ได้เงินมากมายเท่าไรไม่สำคัญ สำคัญที่ว่า เงินคุณเหลือเท่าไร
มองออกไปที่ความเป็นจริง
ในโลกของการทำมาหากินนั้น อาชีพหลายอย่างไม่ค่อยยุ่งยากอะไร
แต่ใช้เวลาและกำลังเยอะ ผลตอบแทนได้มาค่อนข้างต่ำ
หากต้องการดำเนินชีวิตไปให้รอดจำเป็นที่จะต้องมีการวางแผนหรือเรียกอีกอย่างว่า
การทำให้กระจ่างแจ้งซะก่อน เมื่อเรามีความเข้าอกเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว เราจะเริ่มเห็นทิศทางของการดำเนินธุรกิจที่ไปรอดและเจริญก้าวหน้าได้
ธุรกิจหลายอย่างในเมืองเล็กๆ นั้นจำเป็นจะต้องมีลักษณะตอบสนองความต้องการของคนส่วนใหญ่ได้ ตอนแรกผมก็คิดว่ามันจะต้องเป็นธุรกิจที่มีลักษณะผูกขาด.. จริงๆ แล้วไม่ใช่ เพราะว่าเงินของคนทั้งจังหวัดคนละห้าสิบสตางค์ เมื่อเรานำมาคิดกับคนประมาณ 1 แสนคน
เงินที่รวมได้ก็คิดได้ถึงห้าหมื่นบาททีเดียว เมื่อถามว่าเงินคนละห้าสิบสตางค์มีทุกคนมั้ย ก็มั่นใจว่ามีกันทุกคนจึงทำให้เราได้ข้อสำคัญอย่างหนึ่งก็คือ หากเราจับความต้องการของคนทั้ง 1 แสนคนได้ก็จะทำให้เราได้เงิน ห้าหมื่นบาทแบบง่ายๆ เลย
เมื่อสังเกตดูก็จะเห็นการขายลูกชิ้นทอด ลูกชิ้นปิ้ง มีอยู่ดาษดื่นเมืองเลยครับ เป็นเพราะอะไรนะ กำไรก็ไม่น่าจะมีมากนะ แต่เมื่อถามภรรยาเค้าบอกว่ากำไรที่ได้ค่อนข้างมีเปอร์เซ็นท์สูงทีเดียว
นี่ก็คงเป็นตัวอย่างหนึ่งของความต้องการของคนในเมืองเล็กๆ ใหญ่ๆ ได้อีกอย่างหนึ่งก็ว่าได้
งานช่างนี่ก็เหมือนกันนะ หากมีฝีมือและอยู่ในทำเลที่เหมาะสมก็ได้เงินเป็นกอบเป็นกำ มีคำถามคือ”ได้เงินมาค่อนข้างหม้อทีเดียว น่าจะรวยนะ”
เค้าก็บอกว่า “นี่..โอโฮ เงินร้อยสองร้อย ไปตลาด เผลอแป็ปเดียวเท่านั้น..หมด ใหนจะลูกมาอีกล่ะ ..ไอ้คนโตนี่เป็นช่างมาช่วยที่นี่ ไม่ค่อยชอบเรียน ส่วนลูกสาวเรียนหมอ เดี๋ยวก็มาเอาอีกแล้ว...”
เมื่อถามว่าได้เก็บเป็นรายชิ้นงาน เป็นรายวัน รายเดือนอะไรหรือเปล่า ก็บอกว่า “มันไม่ได้เก็บนะซี่..ก็อยากอยู่เหมือนกัน “
เมื่อทัศนคติของคนโดยรวมที่มีโอกาสรวย เป็นเช่นนี้ก็เลยทำให้ในระยะยาว อนาคตคนเหล่านี้แทนที่จะเป็นคนอุ้มชู อุปถัมป์ดูแลคนอื่น สุดท้ายก็จะเป็นภาระสังคมเพราะป่วย หรือชราจนช่วยเหลือตนเองไม่ได้
ความตั้งใจความหวังที่ฝากไว้ทั้งชีวิตไว้ในกำมือของลูกๆ
หลายคนเค้าก็ได้ความ ลูกบางคนก็ไปต่อไม่ได้ แก่แล้วก็ยังเป็นเด็กคอยให้พ่อแม่ดูแลอีก
และหากมองจากแนวโน้มของสังคมก็ตอบได้เลยว่า ลูกนะพึ่งไม่ได้หรอก!!
คุณช่างควรเลือกอาชีพที่สามารถทำได้โดยที่อายุมากแล้วก็ยังสามารถทำได้ ก็จะทำให้สุขภาพที่เราจำเป็นต้องใช้อย่างสม่ำเสมอนั้นแข็งแรงและยังมีเงินมาใช้จ่ายเลี้ยงตนเองได้ด้วย ทำให้บั้นปลายสบายกว่าที่คิด
นี่คือสิ่งหนึ่งที่พวกเราชาวหาเช้ากินค่ำยังขาดอยู่มากเลย ก็คือ
การทำให้กระจ่างแจ้งในการดำเนินชีวิต ตัวอย่างที่ผมเห็นในจังหวัดพิจิตร ก็มีป้าชูซึ่งแกขายก๋วยเตี๋ยวในราคาประหยัดเพื่อบริการคนใช้แรงงาน เมื่อก่อนขายชามละ 5 บาท
แต่ปีสองปีนี้ขาย 10 บาทแล้ว ด้วยการเลือกอาชีพนี้ ก็ยังทำให้ท่านได้เตรียมของ และตั้งร้านขายทุกวัน ปีนี้ 78 ขวบแล้วมั้ง ก็ยังทำได้อยู่
ผมเองก็ว่าจะยึดแนวทางนี้แหละในการใช้ชีวิตครับ..
ได้เงินมากมายเท่าไรไม่สำคัญ สำคัญที่ว่า เงินคุณเหลือเท่าไร
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะคุณเพชร ทุกๆ งานมีคุณค่า ได้ทำในสิ่งที่ชอบ คือคำตอบของชีวิตค่ะ
เห็นด้วยมากมายค่ะ เงินได้ไม่สำคัญเท่ากับเงินเหลือ มีความสุขกับการงานนะคะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณเพชร ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่เงินเดือนไม่ค่อยจะเหลือเก็บเลย เพราะเงินก็น้อยมีภาระเลี้ยงลูก 1 คน แต่ก็พยายามเก็บในรูปแบบทำประกันชีวิตทั้งระยะยาวและระยสั้น ส่งทั้งรายเดือนและรายปี กั้นไว้ว่าเป็นค่าใช้จ่ายประจำเดือน ก็ทำเพื่อลูกและตัวในอนาคต ค่ะ เพราะอนาคตเป็นของไม่แน่