ไม่อาจลืม

ไม่อาจลืม

 

...รู้สึกเหมือนบางส่วนของหัวใจหายไป 

สงสัยลืมไว้...ที่ไหนสักแห่ง

เด็กน้อยคนนั้น...ได้หยิบและขโมยมันไป

หลังจากงานเลี้ยงฉลองหนึ่ง.......

                                ไม่สิ...ฉันได้สังเกตเห็นบางอย่าง....ที่มากกว่านั้น

                ดูเหมือนว่าเกือบทุกคนในงานนั้น...

                ได้แอบหยิบมันไปด้วยในความเงียบ

                ภายใต้เสียงอึกทึกครึกโครม....

                ของการสนทนาและหัวเราะกัน...

แต่เมื่อฉันกลับมาทบทวนอีกหลายครั้ง...

ฉันก็รู้สึกแปลกใจและสับสนว่า...

                                มีการแอบหยิบไปจริงๆหรือ

                                หรือว่าหัวใจที่ไม่เคยเชื่องของเราต่างหาก

                                ที่ติดตามทุกคนไป...

เพราะฉันเอง...ก็แอบเก็บ

บางส่วนของหัวใจหลายดวงเหล่านั้น...กลับมาเหมือนกัน

มาแทนที่บางส่วนที่หายไป...ในจำนวนที่มากกว่าเดิม

เป็นของขวัญที่มีค่าหรือของฝากหายาก

เนื่องด้วยความสวยสดงดงามของมัน

จนต้องดูแลและเก็บไว้ในกล่องแก้ว ณ ห้องหัวใจ

แล้วผนึกมันไว้ด้วยความทรงจำ...ไม่อาจลืม