พระบรมราโชวาท -พระราชบัญญัติลูกเสือ - พระราชบัญญัติการศึกษา
พระบรมราโชวาท พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช พระราชทานแก่ผู้บังคับบัญชาลูกเสือ วันรับพระราชทานเหรียญลูกเสือสดุดีว่า
“ การลูกเสือ มีส่วนสำคัญยิ่งในการสร้างความมั่นคงของบ้านเมือง เพราะเป็นงานที่มุ่งจะสร้างคนให้ดีและสร้างสังคมให้เรียบร้อยเป็นปึกแผ่น การฝึกหัดอบรมตามแบบอย่างอันถูกต้อง ครบถ้วนของลูกเสือนั้นเป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพในการที่จะทำให้เยาวชนมีความเข้มแข็ง ซื่อสัตย์ สุจริต มีความรู้ รู้จักใช้ความรู้ มีความคิดและมีวินัยที่ดี สามารถเป็นที่พึ่งของตนเองและของผู้อื่นได้โดยแท้จริง ผู้ใดก็ตามที่น้อมนำเอาวิธีการของลูกเสือไปใช้ในกิจการงานอื่น ๆ ย่อมจะได้ประโยชน์อย่างกว้างขวางออกไปด้วยกันทั้งนั้น เพราะการงานต่าง ๆ จะมีประสิทธิภาพ ”
ใน พระราชบัญญัติลูกเสือ (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2551 มาตรา 8 จึงกำหนดวัตถุประสงค์การสอนลูกเสือไว้ว่า
" เพื่อพัฒนาลูกเสือทั้งทางกาย สติปัญญา จิตใจ และศิลธรรม ให้เป็นพลเมืองดี มีความรับผิดชอบช่วยสร้างสรรค์สังคมให้มีความเจริญก้าวหน้า เพื่อความสงบสุขและความมั่นคงของประเทศชาติตามแนวทางดังต่อไปนี้
- ให้มีนิสัยในการสังเกต จดจำ เชื่อฟัง และพึ่งตนเอง
- ให้ซื่อสัตย์ สุจริต มีระเบียบวินัย และเห็นอกเห็นใจผู้อื่น
- ให้รู้จักบำเพ็ญตนเพื่อสาธารณประโยชน์
- ให้รู้จักทำการฝีมือ และฝึกฝนให้ทำกิจกรรมต่าง ๆ ตามความเหมาะสม
- ให้รู้จักรักษาและส่งเสริมจารีตประเพณี วัฒนธรรมและความมั่นคงของประเทศชาติ ทั้งนี้โดยไม่เกี่ยวข้องกับลัทธิการเมืองใด ๆ ”
สอดคล้องกับความมุ่งหมายและหลักการการจัดการศึกษาตามแนวปฏิรูป ในพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 มาตรา 6 กำหนดให้
“ การจัดการศึกษาต้องเป็นไปเพื่อพัฒนาคนไทยให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ทั้งร่างกาย จิตใจ สติปัญญา ความรู้ และคุณธรรม มีจริยธรรมและวัฒนธรรมในการดำรงชีวิตสามารถอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีความสุข ”
จากการที่ได้ศึกษาสภาพปัญหา สถานภาพของครูพบว่า ครูที่รับการฝึกอบรม หลักสูตรผู้บังคับบัญชาลูกเสือขั้นความรู้ชั้นสูง A.T.C. (AdvancedUnit Leader Training Course) แล้วกลับมาพัฒนาตนเองเพื่อรับเครื่องหมายวูดแบดจ์ ภายในเวลา 2 ปี มีการพัฒนาตนเองเพียงระยะเวลาอันสั้น ไม่ต่อเนื่อง การสอนหลักสูตรลูกเสือ–เนตรนารีในสถานศึกษา ผู้บริหารมีส่วนในการแก้ปัญหาการใช้หลักสูตรค่อนข้างน้อย,ครูผู้สอนกิจกรรมลูกเสือ-เนตรนารีมีไม่เพียงพอ , เวลาที่กำหนดให้ในหลักสูตรไม่เหมาะสมกับเนื้อหา , นักเรียนให้ความสำคัญในการเรียนลูกเสือ-เนตรนารีน้อยเมื่อเทียบกับวิชาอื่น , ครูได้รับการช่วยเหลือจากศึกษานิเทศก์น้อยและ มูลเหตุสำคัญอย่างหนึ่งเนื่องจากผู้บริหารที่รับผิดชอบขาดการบริหารตามกระบวนการลูกเสือ ส่งผลกระทบต่อการจัดการเรียนการสอน ประกอบกับครูผู้สอนขาดความรู้ความเข้าใจที่แท้จริงที่จะนำทักษะขบวนการลูกเสือไปถ่ายทอด การจัดกิจกรรมการเรียนการสอน โรงเรียนไม่สามารถจัดได้ ตามเวลา ตามหลักสูตรที่กำหนดเป็นผลให้ นักเรียนไม่ได้รับการพัฒนาให้เกิดการเรียนรู้ตามจุดประสงค์ ขาดคุณลักษณะที่พึงประสงค์ เพราะข้อจำกัดด้านบุคลากรในโรงเรียน ครูให้ความสำคัญกับกิจกรรมอื่นที่เข้ามาสอดแทรกมีมาก และอีกหลายสาเหตุที่ทำให้การเรียนการสอนไม่สามารถดำเนินการได้ตามปกติ
ความเห็น (1)
ดรุณี มงคล
ขอคุณคุณที่ให้ข้อมูลดีๆ นำไปพัฒนาเยาวชนอนาคตของชาติ