การปฏิบัติงานกับรังสีชนิดที่ก่อให้เกิดไอออน

ปริมาณรังสีที่ผู้ปฏิบัติงานได้รับ

การปฏิบัติงานด้านรังสี มีกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับ  การวัดปริมาณรังสีประจำตัวบุคคล   2 ฉบับ โดยมีการกำหนดให้ผู้ขอรับใบอนุญาตต้องมีการประเมินค่าการได้รับปริมาณรังสีของผู้ที่ปกิบัติงานที่เกี่ยวข้องกับรังสี

1 กฏกระทรวง พ.ศ.2550 กำหนดเงื่อนไขและวิธีการขอรับใบอนุญาตตาม พรบ.พลังงานปรมาณูเพื่อสันติ พ.ศ. 2504

2  กฏกระทรวงกำหนดมาตรฐานในการบริหารจัดการด้านความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการปฏิบัติงานเกี่ยวกับรังสีชนิดก่อให้เกิดไอออน พ.ศ.2547

ซึ่งกล่าวไว้ว่า ผู้รับใบอนุญาต

1 ต้องจัดให้มีการประเมินปริมาณรังสีของผู้ปฏิบัติงาน ด้วยวิธีที่เหมาะสม

2 การปฏิบัติงานในพื้นที่ควบคุมหรือบริเวณที่มีระดับรังสีสูงต้องมีเครื่องบันทึกปริมาณรังสีประจำตัวบุคคลและต้องได้รับการประเมินการได้รับรังสี(TLD, ฟิล์มแบดจ์ ฯลฯ)

3 การประเมินต้องอย่างน้อย 3 เดือน/ครั้งจากหน่วยงานที่มีมาตรฐานของ สำนักงานปรมาณูเพื่อสันติ(กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์)

4 การปฏิบัติงานต้องระวังไม่ให้ผู้ที่ทำงานในบริเวณรังสีได้รับรังสีเกินมาตรฐานที่กำหนด(1 ) 20มิลลิซีเวิร์ตเฉลี่ยช่วง 5 ปีติดต่อกันทั่วร่างกาย โดยแต่ละปีไม่เกิน 50มิลลิซีเวิร์ตและช่วง 5 ปีติดต่อกันนั้นต้องไม่เกิน 100 มิลลิซีเวิร์ต

(2) เลนส์ตา 150 มิลลิซีเวิร์ต/ปี  (3) ผิวหนังมือและเท้า 500มิลลิซีเวิร์ต/ปี

5 ต้องระมัดระวังมิให้หญิงมีครรภ์ที่ปฏิบัติงานเกี่ยวกับรังสีได้รับรังสีเกินมาตรฐานที่กำหนด(2มิลลิซีเวิร์ตและเฉลี่ยไม่เกิน 0.2 มิลลิซีเวิร์ตต่อเดือน)

6 ต้องระมัดระวังมิให้ประชาชนทั่วไปได้รับรังสีเกินปริมาณที่กำหนด(1 มิลลิซีเวิร์ต /ปี)

 

[เคน]

ขอบคุณครับ จากผู้ช่วยรังสี