ใช้ใจฟังความจริง

ครูสอนหนูเรื่องการฟังว่า

“ฟังอะไรฟังให้ลึกซึ้ง ให้เข้าไปในใจ ว่าผู้พูด เขากำลังสื่ออะไรกับเรา ใช้ใจเราฟัง พร้อมที่จะฟัง ไม่ว่าสิ่งที่เขาพูดเราจะชอบใจหรือไม่ชอบใจก็ตาม”

                หนูพยายามฝึกฝนการใช้ใจฟัง ฟังเสียงข้างในตนเอง ฟังเสียงที่ได้ยินคนอื่นพูด ฟังภาษากาย ในทุกวันนี้หนูรู้สึกว่า หนูฟังเป็นมากขึ้น ตัดสินคนอื่นน้อยลง เปิดใจมากขึ้น เวลาที่เริ่มรู้สึกอึดอัด หรือ เพ่งโทษจะกลับมาที่การหายใจ แม้บ่อยครั้งจะเป็นการหายใจ ที่อึดอัดก็ตาม แต่รู้ไหมค่ะ

จากเดิมที่หนู ไม่กล้าที่จะ พูดอะไรกับใครมาก (ก่อนหน้าที่จะหัดภาวนา หนูเป็นเด็กที่พูดมาก พูดจาเรื่องเปื่อยไร้สาระ ขี้โม พี่คุย ขี้โอ่ พอมาเริ่มเห็นตนเองเป็นแบบนั้นเลยกลัว และหวั่น ๆ ที่จะพูด เกรงว่าคำพูดจะทำร้ายผู้คน โดยไมตั้งใจ แรก ๆ จะรู้สึกอึดอัด แต่นาน ๆ ไป เริ่มจะสบายขึ้น เป็นผู้ฟังมากขึ้น)  

 

ตอนนี้พอจะนั่งฟังเป็นบ้างแล้ว (จากที่ก่อนหน้านี้ถ้าไม่อยากฟังหนูก็จะตัดบท หรือไม่ก็เดินหนี) ทำให้หนูได้เรียนรู้ใจตนเอง เรียนรู้ใจผู้อื่น เวลาหนูชอบหนูจะจดจ่อกับการฟังมาก ๆ ค่ะ แทบจะลากเก้าอี้เข้าไปจ่อ แต่พอไม่อยากฟังหนูจะนั่งเก้าอี้แบบแทบจะนอน แต่เดี๋ยวนี้จะพยายามนั่งแบบสบาย ๆ ฟังไปเรื่อย ๆ ถามบ้างหากรู้สึกสงสัย หรือ ตามไม่ทัน หรือ ต้องการเบรคอารมณ์ พอหัดที่จะฟังหนูได้ประสบการณ์แปลก ๆ ใหม่ ๆ หลายอย่างจากการฟัง บางคนเล่าเรื่องได้เป็นฉาก ๆ ได้ความรู้จากเรื่องราวที่เขาเล่าแล้วก็เห็นพัฒนาการของใจตนเอง

หัวเราะกับเรื่องราวที่เขาเล่าได้อย่างจริงใจและสบาย ๆ ปลอบใจเขาอย่างที่ปรารถนาให้กำลังใจได้ อย่างไม่เก้อเขิน ไม่รู้สิค่ะมันดี บางครั้งบางทีก็แสดงอะไร เอ๋อ ๆ ขณะฟังก็มี กลายเป็นเรื่องขำ ๆ ไป ก็มีค่ะ ใจหนูเบิกบานในการฟังมากขึ้นค่ะ

กราบขอบพระคุณครูค่ะ

[ปริมปราง]

สวัสดีค่ะ  คุณ ใบไม้ร้องเพลง

• ขอบคุณสำหรับความรู้เรื่องการใช้ใจฟัง
• เอ...ท่าจะต้องปรับปรุงตนเองให้เป็นคนใช้ใจฟัง

     ให้มากกว่านี้แล้วล่ะ

[ใบไม้ร้องเพลง]

สวัสดีค่ะ  คุณ ใบไม้ร้องเพลง

• ขอบคุณสำหรับความรู้เรื่องการใช้ใจฟัง
• เอ...ท่าจะต้องปรับปรุงตนเองให้เป็นคนใช้ใจฟัง

     ให้มากกว่านี้แล้วล่ะ

 

ขอบพระคุณค่ะพี่ ปริมปราง  เป็นกำลังใจให้ค่ะ

รู้สึกดีจังเลยค่ะ ที่บันทึกนี้ช่วยเป็นประกาย ให้ใจพี่ได้ สู้ ๆนะคะ