ทุลักทุเลกถา

๒๖ ตุลาคม ๒๕๔๘ เวลา ๒๒.๔๒.๐๑ น. มีเสียงสัญญาณดังขึ้นจากโทรศัพท์มือถือ อันเป็นเครื่องหมายบอกว่ามีข้อความ sms ถูกส่งเข้ามา รีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านข้อความด้วยความตื่นเต้นและแปลกใจ เพราะโดยปกติแล้วจะไม่ค่อยมีใครส่งข้อความเข้ามาหา นี่ต้องเป็นกรณีพิเศษแน่ ๆ ข้อความที่ถูกส่งมา บอกว่า I’m going 2 frankfurt now. Take care na kha. I’ll be in VNS 17-25 Nov.Just a rough plan kha.(……...) หลังจากอ่านข้อความทาง sms นี้แล้ว ก็พอจะเดาความหมาย ( เพราะไม่สันทัดเรื่องภาษาอังกฤษมาตั้งแต่กำเนิด และยังคงรักษาความไม่สันทัดนี้ไว้อย่างเหนียวแน่นมั่นคงมาจนถึงปัจจุบัน ) ได้ว่า ระหว่างวันที่ ๑๗ -๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๔๘ นี้ จะมีคนมาเยี่ยมที่เมืองพาราณสี ทำให้พวกเราดีใจและตั้งหน้าตั้งตารอคอยให้ถึงเวลานั้นโดยเร็ววัน แม้จะรู้ว่ามันเหลือเวลาอยู่อีกตั้งเป็นเดือนก็ตามที ๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๔๘ เวลา ๒๒.๔๙.๓๓ น. มีข้อความส่งเข้ามาว่า...... I am in BKK now. I’ll take flight 2 Delhi 16th night kha,then 2 VNS on 17th kha...arr about 1130-1200 or after if delay.I’ll keep u all informed kha. (……) และแล้วก็ถึงวันที่ตั้งตารอคอย การมาเยือนของญาติโยม ทุกครั้ง ทุกคณะ ทุกคน ล้วนมีความหมายสำหรับพวกเรามาก เพราะกว่าจะมาได้แต่ละคน แต่ละครั้งนั้น ช่างยากเย็นเสียเหลือเกิน จะต้องมีความพร้อมหลาย ๆ อย่าง ไหนจะต้องมีเวลาเพียงพอ มีสตางค์พอเพียง และที่สำคัญคือมีจิตใจที่เอื้อเฟื้อหรือเคารพนับถือ หรือไม่ก็ศรัทธาเลื่อมใสในระดับมากพอ จึงจะมีพละกำลังในการเดินทางให้มาถึงพวกเราได้ ดังนั้นจึงถือเป็นหน้าที่และความภูมิใจที่พวกเราจะต้องคอยดูแลทุก ๆ คนที่มาเยือนอย่างดีที่สุด ด้วยความกระตือรือร้น เต็มใจและดีใจ ตามประสาคนอยู่ไกลบ้าน เสมือนญาติมาเยี่ยมเราเลยทีเดียว ๑๖ พฤศจิกายน ๒๕๔๘ เวลา ๑๙.๔๑.๕๕ น. ข้อความบอกว่า..... I got on board from BKK 2 DEL already. ( .....) พวกเราได้แต่อธิษฐานจิตและคอยภาวนาเอาใจช่วย ขอให้เดินทางมาถึงโดยสวัสดิภาพ และเฝ้าคอยติดตามข่าวอยู่ตลอดเวลาว่าการเดินทางเป็นอย่างไร ? ขณะนี้เดินทางมาถึงที่ไหนแล้ว ???? ๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๔๘ เวลา ๐๓.๐๗.๔๘ น. ได้รับข้อความส่งมาบอกว่า...... I’m in DELHI now kha. (………) พวกเราต่างโล่งอกและดีใจว่า อย่างน้อยก็ได้เดินทางมาถึงแผ่นดินอินเดียด้วยความปลอดภัยแล้ว แม้จะยังมาไม่ถึงพวกเรา เพราะจะต้องเดินทางต่ออีกช่วงหนึ่งก็ตาม พวกเราก็เตรียมตัวที่จะคอยต้อนรับอย่างใจจดใจจ่อ เวลา ๐๙.๔๗.๕๗ น. ข้อความถูกส่งมาบอกว่า ..... My flight’ll depart @1100,arrive @1215,flight a bit full, I hv 2 standby. PLS wait 4 my SMS that I am on board. PLS hv lunch b 4 u come 2 pick me up na kha. (……..) ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมเอาแน่เอานอนไม่ได้ ตามกฏของไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทุกคนก็ต้องพบต้องเจอกับสภาพเช่นนี้เหมือนกัน ต่างก็แต่ว่าใครจะเจอก่อนหรือหลัง มากหรือน้อย นั่นมันขึ้นอยู่กับเวลาและโอกาส ซึ่งก็คือกรรมของแต่ละคนนั่นเอง พวกเราต้องรออีกต่อไป ด้วยความกระวนกระวายใจและเป็นห่วงว่า จะเป็นอย่างไรบ้างหนอ ? อุตส่าห์มาใกล้จะถึงแล้ว แต่ก็ยังต้องรอเวลาและความพร้อมอีกหลายอย่าง โดยเฉพาะกับสิ่งที่เรากำหนดเอาเองไม่ได้ คือ การเดินทาง ( ในประเทศอินเดีย ) ที่จะต้องขึ้นอยู่กับรถหรือเครื่องบินว่าจะเต็มหรือไม่เต็ม จะขึ้นได้หรือไม่ได้ มันช่างเป็นอนัตตา คือ ไม่อยู่ในความควบคุมของเราเสียจริง ๆ ถามว่า ทุกข์ เกิดตอนไหน ? เกิดอย่างไร ? เกิดตั้งแต่รู้ว่าเที่ยวบินเต็ม เดินทางไม่ได้ ต้องรอก่อน เกิดโดยอาการกระวนกระวายใจ กับการที่จะต้องรอไปก่อน ไหนจะง่วงนอน ไหนจะเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทาง ข้าวปลาก็ไม่ได้ทานเต็มอิ่ม น้ำท่าก็ยังไม่ได้อาบ มันจึงเป็นความทุกข์ที่ประเดประดังเข้ามาในเวลาเดียวกัน แล้วถ้าใจไม่เข้มแข็งพอ จะเดินทางต่อไปได้อีกไหมนี่ ? เวลา ๑๒.๓๙.๓๙ น. ข้อความถูกส่งมาบอกว่า My flight delayed. New departure time is 1145, arrival about 1300 (or later).Pray 4 me 2 get on board please. พวกเราต่างตั้งจิตอธิษฐานภาวนาขอให้การเดินทางอย่าได้มีอุปสรรคไปมากกว่านี้อีกเลย ทุกข์ใจก็ยอมรับว่าทุกข์แน่แท้ และก็เป็นกังวลใจเสียมาก กลัวว่าจะตก flight หรือไม่มี flight บินมาเลย ทำให้ต้องรอไปอีกโดยไม่มีกำหนดเวลาที่แน่นอน ตาม style ของแขก ซึ่งเป็นความภาคภูมิใจอย่างหนึ่ง ที่เขายังคงรักษาความล่าช้าและความเอาแน่เอานอนไม่ได้ เอาไว้ได้อย่างเหนียวแน่น ขออย่าให้เป็นเช่นนั้นเลย พวกเราต่างอธิษฐานจิตภาวนาเอาใจช่วย ด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอย่างล้นใจ เวลา ๑๔.๕๗.๓๕ น. พอเราได้รับข้อความบอกว่า Sorry na kha. I am trying Air Sahara now, if I can get on board, I’ll arrive at 1600 kha, if I can’t, I have 2 stay overnight in DEL, Sorry 2 trouble u all.(………….) โอ้..มันช่างร้ายเหลือ ! แม้เราจะเอาใจช่วยอย่างไร ก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้การเดินทางมันง่ายขึ้น สะดวกขึ้น เพราะทุกอย่างมันเป็น อนิจจัง มันเป็นอนัตตา ไม่สามารถควบคุมเองได้ มีอย่างเดียวคือจะต้องพยายามให้ถึงที่สุด เราเห็นใจและซึ้งใจในความพยายามที่จะเดินทางมาให้ได้ แม้จะลำบากลำบนขนาดหนักขนาดไหน แต่ใจก็ยังมุ่งหวัง แกร่งจริง ๆ นะใจ จะได้รู้ว่าใครเป็นใครก็คราวนี้แหละ สู้ให้ถึงที่สุดนะ พวกเรากำลังรอคอย เวลา ๑๕.๓๘.๑๙ น. ข้อความที่ทำให้พวกเราคลายความกังวลลงไปได้ก็ถูกส่งมาว่า I got boarding pass already. Arrive around 1600 by flight S2115. Flight go 2 Patna first then Varanasi. (……….) ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น เป็นคำสุภาษิตที่เคยได้ยินได้ฟังมาจนคุ้นหูและเชื่อว่ามันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ แต่ก็อยากจะตอบคำถาม ( ที่ว่าความพยายามอยู่ที่ไหน ? ) เพิ่มเติมเข้าไปให้ชัดเจนอีกว่า ความพยายามก็อยู่ที่ใจนั่นเองแหละ เมื่อใจมีความพยายาม ความสำเร็จจึงจะเกิดขึ้นได้ หากบุคคลมีใจท้อถอย คอยละความพยายามแล้วไซร้ ทุกสิ่งอย่างก็ยากที่จะประสบความสำเร็จตามประสงค์ได้ พวกเราต่างดีใจและจดจ่อ ยิ่งใกล้เวลาที่จะไปรอรับ เลยเผื่อเวลาเอาไว้ให้มากด้วยความโล่งใจ อยากจะเห็นหน้าและปรบมือดัง ๆ ให้กับผู้กล้าหาญชาญชัย ที่กว่าจะฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ มาได้เล่นเอาทุลักทุเลพอสมควร กว่าชั่วโมงเศษ ๆ ที่พวกเรารอคอย และแล้ว เวลาแห่งความดีใจก็มาถึง เมื่อทุกอย่างสำเร็จลงด้วยดี Air Sahara โฉบลงมาจอดที่ลานจอดไม่นานนัก ผู้คนก็เริ่มทะยอยกันเดินออกมาจากอาคารผู้โดยสารขาออกของสนามบินเมืองพาราณสี พร้อมกระเป๋าเดินทางที่ บางคนหิ้ว บางคนลาก ตามขนาดของกระเป๋าแต่ละคน เสียงใครคนหนึ่งตะโกนบอกพวกเราว่า นั่นไง ! มาแล้ว และมีอีกเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมาว่า โอ้โฮ.... เก่งจริง ๆ แต่ดูหน้าตาท่าทางจะเหนื่อยเอามาก ๆ ก็แน่ล่ะสิ ลองเจอเข้ากับใครแบบนี้ ก็ต้องทุลักทุเลเช่นกัน ร่างเล็ก ๆ สมส่วน ผมยาวสลวยในชุดกางเกงขายาวเสื้อยืดแขนสั้นสีน้ำเงิน เดินเข็นกระเป๋าแทรกออกมาจากวงแขก มองดูจำนวนและขนาดของกระเป๋าแล้ว เดาได้เลยว่าน้ำหนักจะต้องเกินพิกัดอย่างแน่นอน ไม่น่าเชื่อเลยว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียว จะสามารถขนสัมภาระที่หนักและมากมายอย่างนี้มาได้ มิหนำซ้ำยังต้องมาเจอกับสภาพการเดินทางที่แสนลำบากที่เมืองแขกนี่อีก นี่เขาเก่งอย่างที่ใครบางคนตะโกนทักทายเมื่อสักครู่นี้จริง ๆ ต้องยกนิ้วให้ทั้งสองมือเลยทีเดียว ดอกดาวเรืองสีเหลืองสดพวงเล็ก ๆ ถูกคล้องคอมอบให้ เพื่อเป็นกำลังใจ พร้อมรอยยิ้มและคำทักทายที่อบอุ่น ดูหน้าตาและท่าทางของเธอคลายทุกข์และหายเหนื่อยลงบ้างแล้ว พวกเราก็คลายจากความกังวลใจ Welcome to Varanasi ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง