รพ.แม่พริก ดูงานการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย

......องค์ความรู้ในตำราคงเป็นส่วนหนึ่งแต่องค์ความรู้เฉพาะในท้องที่ ต้องการการเก็บข้อมูลที่ดีนำมาคิดวิเคราะห์

เมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2553 ที่ผ่านมา เราได้รับเกียรติ จาก รพ.แม่พริก จ.ลำปาง มาดูงานที่ รพ.แม่สอดเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย

เมื่อทีมมาถึง...ท่านผู้อำนวยการ พี่กนกนาฏ กล่าวต้อนรับ และรับฟังการนำเสนอตลอด จนถึง 11:30 น. มี พี่วิทยา (หัวหน้าเวชกรรมสังคม)และ พี่อุ้มหัวหน้าฝ่ายการพยาบาล ร่วมฟังด้วย

ทีมแม่พริก..ท่านผู้อำนวยอยู่ขวามือสุด

เห็นทีมแม่พริก เป็นหญิงล้วนครับ จนพี่วิทยาถามว่า "รพ.นี้มีผู้ชายไหม?" เรียกเสียงหัวเราะได้เลยครับ อายุเฉลี่ยของบุคคลากรแม่พริก แค่ประมาณ 30 ต้น ๆ ถือเป็นทีมที่ไฟแรงเลยละครับ

ผอ. แม่พริก คุณหมอ ธัญญารัตน์ ศิทธิวงศ์ เป็นหมอเวชศาสตร์ครอบครัวรุ่นน้องผม 1 ปี แต่ตอนนี้เป็นใหญ่เป็นโตไปเป็นผู้บริหารแล้วครับ

ทีม รพ.แม่สอด

ประเด็นแลกเปลี่ยนที่เห็นว่าเป็นที่สนใจเป็นเรื่อง

1."communication skill issues"

2. จิตอาสา..มีบทบาทอย่างไรในงานดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย?

3. ระบบการดูแล...ความแตกต่าง รพ.เล็ก กับ รพ.ใหญ่

พอสรุปประเด็นได้ดังนี้

1."communication skill issues"

"การที่ญาติปิดบังการวินิจฉัย.......ทำไงดี?"

ตอบ: เหตุที่ปิดบังไม่ให้ญาติรู้ เพราะ ญาติก็ห่วงว่าการบอกจะเกิดผลร้ายกับผู้ป่วย

วิธีแก้ไข:

-ปรับทัศนคติ ทั้งทีมรักษาและญาติ....มีเป้าหมายเดียกัน คือ หวังดีและอยากดูแลผู้ป่วย

-เมื่อเป็นพวกเดียวกันแล้ว ก็ให้ญาติร่วมตัดสินใจในการดูแลผู้ป่วยร่วมกัน--รวมถึงขั้นตอนการประเมินผู้ป่วยก่อนแจ้งข่าวด้วยว่า...การทราบการวินิจฉัยมีประโยชน์ต่อผู้ป่วยมากน้อยแค่ไหน

-เป้าหมายมิใช่ต้องบอกการวินิจฉัยให้ได้

2. จิตอาสา..มีบทบาทอย่างไรในงานดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย?

-เราให้ป้าสิริพร กับ ป้านันทา จิตอาสาเล่าเรื่องราวให้ฟังโดยสรุปว่า

จิตอาสาจะพูดคุยให้กำลังใจในผู้ป่วยที่ตนรู้จักหรืออยู่ในชมรมผู้สูงอายุด้วยกัน ให้กำลังใจ ให้ความช่วยเหลือ ประสานทีมสุขภาพเมื่อต้องการดูแลทางการแพทย์

3. ระบบการดูแล...ความแตกต่าง รพ.เล็ก กับ รพ.ใหญ่

3.1ทีมแม่พริกมักเจอคนไข้เมื่อเข้าสู่ระยะสุดท้าย ทำให้ยากต่อการดูแลและการเตรียมผู้ป่วย

3.2 ทีมพยาบาล PCU ไม่สามารถดูแลอาการผู้ป่วย เช่น อาการเจ็บปวดรุนแรง

-การสร้างทีมการสร้างทีมเป็นหัวใจสำคัญโดยเฉพาะ ควรเป็นความสมัครใจ-เริ่มจากการรักที่จะทำมากกว่าบังคับ

-พัฒนาทักษะที่สำคัญต่าง ๆ เช่น ทักษะการสื่อสาร การบำบัดอาการปวด เป็นต้น

-เราสามารถสร้างการดูแลอย่างต่อเนื่องได้โดยถึงแม้ช่วงแรกอาจมีอุปสรรค แต่การมีที่ปรึกษา และทำงานเป็นเครือข่ายย่อมจะช่วยให้มีการพัฒนาองค์ความรู้เฉพาะของทีมได้ ......องค์ความรู้ในตำราคงเป็นส่วนหนึ่งแต่องค์ความรู้เฉพาะในท้องที่ ต้องการการเก็บข้อมูลที่ดีนำมาคิดวิเคราะห์

ผมส่งท้ายด้วยข้อคิด จากอาจารย์เกษม วัฒนชัย เรื่องวิธีคิดในการทำงานประกอบด้วย 3 หลัก คือ

1. หลักคิด....เป็นตัวกำกับวิธีการทำงาน เช่น เศรษฐกิจพอเพียง...ความคิดเชิงคุณธรรม ความมุ่งมั่นในงาน..การมองไปที่งานมากกว่าอยากได้ผลงาน..สรุปว่าเป็นหลักยึดเหนี่ยวส่วนบุคคล

2. หลักวิชา....knowledge มิใช่แค่ในตำรา แต่ก็ต้องเรียนรู้จากงานและสร้างองค์ความรู้เฉพาะของตนด้วยและแบ่งปันให้กับทีม

3. หลักปฏิบัติ...การที่เราได้ฝึกฝนจนเชี่ยวชาญในงาน...เรื่องนี้ในบางครั้งต้องอาสัยทำมากและพัฒนาทักษะด้วยตนเองและแบ่งปันให้กับทีม

สุดท้ายหลังการดูงาน เราได้รับคำถามที่ทำให้เราได้ทบทวนตังเองด้วยเช่นกันว่า "เราจะเดินอย่างมั้นคงต่อไปได้อย่างไร?"

เขียนใน GotoKnow โดย โรจน์
ใน รัก palliative

คำสำคัญ (Tags): #ทีมกัลยาณมิตร#รพ.แม่สอด#รพช.แม่พริก

หมายเลขบันทึก: 338426เขียนเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2010 12:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:28 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (10)

กุ้งนาง สุธีรา

เขียนเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2010 22:04 น. ()

ขยายผลสู่โรงพยาบาลอื่นๆด้วยดีมากๆค่ะคุณหมอโรจน์ที่ศรีนครินทร์ก็พึ่งจัดอบรมเสร็จค่ะ พี่เกดเป็นเเม่งานใหญ่ค่ะ

พี่เองก็มีโอกาสได้เข้าอบรมด้วยเเละเป็นวิทยากร 2 หัวข้อ ค่ะbereavement care and spiritual care เชื่อว่างานนี้ได้เผยเเพร่เเนวคิดเเละรูปธรรมของ ทั้งbereavement care and spiritual care ค่ะโดยเฉพาะหัวข้อเเรก ทำให้ทีมผู้ดูเเลผู้ป่วยระยะสุดท้ายได้ตื่นตัว ว่าการดูแลผู้ที่สูญเสียนั้นมีความสำคัญ

โรจน์

เขียนเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2010 22:14 น. ()

ช่วย ๆ กันครับพี่...จริง ๆผมได้ประสบการณืร่วมมากขึ้นจากการมาของทีมนี้นะครับ

ไม่ว่าการจัดการปัญหาในบริบทที่ต่างไปจากเรา

หมอสีอิฐ

เขียนเมื่อ 23 กุมภาพันธ์ 2010 11:56 น. ()

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาผมไปดูงานที่ บริษัท work point ของคุณปัญญา และคุณประภาส ได้รู้มาว่าที่นั่นเขาจะชอบมากที่มีคนคิด และพยายามทำสิ่งใหม่ๆนอกกรอบ เขาเรียกว่าเป็นพวก creative นึกถึงพวกเราที่ชอบทำอะไรที่ชาวบ้านเขาไม่เคยทำ และไม่เข้าใจจะเรียกว่าอะไรดี?

ปล.ขอให้ก้าวต่อไปไม่ต้องมั่นคงก็ได้ ขอเพียงก้าวต่อไป