หลังจากหลับด้วยความอ่อนเพลีย พอตีห้าก็ตื่นขึ้นมาอาบน้ำเพื่อให้ร่างกายสดชื่น แล้วไปนั่งหน้าโต๊ะอ่านหนังสือ เลือกหนังสืออยู่หลายเล่ม ว่าจะอ่านเรื่องใดดี เลือกไปเลือกมาก็พบหนังสือเล่มหนึ่ง ของท่านพระธรรมโกศาจารย์ ประยูร วัดประยูรวงศาวาส ท่านได้แต่งแสดงมุทิตาสักการะ ท่านพระธรรมปริยัติมุนี อดีตเจ้าอาวาสวัดพระธาตุพนมวรวิหาร ในงานพระราชทานเพลิงศพ ท่านยกเรื่องบอกใจให้เป็นสุข ในหัวข้อ เสื้อแห่งความสุข
มีพระราชาเมืองหนึ่ง พระองค์ทรงมีความทุกข์มากเหลือเกินเพราะบรรทมไม่หลับ ปรากฏว่ารักษาอย่างไรก็ไม่หาย จะกี่หมอก็ตาม วันหนึ่งไปเจอคนคนหนึ่งเขาบอกว่า มีเคล็ดลับอยู่อย่างหนึ่ง ถ้าพระองค์อยากจะบรรทมหลับแล้วมีความสุข พระองค์จะต้องสวมเสื้อของคนที่มีความสุข รับรองว่าต้องหลับได้สนิทแน่นอน
พระราชาก็ตรัสว่า เห็นท่านนายกรัฐมนตรีมีความสุขเหลือเกิน ลองขอยืมเสื้อมาใส่หน่อยสิ"
นายกรัฐมนตรีก็บอกว่า "ข้าพระองค์ก็แย่เหมือนกัน เดี๋ยวก็จะอภิปรายไม่ไว้วางใจแล้ว ไม่ทราบว่าคณะรัฐมนตรี ของข้าพระองค์จะอยู่นานได้แค่ไหน" เป็นอันว่าไม่มีความสุข พระราชาทรงถามเหล่าเสนาอำมาตย์ทั้งหลายว่าใครมีเสื้อแห่งความสุขเราขอยืมมั่งทุกคนต่างก็บอกว่าตนเองไม่มีความสุข เลยจะมีเสื้อแห่งความสุขได้อย่างไร อยู่มาวันหนึ่ง ท่านอำมาตย์กำลังตรวจแถวทหารอยู่ข้างกำแพงวัง พลันก็ได้ยินเสียงคนตะโกนก้องกังวานว่า "สุขจังโว้ย" ท่านอำมาตได้ยินก็สั่งให้ทหารรีบวิ่งไปแล้วให้รีบถอดเอาเสื้อผ้าของเขามาถวายพระราชา ทหารก็วิ่งไปตามคำสั่ง สักครู่ก็กลับมา ท่านอำมาตก็ถามว่า ไหนละเสื้อผ้า ท่านวิ่งตามเขาไม่ทันหรือ ทหารก็ตอบว่า ทันครับ อำมาตทำไมท่านไม่เอาเสื้อผ้าเขามา ทหารก็บอกว่า ตอนที่ข้าพเจ้าไปพบเขาไม่มีเสื้อผ้า เขาสติไม่ดี ขอทานอยู่ข้างกำแพง วันนี้เขาได้น่องไก่ เขาดีใจได้กินอาหารอร่อย เขาก็อุทานออกมาว่าสุขจังโว้ย อำมาตก็ไปเล่าให้พระราชาฟัง พระองค์ก็ตรัสว่า จริงแล้วความสุขไม่ได้อยู่ที่ภายนอก คือเสื้อผ้า สิ่งของเท่านั้น ความสุขอยู่ที่ภายใน คือทำใจให้เป็นสุขนั้นเอง
ไม่มีความเห็น