เมื่อไม่นานมานี้ได้รับ consult จากหอผู้ป่วยเด็กเล็ก เนื่องจากมีผู้ป่วยเด็กเป็น trisomy 13 อยู่ที่ward อายุได้ 45 วัน เด็กมีปัญหาเรื่อง omphalocele ได้รับการผ่าตัดแล้ว แต่ก็มีปัญหาหลายเรื่อง แต่ที่สำคัญก็คือ เด็กจะมีปัญหาหยุดหายใจบ่อยครั้ง ตอนอยู่โรงพยาบาลต้องกระตุ้นเมื่อเด็กหยุดหายใจ ทางทีมผู้ดูแลได้ปรึกษามาเพื่อการดูแลระยะสุดท้าย หลังจากได้รับคำปรึกษาก็ได้ไปพบแม่เด็ก แม่เด็กอายุ 23 ปี เมื่อพบกันครั้งแรกก็พบว่าแม่เด็กมีหน้าตาเศร้าหมองมาก
หมอ: สวัสดีค่ะ คุณแม่
แม่เด็ก : สวัสดีค่ะ
หมอ: พอดีหมอได้มีส่วนในการดูแลลูกของน้อง อยากคุยกับคุณแม่เรื่องลูก มานอนโรงพยาบาลหลายวันแล้วใช่ไหมค่ะ
แม่เด็ก : ตั้งแต่คลอดมายังไม่ได้กลับบ้านเลย ไปผ่าตัดที่นครสวรรค์แล้วก็กลับมานอนที่โรงพยาบาลอีก
หมอ: หมอเด็กเล่าอะไรให้คุณแม่ฟังบ้างค่ะ
แม่เด็ก : หมอบอกว่าลูกมีความผิดปกติที่โครโมโซม แล้วก็มีความผิดปกติที่หัวใจ สมอง แล้วก็อีกหลายอย่าง แม่เด็กหยุดนิ่งไปพักหนึ่งพร้อมทั้งมีน้ำตาซึม แล้วพูดต่อทั้งน้ำตา “หมอบอกว่าลูกหนูคงไม่รอด”
หลังจากที่เราส่งกระดาษเช็ดหน้าให้ แล้วจึงถามต่อ
หมอ: แล้วน้องจะทำอย่างไรต่อ
แม่เด็ก : หนูสงสารลูก ลูกเพิ่งเกิดมา หนูนอนคิดมานานแล้วยิ่งอยู่โรงพยาบาลนานยิ่งเครียด หนูก็รู้ว่าลูกคงไม่รอด แต่จะให้หนูเอาลูกกลับบ้านไป แล้วก็รอดูลูกตายไปเฉยๆ หนูทนดูไม่ได้ (ญาติรู้สึกว่าปล่อยให้เด็กตายไปโดยไม่ได้ทำอะไร)
หมอ: แล้วน้องคิดไว้ว่าอยากจะทำอย่างไร
แม่เด็กนิ่งเงียบไปนิดหนึ่ง “ หนูอยากได้กล่องออกซิเจนไปให้ที่บ้าน ช่วงที่ลูกยังมีชีวิตอยู่”
หลังจากเราทราบความในใจ ของแม่เด็ก อยากทำสิ่งสุดท้ายให้ลูก เราก็ติดต่อขอยืมถังออกซิเจนของผู้ป่วยที่เสียชีวิตไปแล้วให้เขาไปใช้ เมื่อเด็กกลับบ้านได้ไม่นานก็เสียชีวิต เราก็รู้ดีว่าออกซิเจนไม่ได้ช่วยอะไร แต่การจากไปของลูก ทำให้หัวอกคนเป็นแม่ก็แทบแตกสลาย ถ้าออกซิเจนเป็นสิ่งแทนความรักที่แม่มีต่อลูกได้ มันก็เป็นของวิเศษที่สุดของแม่และของหมอเลยแหละ
มายินดีต้อนรับ สมาชิกใหม่ ครับ
บทบาทของเรา คือ ทำให้เขาเห็นทางออกด้วยตนเอง แล้วเราสนับสนุนในสิ่งนั้น
ขอบคุณครับกับเรื่องราวดีๆ และบทสนทนาที่สั้นแต่ตรงจุด
ขอบคุณค่ะอาจารย์ ที่เข้ามาให้กำลังใจ
สวัสดีค่ะคุณหมอ
มายินดีต้อนรับสมาชิกใหม่เช่นกันค่ะ
ขอขอบคุณเรื่องราวดีๆ ที่คุณหมอถ่ายทอดไว้ค่ะ
"สำหรับคุณแม่นี่ อาจจะไม่ใช่ทางเลือกที่เคยคิดไว้ตั้งแต่เริ่มตั้งครรภ์ แต่คงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในขณะนั้น"
ขอบคุณค่ะ
สิ่งที่พ่อแม่มักกังวลที่สุด และจะถามตัวเองว่า "ทำดีที่สุดแล้วหรือยัง แม้จะเป็น last hour oflife ของลูก"
ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาให้กำลังใจ ติดตามผลงานพี่เหมือนกันค่ะ
หนังสือเชิญประชุมวิชาการ 4 day course for palliative ที่ขอนแก่น 16-19 ธค. จะส่งตามมานะคะ