“บางทีผมก็ไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ผมทำไปจะมีใครมองเห็นหรือไม่ แต่ผมคำนึงถึงผลลัพธ์อันยิ่งใหญ่ที่จะเกิดขึ้นกับประชาชนหรือผู้ใช้บริการมากกว่า”
ผมเรียนจบหลักสูตรเทคนิคเภสัชกรรม จากวิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดยะลา ในระยะแรกของการทำงานที่ รพ.เกาะยาวชัยพัฒน์ ก็มีท้อบ้าง เพราะตอนนั้นเราไม่ได้รับการบรรจุ เป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราวของโรงพยาบาล บางครั้งมันทำให้เราคิดว่าดูต้อยต่ำเกินไปกับตำแหน่งที่ได้รับ แต่บางครั้งเมื่อเราคิดถึงผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกับโรงพยาบาลหรือผู้ใช้บริการกลับทำให้เราดูมีคุณค่ามากมายเหลือเกิน
ตลอดระยะเวลาที่ทำงานที่นี่ พบทั้งความสุข ความทุกข์คละเคล้ากันไปตามธรรมดาของมนุษย์เดินดิน ต่อไปจะบอกเล่าถึงเรื่องราวระหว่างผม(เจ้าหน้าที่)กับประชาชน(ผู้ใช้บริการ)แล้วกันครับ
ทันตกรรมควรแยกส่วน เนื่องด้วยเกาะยาวนั้นมีโรงพยาบาลชุมชนเพียงแห่งเดียว คนไข้ที่มาใช้บริการทันตกรรมจึงมีมากเพราะมาทั้งจากเกาะยาวน้อยและเกาะยาวใหญ่ ประกอบกับบางวันมีคนไข้ตรวจโรคทั่วไปมาใช้บริการมาก (มากในบริบทของเกาะยาวนะครับ) ทางโรงพยาบาลไม่ได้แยกการให้บริการระหว่างคนไข้ตรวจโรคทั่วไปกับคนไข้ทันตกรรม คนไข้ทันตกรรมจึงต้องเสียเวลาในทุกขั้นตอนบริการตั้งแต่เริ่มยื่นบัตร รอวัดความดัน รอตรวจ ฯลฯ ทำให้บางครั้งไม่มีโอกาสได้รับบริการทางทันตกรรม เพราะกว่าจะจนถึงขั้นตอนรับบริการทันตกรรมนั้น หมดเวลาให้บริการเสียก่อน เนื่องจากงานทันตกรรมได้กำหนดช่วงเช้าให้บริการทั่วไปและช่วงบ่ายให้บริการคนไข้นัด ทำให้ต้องนัดคนไข้มาใช้บริการครั้งต่อไป บางครั้งเราเลือกที่จะปฏิเสธการให้บริการเพียงแค่คำหรือประโยคสั้นๆ แทนที่จะอธิบายให้เข้าใจ ซึ่งในส่วนนี้สิ่งหนึ่งที่สำคัญอยู่ไม่น้อยคือการได้บอก ได้อธิบายให้คนไข้ทราบว่าทำไมเมื่อถึงเวลานั้นๆไม่สามารถให้บริการได้
โดยเฉพาะคนไข้จากเกาะยาวใหญ่ที่ต้องเสียทั้งเวลา เสียทั้งค่าใช้จ่าย เพราะการเดินทางแต่ละครั้งต้องขับรถจากบ้านมายังท่าเรืออีกด้านหนึ่งของเกาะ ก็เสียเวลาถึงครึ่งชั่วโมงแล้ว มาถึงยังจะต้องเสียเวลารอเที่ยวเรืออีกครึ่งชั่วโมง ไหนจะต้องค่าน้ำมันรถ จ่ายค่าเรือโดยสาร ค่ารถโดยสารมาโรงพยาบาลอีก อย่างต่ำแล้วไม่น้อยกว่า 100 บาทแน่นอน เราอาจมองว่า 100 บาทไม่ได้มากมายนัก แต่สำหรับชาวบ้านแล้วเงิน 100 บาท ต้องแลกด้วยการตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ เลิกงานไม่เป็นเวลา ต้องทนทั้งแดด ทั้งฝน และอื่นๆอีกสารพัด
เหตุการณ์ลักษณะนี้ คือ คนไข้มาแล้วแต่ไม่ได้รับบริการทันตกรรมนั้นเกิดขึ้นบ่อยๆ และด้วยผมเป็นคนเกาะยาวใหญ่ คนไข้ฝั่งเกาะยาวใหญ่เห็นผมเป็นคนบ้านเดียวกันและมักจะสะท้อนปัญหาเหล่านี้อยู่เสมอ ผมจึงเลือกที่จะเสนอแนวทางแก้ปัญหาถึง “ พี่เล็ก ” หัวหน้าพยาบาล เพราะคิดว่าโอกาสแก้ปัญหาน่าจะเป็นได้สูงด้วยศักยภาพของพี่เล็ก วิธีการ คือ การแยกส่วนคนไข้ตรวจโรคทั่วไปและคนไข้ทันตกรรมออกจากกัน เพื่อไม่ให้เสียเวลาและได้รับบริการอย่างรวดเร็วทั่วถึง
และวันนี้.......ปัญหานั้นก็ได้รับการแก้ไข คนไข้ทั้งเกาะยาวใหญ่ เกาะยาวน้อย ตลอดจนคนต่างชาติ นักท่องเที่ยว ก็ได้รับบริการอย่างทั่วถึง รวดเร็ว และเป็นที่พึงพอใจ ทั้งคนไข้ ทั้งเจ้าหน้าที่ เพราะต่างก็ยิ้มได้ด้วยกันทั้งสองฝ่าย ถึงแม้ผมจะไม่ทราบว่าปัญหานี้ได้รับการแก้ไขด้วยสาเหตุหรือแนวทางใดก็ตาม ผมก็ยังภูมิใจที่ได้ทำให้คนเกาะยาว “ยิ้มสวยด้วยหัวใจ”
ติดตามมินิซี่รี่ย์ ตอนต่อไปได้ในไม่ช้าครับ
ล.ป.ญ.
ติดตามอ่านอยู่นะคะ