บันทึกการเดินทาง ตอน จิตวิญญาณครู ความทรงจำดี - ดี เกิดขึ้นได้เสมอครั้งนี้ก็เป็นการเดินทางของฉันเหมือนเคยแต่ที่แปลกออกไปก็คือ การเดินนอกกรอบ ออกจากความคิดเดิมๆ แหวกแนวออกไปบ้างเพื่อค้นพบอะไรใหม่ๆ เรียนรู้ ลึกซึ้ง ยิ่งขึ้น
เช้าวันนี้ เป็นวันที่ฉันตื่นเต้นกับการที่ได้มาเยือนถิ่นเมืองเหนือ นั่นก็คือ จังหวัดเชียงใหม่อีกครั้งหนึ่ง ทำไมอีกครั้งน่ะเหรอ เพราะเป็นจังหวัดที่ฉันชื่นชอบ มีความเป็นเอกลักษณ์อยู่ในตัวของมันเองไม่ว่าจะเป็น ทั้งวิถีชีวิตความเป็นอยู่ ธรรมชาติที่ถูกสร้างขึ้น ผู้คนที่ล้นหลามกันเข้ามาท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและต่างชาติ แต่สำหรับฉันไม่เป็นการท่องเที่ยวอย่างเดียว แต่ระหว่างการเดินทางนั้นฉันได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์อันมีค่าระหว่างทางกลับไปด้วยทุกครั้ง
การเดินทางของฉันในครั้งนี้ คือการเดินทางไปบำเพ็ญประโยชน์ โดยอาสาสอนภาษาอังกฤษและช่วยเหลือการจัดการเรียนการสอน สื่อแหล่งเรียนรู้ ป้ายนิเทศ เท่าที่เหมาะสมกับศักยภาพของเด็กที่ฉันไปสัมผัส โดยการบูรณาการจัดการเรียนการสอนตามสภาพการเป็นอยู่ของชาวกะเหรี่ยง มูเซอ ปากะญอ อีกด้วย เห็นมั้ยว่าใช้ได้มากกว่าสองภาษาแล้วนะ
เด็กนักเรียนที่นี่ยังขาดแคลนในเรื่องของอุปกรณ์การเรียน และด้อยโอกาสในการศึกษา สังเกตได้จากห้องสมุดนั้นมีหนังสือน้อยมาก แล้วเด็กๆจะพัฒนาได้อย่างไร?เมื่อฉันเห็นแล้วก็ได้แต่ครุ่นคิดอยู่ในใจ วันนี้มาถึงก็ได้สำรวจบริเวณรอบๆอาคารเรียนก่อนเป็นอันดับแรก และสังเกตการสอนของครูแต่ละคนในรายวิชาของตนเอง จากนั้นเข้าพักที่บ้านพักครู ทำให้ฉันถึงกับต้องร้องในใจว่า นี่เหรอ! บ้านพักครูดอย แต่ไม่ใช่ความยากลำบากของฉัน ในทางตรงกันข้ามฉันนึกถึงความเสียสละของครูที่นี่ต่างหาก ฉันกินง่าย นอนง่ายไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เลย แต่ห่วงว่าอุดมการณ์ที่ฉันมาที่นี่มันต้องสร้างประโยชน์ให้พวกเขาถึงแม้กำลังจะน้อย แต่กำลังใจฉันเต็มเปี่ยม พักเอาแรงก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันแต่กว่าจะหลับได้นี่สิ หนาวอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็คิดว่าความดีไม่ต้องเลือกเวลาที่จะทำ สามารถทำได้ทุกที่ทุกเวลา ครั้งนี้มาไกลหน่อยเพราะอุดมการณ์มันสั่งมา..
สวัสดีครับ อาจารย์ สิริรัตน์
เป็นเรื่องที่น่ายินดีที่อาจารย์มหาวิทยาลัย ยอมเดินเข้าไปในแหล่งกันดารและเอาจิตวิญญาณครู
ไปมอบให้เด็กชนบท จะได้รับรู้ถึงความยุ่งยากของครูบ้านนอกครับ ช่วยเล่าบอกต่อท่านที่ยังอยู่ในที่สูงๆ ได้ลงมาด้วยเถอะ
ขอบคุณมากคะ บรรยากาศที่เห็นจากในรูปทำให้นึกถึงเด็กๆที่อยู่อมก๋อยอีกครั้งหนึ่ง
อาจารย์ที่ไปเรียนต่างประเทศยังไม่กลับค่ะ แต่ก็ใกล้ความจริงแล้วนะคะ ทราบจากการส่งข่าวมาเป็นบางครั้งต้องรอให้เขาติดต่เราน่ะค่ะ