สืบเนื่องมาจากการอ่าน

คำกลอนสะท้อนชีวิต..ได้รึเปล่า

สวัสดีค่ะ เพื่อนพี่น้อง ทุกท่าน วันนี้ข้าพเจ้ามาแปลกนิดหน่อยเพราะแหวกแนวแต่ก็ยังคงเดิมแต่วันนี้จะมาเป็นกลอนสืบเนื่องมาจากการอ่านทั้งหลาย พอดีว่าอ่านนิยายเรื่องหนึ่งแล้วเกิดติดใจในคำประพันธ์คำกลอนของผู้แต่งขึ้นมา เป็นนิยายของสำนักพิมพ์บ้านวรรณกรรม โดยผู้แต่งคือ ซอมพอ คงเป็นเพราะว่า ข้าพเจ้า ไปสันทัดในการแต่งกลอนแต่สันทัดในการอ่านเลยอยากเก็บมาฝากให้ได้อ่านกัน เพราะคำกลอนสะท้อนชีวิต ได้ กับความรู้สึก รึไม่ ถ้าเพราะโดนใจของใครก็ฝากให้อ่านกันค่ะ

" ฤาน้ำตา          เจือน้ำตาล        จึงหวานนัก

ฤาความรัก         คือภาพซ้อน       อันอ่อนไหว

ซ่อนร้อนร้าว       เหน็บหนาว         ไว้ภายใน

ด้วยเดียวดาย       รอคอย              จนเคยชิน

   ยามอยู่ไกล       ใจข้ามผ่าน        สะพานฟ้า

เกล็ดน้ำตา           กลั่นจากใจ         ไม่หมดสิ้น

ร้องเพลงรัก          อยากให้             เธอได้ยิน

ศิลปิน                  ซ่อนรอยเศร้า        เสมอมา

   แม้จะไกล          แสนไกล              ขอให้รู้

รักยังอยู่              มั่นคง                   ดั่งหินผา

ความรักอยู่           เช่นนั้น                เนิ่นนานมา

สำคัญด้วย            หรือว่า               ใกล้หรือไกล

  น้ำตาคง             มีน้ำตาล             จึงหวานเศร้า

เก็บคืนวัน            ของเรา               นี้เอาไว้

ฝากระบำ              สายลม             ล่องพาไป

ฝากหัวใจ             เอาไว้               ในรอยจำ"

เพราะไม๊คะ นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่ง ของนิยายมีอีกมากมายที่ให้ข้อคิดดีๆจากเรื่องนี้ค่ะ

ต้องขอบคุณ ผู้แต่งซอมพอ " ระบำสายลม" สำนักพิมพ์ บ้านวรรณกรรม..มีหนังสือดีๆให้อ่านกัน

 

[เจส]

น่าจะเรียกว่า คำกลอนสะท้อนความรู้สึก...มากกว่านะคะ