ผู้เขียนต้องสารภาพตรงๆ ก่อนเลยว่า ตัวเองเฉิ่มและเชยมากๆ ถึงมากที่สุด เพราะไม่เคยรู้จัก “บี บอย” มาก่อนเลย ไม่รู้เลยว่า กลุ่มเยาวชนที่มีท่าทางการเต้นตามจังหวะดนตรีที่สนุกสนานเร้าใจ ที่เห็นอยู่ชินตาตามสถานที่สาธารณะต่างๆ มานานนับ ๑๐ ปีนั้น เขาเรียกกันว่า “บี บอย” จนกระทั่งต้องมาเป็น “คุณอำนวย” กลุ่มย่อยให้กับสมาชิก “บี บอย” ที่เข้าร่วมประชุมระดมความคิดเห็นในการสร้างความร่วมมือในการเตรียมจัดงานมหกรรมพลังเยาวชน ครั้งที่ ๒ ที่มี มูลนิธิสยามกัมมาจล เป็นหัวขบวน ร่วมกับองค์กรภาคีเครือข่าย ๑๑ หน่วยงาน และมีภาคีความร่วมมืออีกกว่า ๑๐๐ หน่วยงาน
ในแว๊บความคิดแรกที่รู้ว่าต้องทำหน้าที่ “คุณอำนวย” ให้กับกลุ่ม “บี บอย” ผู้เขียนก็ตื่นเต้น เพราะในความคิด จะนึกไปถึงภาพของกลุ่มเด็กผู้ชายวัยรุ่น ที่แต่งกายด้วยเสื้อยืดและกางเกงยีนส์ตัวใหญ่ๆ มีหูที่ถูกเจาะ หรืออาจจะมีจมูก หรือลิ้นที่ถูกเจาะเพิ่มไปอีกด้วย อีกทั้งมีการพูดจากวนๆ ใช้ภาษาชิลล์ๆ เฉพาะกลุ่ม ที่ตัวผู้เขียนเองอาจไม่คุ้นเคย และไม่รู้ว่าเราจะต้องทำตัวอย่างไร จึงจะไม่แปลกแยกแตกต่างจากสมาชิกกลุ่ม “บี บอย” เพราะนั่นอาจจะหมายถึงขั้นการพูดคุยกันไม่รู้เรื่องเลยก็เป็นได้ (แค่คิดก็สนุกแล้ว)
แต่นี่เป็นเพียงภาพในความคิดของผู้เขียน ณ ขณะที่รู้ว่า ต้องทำหน้าที่ “คุณอำนวย” ให้กับกลุ่ม “บี บอย” เท่านั้น เพราะในความเป็นจริง ตอนที่ผู้เขียนทำหน้าที่ “คุณอำนวย” นั้น บรรยากาศเป็นกันเองมาก ทำให้ผู้เขียนในฐานะ “คุณอำนวย” รู้สึกผ่อนคลายลงไป ได้ทำหน้าที่ซักถาม ชงประเด็นการแลกเปลี่ยนให้กับวงหรือสมาชิกกลุ่ม “บี บอย” อย่างสนุกสนาน นั่นเป็นเพราะสิ่งที่ได้ฟัง ได้ยินจากสมาชิกกลุ่ม “บี บอย” เป็นเรื่องใหม่สำหรับผู้เขียน ทำให้ผู้เขียนเกิดความอยากรู้อยากเห็นมากๆ เรียกได้ว่า วิญญาณนักข่าวเก่าได้สำแดงฤทธิ์ออกมาเลยทีเดียว
ผู้เขียนได้รับฟังการแลกเปลี่ยนผ่านการเล่าเรื่องของสมาชิกกลุ่มแต่ละคนแล้ว ทำให้รู้สึกอึ้ง และทึ่งกับความคิดความอ่านของสมาชิกกลุ่ม “บี บอย” มาก เพราะสิ่งที่กลุ่มได้เล่าหรือแลกเปลี่ยนมานั่น เป็นสิ่งที่พูดและทำมาจาก “ใจ” อย่างแท้จริง
(ติดตามตอนต่อไป)
หญิง - บี เกิร์ล
ไม่มีความเห็น