คุณสามีร่ำร้องอยากไปเหลือเกินเลย..ท่าลี่เนี่ย ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าประเทศลาวฝั่งนี้จะเหมือนลาวฝั่งทางอีสานบ้านเราหรือเปล่า ร้อนก็ร้อน ยุ่งก็ยุ่งเพราะต้องทำวีซ่าผ่านเมืองไปด้วย..คนแถวนั่นก็แนะนำให้นั่งรถสองแถวเข้าไป คนละ 10 บาท ก็ไปแบบคาดหวังว่าร้านค้าคงจะเยอะมาก ที่ไหนได้ขับเข้าไปจิเดียวนั่งไม่ถึง 10 นาที ถึงแล้ว แถมร้านค้ามีหย่อมเดียว ไม่ถึง 10 ร้านกับบรรยากาศเงียบสงบอีกตามเคย เพราะคนขายนอนหลับ แล้วก็นั่งยิ้มไปยิ้มมา ไม่มีการวุ่นวายมาเรียกลูกค้า ดีจัง แต่พอเราเดินเข้าไปถามน้องๆก็จะตื่นขึ้นมายิ้มแย้มขายของให้เรา ต่อรองราคาก็ไม่บ่น ไม่มีการเซ้าซี้ อย่างที่เคยเจอ เพราะถ้าบ้านเราก็ต้องต่อกันไปต่อกันมาเท่านั้น เท่านี้ได้มั้ย...จนกว่าจะถูกใจกัน แต่ที่นี่ไม่จ้ะ เฉยๆ ถ้าซื้อก็ซื้อ ไม่ซื้อก็ไม่ซื้อไม่ว่ากัน แต่เผอิญคนซื้อก็ต่อของไม่ค่อยเป็นด้วย เลยพอกัน
ร้านค้าส่วนใหญ่ขายแผ่นซีดี ขายกระเป๋า ขายเหล้า ช็อคโกเลต ของแปลกก็มีงูที่ดองขายใส่ขวด ..สุดท้ายเดินไปเดินมาวนหลายรอบก็ยังได้กระเป๋าเดินทางมา แล้วคุณสามีก็ได้ไวน์ต่างประเทศมากินเองและฝากญาติโยม แล้วก็ถ่ายรูปให้หนำใจกับป้ายทะเบียนรถเมืองลาว ทั้งรถมอเตอร์ไซด์ รถยนต์ และรถบรรทุก อยากนัก ขากลับก็จ่ายค่ารถอีกคนละ 10 บาท
ถ้าให้บอกก็คือ ไม่มีอะไรจ้ะ แต่ดีที่พ่อค้าแม่ค้าอารมณ์ดี ไม่วุ่นวาย
ขอตามมาเที่ยวด้วยคนนะคะ :_)
เห็นผู้ชายข้างรถ ใส่เสื้อสีชมพู นึกว่าเป็นคนขับรถบรรทุกซะอีก ถ้าหุ่นให้ใจรัก จะเปลี่ยนขับรถสปอร์ตไรเดอร์เป็นรถบบรทุกก้อได้นะน้อง ถูกท่าจะเท่ห์มากอ่ะ 555555555555.