เรื่องที่ (๔๔) ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย

ชีวิตไม่แน่นอน

 เรื่องที่ (๔๔) ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย

       มีเรื่องจริงของชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่ง แต่งงานอยู่ด้วยกันมาสักพักหนึ่ง แล้วก็มีปัญหาทะเลาะกัน ผู้หญิงหนีออกจากบ้าน  ระหว่างทางผู้หญิงคนนี้ได้รับอุบัติเหตุ มีอันให้ต้องตาบอด  ผู้ชายรู้สึกผิด จึงทำดีเอาใจทุกอย่าง  แต่ผู้หญิงคิดว่า วันหนึ่งเขาคงขอเลิก  เพราะเราตาบอด คงไม่มีสามีที่ไหนจะพาผู้หญิงตาบอดออกงาน  ต่อให้สวยอย่างไรก็ตามเถิด ผู้หญิงคนนี้เธอคิดอย่างนี้ตลอดมา บอกตัวเองเสมอว่าวันหนึ่งเขาจะต้องบอกเลิก

อยู่มาวันหนึ่ง ขณะนั่งทานข้าวด้วยกัน ผู้ชายก็บอกว่า “พรุ่งนี้พี่จะพาเธอไปขึ้นรถประจำทาง เอาไหม” ทีนี้ร้องไห้โฮเลย เข้าไปร้องไห้ในห้องคิดว่า “นี่ยังไงล่ะ  เขาเคยขับรถไปส่งเราทุกวัน ทีนี้จะชวนเราไปขึ้นรถประจำทาง  ต่อไปถ้าเราขึ้นรถประจำทางได้  เขาก็คงจะขอเลิก โอ๊ย... เป็นไปตามที่คิดไว้เลย”  ร้องไห้หนักเข้าไปอีก

       วันเสาร์-อาทิตย์ สามีพานั่งรถ ไป-กลับๆ  ไม่รู้กี่เที่ยว วันจันทร์ต่อมา เขาพาเธอไปขึ้นรถประจำทาง ไปทำงาน  พอลับหลังสามี เธอนั่งร้องไห้ เงียบ ๆ ทุกวัน ไม่มีเสียง เพราะยอมรับชะตากรรมผู้หญิงตาบอด เลิกก็ต้องยอมรับ  เธอยอมรับชะตากรรม โดยไม่ปริปากบ่น  ไม่โกรธสามี จนกระทั่งวันหนึ่งหลังเลิกงาน เมื่อเธอขึ้นมานั่งบนรถ  ซึ่งตอนนั้นยังไม่มีใคร นอกจากคนขับรถ

       คนขับรถเห็นเธอแล้วก็ทักทาย “ผมอิจฉาคุณผู้หญิงจังเลยนะ ที่มีคนมาส่งคุณทุกวัน”

       ผู้หญิงคนนั้นก็ถามว่า “คุณมาอิจฉาผู้หญิงตาบอดอย่างฉันทำไม แค่ฉันนั่งรถไปกลับ เองคนเดียว ฉันก็เจ็บปวดมากพอแล้ว”

       ชายคนนั้นก็บอกว่า “ ที่ผมอิจฉาเพราะอะไรรู้ไหม  เพราะทุก ๆ วัน ผมสังเกตดูว่าข้างหลังคุณผู้หญิง มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งเฝ้ามาโดยตลอด ผมเพิ่งรู้เมื่อวานนี้ว่าเขาเป็นสามีคุณผู้หญิง”

       ที่นี้น้ำตาเธอร่วงพรู  กลับถึงบ้านพอเจอสามี เธอรีบถามว่า  “จริงหรือเปล่าที่พี่ไปส่งหนูทุกวัน” สามีบอกว่า “จริง”

       สามีบอกว่า “ชีวิตคนเรา แขวนอยู่บนเส้นด้ายของความไม่แน่นอน  พี่กับเธอจะจากกันวันไหนก็ไม่รู้  เพราะฉะนั้น  พี่จึงพยายามฝึกให้เธออยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง ถึงแม้พี่จะพาเธอไปขึ้นรถประจำทาง  แต่ทุกวันพี่ก็นั่งเฝ้าตลอดส่งเสร็จพี่จึงไปที่สำนักงานของพี่”  ผู้หญิงคนนี้ พอรู้สามีเธอรักและภักดีถึงขนาดนี้ เขาทำดีเงียบ ๆ เพื่อให้เธออยู่ได้ในวันที่ไม่มีเขา...

   จาก งานสัมฤทธิ์ ชีวิตรื่นรมย์ ..ว.วชิรเมธี

 

[กานต์]

สวัสดีค่ะ

• แวะมาอ่าน แล้วซึ้งใจ  จนน้ำตาไหล
• ชีวิตจริงๆมีแบบนี้ด้วยหรือ
• หรือเป็นแค่เรื่องที่เขียนให้ดูดี
• แต่ช่างเถอะ จริงหรือไม่จริง แต่ก็แฝงคติสอนใจ
• ให้รู้จักพึ่งตนเองได้ในยุคปัจจุบัน
• ฝากดอกกุหลาบให้สามีผู้หญิงคนนั้นด้วย