คิดมาก คิดน้อย ทำมาก ทำน้อย ก็เงินเดือนเท่าเดิม แลัวงัย? คุณค่า หรือ มูลค่า?


ทำทุกเรื่องงานตัวเอง ทำทุกอย่างที่ไม่ใช่เรื่องงานตัวเอง เพราะไม่มีใครทำ ผิดไหม?

คิดที่จะทำอะไรมากไป แล้วก็ทำมันไปเพื่อส่วนรวม

ตรงกันข้ามไม่คิด ไม่ทำอะไรดีกว่า ให้ ผบรห. คิดให้ แล้วก็ทำตาม น่าจะดีกว่ามั้ย 

เคยได้ยิน และตรงใจว่า "ผู้บริหารมีหน้าที่ให้คำปรึกษา ในความคิดที่เราเสนอ ไม่มีหน้าที่คิดงานให้เราทำ" เรียกว่า ล่าง สู่ บน 

สิ่งนี้บ่งบอกถึง "ความยั่งยืน" หมายความว่า ถ้าไม่มีผู้บริหาร ผู้ปฏิบัิติงานก็จะไม่มีอะไรทำ คิดไม่ออก ไม่กล้าคิด และไม่กล้าทำ เพราะกลัวผิดพลาด กลัวเขาว่า

เกียร์ว่าง สำหรับผมไม่เคยมี แม้จะไม่มีใคร..หนุนหลัง ก็จะคิดนวัตกรรม คิดอะไรแปลกๆใหม่ๆ เพื่อที่จะมีอะไรทำ ให้คน ถาม ให้คนวิจารณ์ ให้คน งง งง ว่า ทำไม ต้องทำอะไรไปเรื่อยเปลือย แต่ก็มีคำตอบให้เสมอ ว่า.... 

หลายครั้งที่คิดและกล้าที่จะทำ ก็มีคำถาม ว่า ทำไปทำไม?..ผมนั้นไม่เคยเหนื่อยและท้อ และไม่เครียด ถ้ามีทีมที่ดี และเข้าใจ concept ในเบื้องลึกของความคิด

เพราะปรัชญาชีวิตการทำงานของผม นั้น ไม่นานก็ตาม คือ คุณค่าของเราแต่ละวัน นั้น ขึ้นอยู่กับผลงาน (ดีไม่ดีไม่เป็นไรครับ ขอให้คิดและทำ ไม่ต้องมีใครสั่งใครบอก ไม่มีใครเป็นนาย ไม่มีใครเป็นลูกน้อง เราคือ เพื่อนร่วมงาน)

ถึงแม้ผมจะไม่คิดไม่ทำอะไร ก็คิดว่าได้เงินเดือนเท่าเดิม แต่ก็งั้นเถอะผมคงทำอย่างนั้นไม่ได้ (เกีียร์ไม่เคยว่าง)

ความยั่งยืน นั้น คงไม่ได้อยู่ผู้บริหาร แต่อยู่ที่ ระบบ เพียงแต่หน้าที่คนปฏิบัติงานอย่างผม ต้องคิด และต้องคิด สร้าง "กลไก" เพื่อไปขับเคลื่อนระบบ อย่างมีเป้าหมาย ที่ต้องตอบได้ว่า ทำไปทำไม (ความมุ่งหมาย) 

ทีม คือ สิ่งสำคัญที่สุดครับสำหรับผม

 สำคัญ ต้อง ร่วมกู่สร้างสรรค์ พัฒนา


เงินเดือน สถานะ เพศ วัย ความคิดส่วนบุคคล ไม่ใช่ KSF ของการทำงาน ไม่ใช่ BenchMark ว่าคนเงินเดือนเยอะกว่าต้องคิดให้มากกว่า ต้องทำงานมากกว่า ต้องเหนื่อยมากกว่า งั้นหรือ? นี้คือคำถาม 

ทุกวันที่เครียดหลังจากทำงานกลับมาบ้าน นอนแต่หัวค่ำ ก็จะฝันเรื่องงานอยู่เป็นประจำ...ว่าจะทำงัยดี...วันต่อๆไปจะทำงัยดี

ผมเหมือนคนไม่เครียด แต่ตอนนอนหลับมันเครียดในฝัน เป็นประจำ ประมาณว่า อิน กับงานมาก และรักสถาบันแห่งนี้ิมาก เพราะให้ทั้งที่เล่นกีฬาตั้งแต่ผมเป็นนักเรียนม.ต้น/ปลาย ให้การศึกษา ป.ตรี/ป.โท และให้เงินเดือน นั้น กว่าชีวิต 20 ปี ที่ผูกพันกับสถาบัน มมส แห่งนี้ ทั้งทางตรง และอ้อม....ผม รัก มมส มาก ครับ 


ผม คือ ลูกหม้อ มมส ตัวจริง เสียงจริงครับ รักมากสถาบันแห่งนี้

หมายเลขบันทึก: 339707เขียนเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2010 20:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 พฤษภาคม 2012 17:22 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

ไม่มีทีม ไม่มีใครบอกความจริง ผมก็จะไม่ทำอะไรต่อเหมือนกัน ดีมั้ย?555 เงินเดือนก็ได้เหมือนเดิมงั้นรึ?

แต่ขอถามต่อ คุณค่าของชีวิต อยู่ตรงไหนกันหล่ะครับ?

คิดอย่างไร ก็บอกอย่างนั้น ครับ

ร่วมจะกู่สร้างสรรค์ พัฒนา มาตลอดนะครับ มมส ของผม

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท