพินิจ ถึงจิตใจ...

...นั่นคือไซร้ แสงธรรม นำชีวา...

[บุษรา]

• สวัสดีค่ะ
• แวะมาทักทายและมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ

             

[ตะวันเหนือยอด]

สุดยอดเลยครับ

ท่านพิมล มองจันทร์

กระผมขอเป็นลูกศิษย์ได้ป่าวครับ