เจ้าไก่เอย

เมื่อเช้าผมซื้อปิ้งไก่ไม้ละห้าบาทมาสามไม้ พร้อมกับข้าวเหนียวหนึ่งห่อ
ระหว่างทางผมก็บ่นเพ้อกับตัวเองไปว่า

เจ้าไก่เอย.. เจ้าจะรู้ไหมนะว่าค่าตัวของเจ้านั้นแสนถูก
ชีวิตของเจ้านันถูกแบ่งซอยออก เหลือราคาเพียงไม้ละห้าบาท

ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าชีวิตของเจ้าตกมาเป็นกรรมสิทธิ์ของเหล่ามนุษย์อย่างพวกฉันตั้งแต่เมื่อไหร่
อ้อ ไม่ใช่เพียงแต่เจ้าสินะ
ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็ถูกมนุษย์ถือกรรมสิทธิ์ตีตราครอบครองไปแทบจะหมดสิ้นแล้ว
ไม่ว่าสิ่งมีชีวิตหรือไม่มีชีวิต ต่างก็ถูกตีคุณค่า ตีราคามั่วซั่วไปหมด
เหมือนเป็นวัตถุดิบให้มนุษย์นำมาเล่นเกมเศรษฐีกันอย่างบ้าคลั่ง

ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าฉันจะทำอะไรได้บ้าง เพื่อให้คนได้ฉุกคิดถึง "ความอปกติ" ที่เป็นอยู่นี้

ฉันรู้แต่เพียงว่า ในตอนนี้
ฉันอยากจะขอโทษและขอบคุณเธอเหลือเกิน เจ้าไก่เอย... 


ง่ำ

[ครูตา ลป.]

สวัสดีค่ะคุณอโลหะ

• เข้ามาทักทายคนแรกค่ะคุณอโลหะ 
• เห็นชื่อนี้  ให้ย้อนคิดถึงอดีต  สมัยเรียนวิทยาศาสตร์ตอนชั้นมัธยมจัง  อิอิ

 

[ครูตา ลป.]

            ต่ออีกรอบค่ะ  คือเมื่อกี่พูดถึงเข้ามาคนแรก  ก็เลยต้องรีบกดบันทึกก่อนค่ะ  "จอง" เกรงว่าจะไม่ได้เป็นคนแรกจริง...อิอิ

           เห็นชื่อที่สอง...เอ้า..เสมสิกขาลัย   เอ...หนอทำไมนะถึงชื่อคล้องกับสำนักเราอีก   "เขลางค์สิกขาลัย"  เชิญเยี่ยมบ้านครูตาฟรีค่ะ  ไม่คิดตังค์ ฮา...