ถ้าหายใจเป็น แล้วจะหาธรรมชาติตนเองเจอ

“เรายังหาธรรมชาติของตนเองไม่เจอ ยังวิ่งตามอารมณ์อยู่ ถ้าหายใจเป็น แล้วจะหาธรรมชาติของตัวเองเจอ”

 

คำนี้ครูเมตตาเตือนสติ ว่าความฮึดหรือ มุ่งมั่น หรือบางคราทียังอ่อนแรงที่ปรากฏในใจของหนูยังเป็นอารมณ์ เพียงแค่ แป๊บเดียวที่คุยกับท่าน จิตหนูวิ่งขึ้นวิ่งลง เดี๋ยวลิงโลด เดี๋ยว จ๋อย เดี๋ยวเศร้า โดนอารมณ์ลากให้ไปแสดงออกสิ่งต่าง ๆ อยู่ ยังให้อารมณ์ครอบงำใจดู

พอทราบอย่างนี้ใจหนูรู้สึกจ๋อยลง แรงฮึดแผ่วลง แสดงชัดเจนว่าแรงฮึดที่เกิดขึ้นโดนฉุดลากด้วยอารมณ์ที่ยังปราศจากสติ เกือบจะหลงให้กิเลสวิ่งนำหน้าอีก โชคดีที่ครูท่านเมตตาเตือนสติ หนูจะพยายามค้นหาธรรมชาติของลมหายใจ โดยใช้พาหนะที่ครูให้ไว้ ใช้เครื่องมือที่ครูมอบให้ คือ ลมหายใจเจ้าค่ะ กราบขอบพระคุณค่ะ

หนูได้เรียนรู้ว่า ความฮึด หรือ ความตั้งใจที่เกิดขึ้นนี้ก็กิเลส แต่หนูก็ไม่ท้อค่ะ จะอดทนเรียนรู้ต่อไป

หนูยังไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่ครูท่านเมตตาแนะนำ แต่หนูจะจำไว้แล้วจะฝึกฝนต่อไปค่ะ หนูเป็นคนโง่ที่สอนยาก แต่ก็จะอดทนต่อไป