ว่าที่ศิษเก่า(ปีการศึกษา2552)
ว่าที่ศิษย์เก่า
....วันนั้น...นานมาแล้ว... คือวันที่เราจากกัน มันตรงกับ ปีการศึกษา 2552
อยู่ด้วยกันก็ หกปี ดูเหมือนนาน จากกันคราวนี้เหมือนจะได้เจอกันอีก
แต่ใครจะรู้ได้ว่าจากกันคราวนี้แล้วจะได้เจอจริงไหม
แต่ี่แน่นอนกว่าคือ... ขณะนี้เรายังอยู่ด้วยกัน
เวลาน้อยนิดที่เหลือนี้ ...อยากให้ทุกคนมีความสุข ...ผูกมิตรให้มาก สายสัมพันธ์นั้นยิ่งใหญ่
ต่อไปพวกเราอาจได้พึ่งพาซึ่งกันและกัน
...ครู..หวังเพียงศิษย์..สามารถดำรงชีวิต อยู่ในสังคมได้อย่างปลอดภัย และมีความสุข...
ส่วนวิธีที่จะให้ปลอดภัยและมีความสุขนั้น แล้วแต่วิธีของบุคคล ที่จะพอใจ
ความผิดหวังไม่ใช่ความล้มเหลว...ความท้อแท้สิ..คือสาเหตุของความผิดหวัง
การเปลี่ยนมุมมองบ้าง....สิ่งรอบข้างเรา..ก็จะมีแต่สิ่งใหม่ๆเกิดขึ้นเสมอ..
..ยากให้คนอื่นยิ้มให้เรา..เราต้องยิ้มให้เขาก่อน..
เช่นกันหากอยากให้คนอื่นเข้าใจเรา...เราก็ต้องเข้าใจเขาให้ได้ก่อน
(...วันนี้..)
พวกเราทำอะไรกันบ้าง อยู่ที่ไหนกัน ยังติดต่อกันอยู่ไหม...สายสัมพันธ์ยังคงอยู่ไหม
ชีวิตเป็นอย่างไร...เจออะไรมาบ้าง..เล่าสู่กันฟังบ้างนะ
แวะเยือนโรงเรียนแล้วหรือยัง....
เทคโนโลยี...ช่วยให้เราไม่ห่างกันนะ..คิดถึงครูหรือพี่ๆเพื่อนๆน้องๆก็ เข้าที่ http://www.ed.nsp.ac.th/ มีมุมศิษย์เก่ารออยู่เสมอ
(...เวลาจริง....)
วันนั้นสิ่งที่มีอยู่อาจดีที่สุด แพงที่สุด มีคุณภาพที่สุด ประโยคนั้นอาจฟังแล้วซึ้งที่สุด คนคนนั้นอาจรักมากที่สุด แต่วันนี้ทุกอย่างอาจเปลี่ยนแปลงไปเพราะ โลกมันเปลี่ยตลอดเวลา สิ่งที่แน่นอนที่สุด คือความไม่แน่...
ท้ายที่สุดแล้ว ครูขอฝาก ให้พวกเราติดตามข่าวสาร แล้วเราจะก้าวทันการเปลี่ยนแปลง...
(ต้นไม้โตได้ใช่เกิดจากการรดน้ำเพียงครั้งเดียว ฉันใด...................................ก็ฉันนั้น)
ความเห็น (9)
....สวัสดีคับ..
๐ ซึ้งมากๆ ขนาดไม่ได้เป็นลูกศิษย์ ยังประทับใจเลย
๐ ถ้าลูกศิษย์อาจารย์อ่านด้วยล่ะก็ รักอาจารย์ตายเลย
๐ ขอสมัครเป็นลูกศิษย์ด้วยคนนะคับ
...ครูคือช่างที่ชาติเขาวาดหวัง.... ...เด็กจะหยั่งรากดีที่ไหนหนอ....
...เป็นช่างที่ให้ความรักช่วยทักทอ... ..ช่างเติมต่อชีวิตและจิตใจ....
...สร้างคนให้เป็นคนที่สมบูรณ์.... ...ช่วยเพิ่มพูนปัญญาน่าเลื่อมใส...
...เป็นช่างที่อดทนกว่าใครใคร.... ...กว่าจะได้ปฎิมากรรมล้ำค่าเอย...
ขอบคุณสายลมที่หวังดีมากครับที่แวะมาเยือนครับ
เก๋า อนนท์
วัดดีครับ
ศิษย์เก่ารายงานตัวครับ
สำหรับเพื่อนๆๆทุกคน
ยังไงก็แวะมาพูดคุย
ฝากความคิดถึง
ส่งข่าวสารถึงกันบ้าง
ก็ยังดีนะครับ
โรงเรียนนาสวรรค์พิทยาคมของเราคือจุดเปลี่ยนที่ทำให้ทุกคนได้มีวันนี้
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีนะคะอาจารย์ แวะมาทักทายนะคะ
ได้เป็นศิษย์เก่าแล้วหรือนี่ ???ได้กลับบ้านไป
เห็นโรงเรียนดูเปลี่ยนไปนะคะแต่อยากเห็น
เวลาเรียนว่าจะมีคนโดดเรียนกันอยู่รึเปล่า
โรงเรียนของเราน่าอยู่มาก......
อยากให้เพื่อนๆที่ติดต่อกัน.....
ทางอินเทอร์เน็ตแวะมารายงาน
ตัวกันหน่อยนะ
รายงานตัวอีกครั้งนะครับ
คิดถึงภาพเก่าๆ......
คิดถึงครูทุกคน......
คิดถึงโรงเรียนที่แวดล้อมไปด้วยธรรมชาติ.....
คิดถึงกิจกรรมทีผ่านมา......
คิดถึงคำดุด่า ที่ทำให้ศิษย์ได้ดี......
คิดถึงเธอคนนั้น......
ที่เป้นความหวังของฉันคนนี้.....
ดีครับอาจารย์ สบายดีป่าวครับ นักเรียนดื้อรึป่าวครับ
ตอนนี้ผมเป็นว่าที่คุณครูละนะคับ แต่อีกตั้ง5ปีน่ะครับกว่าจะจบ น้องๆที่โรงเรียนสอนยากกว่ารุ่นพวกผมป่าวครับ อาจารย์ครับผมขอฝากบอกน้องๆม.6ด้วยนะครับถ้าใครจะเรียนคอมให้เรียนครูคอมเลยดีกว่าครับ หลักสูตรมันก็ไม่ต่างจากวิทย์คอมหรอกครับครู5ปีดีที่สุดครับ
สุคนธ์ทิพย์
สวัสดีคร๊คุณครูจากโรงเรียนมานานรุสึกคิดถึงจังอยากกลับไปใช้ชีวิตม.ปลายอีกครั้งคิดถึงเพื่อนคิดถึงครูทุกท่าน
คิดถึกคุณครูทุกคนมากครับ จากศิษย์ที่เคยเกเร