ธรรมะสอนใจ

                                        ธรรมะสอนใจ

      เช้า ๆ  อย่างนี้ก็ขอมอบคติธรรมะสอนใจ  จากคำสอนดี ๆ ของ...          พระภิกษุพระยานรรัตนราชมานิต ที่อาตมานำมาเป็นเครื่องเตือนสติ  เตือนใจตนอยู่เสมอ ๆ  ทำให้มีกำลังใจในการทำงาน  ขจัดอุปสรรคปัญหาภายในใจได้เป็นอย่างดียิ่ง

                    

       คนเราเมื่อมีลาภก็มีเสื่อมลาภ เมื่อมียศก็มีเสื่อมยศ เมื่อมีสุขก็มีทุกข์ เมื่อมีสรรเสริญก็มีนินทา เป็นของคู่กันมาเช่นนี้ จะไปถืออะไรกับปากมนุษย์ ถึงจะดีแสนดีมันก็ติ ถึงจะชั่วแสนชั่วมันก็ชม นับประสาอะไร พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐเลิศยิ่งกว่ามนุษย์และเทวดายังมีมารผจญ ยังมีคนนินทาติเตียน ปุถุชนอย่างเราจะรอดพ้นจากโลกะธรรมดังกล่าวแล้วไม่ได้ ต้องคิดเสียว่าเขาจะติก็ช่าง ชมก็ช่าง เราไม่ได้ทำอะไรให้เขาเดือดเนื้อร้อนใจ ก่อนที่เราจะทำอะไรเราคิดแล้วว่า ไม่เดือดร้อนแก่ตัวเราและคนอื่นเราจึงทำ เขาจะนินทาว่าใส่ร้ายอย่างไร ก็ช่างเขา บุญเราทำ กรรมเราไม่สร้าง พยายามสงบกาย สงบวาจา สงบใจ จะต้องไปกังวล กลัวใครติเตียนทำไม ไม่เห็นมีประโยชน์ เปลืองความคิดเปล่า ๆ

        

[พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)]

ได้ข้อคิดยามเช้าเพื่อเสริมกำลัใจที่ดี

[ธรรมหรรษา]

ท่านอาจารย์มหา

ไม่ทราบเณรทีเห็นเป็นเณรที่วัดใช่ไหมครับ ผมอยากจะรบกวนให้อาจารย์ช่วยเล่าเรื่องราเกี่ยวกับเณรเหล่านี้ให้พวกเราฟังหน่อยครับ เห็นเณรเหล่านี้แล้ว ผมอดคิดถึงอดีตไม่ได้ เพราะผมบวชเป็นเณรตั้งแต่อายุสิบสองปีครับ ณ วันนี้ผมจึงประจักษ์แล้วว่า "ทำไมสามเณรจึงได้ชื่อว่าเหล่ากอสมณะ"