วันนี้พ่ออยากจะบอกกับลูกว่าขอโทษ

ตอนที่ 38

        

      วันนี้พ่ออยากจะบอกกับลูกว่าขอโทษ

        เดือน พฤษภาคม 2535  ลูกสาวอายุได้ 5 ขวบ ส่วนลูกชายอายุได้ 3 ขวบ  วันนี้พ่อมีสิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกกับลูกว่าวันนั้นพ่อต้องขอโทษลูกทั้งสองเป็นอย่างยิ่งที่ช่วงในเวลานั้นไม่ค่อยจะดูแลลูก ปล่อยให้คุณแม่ดูแลลูกอยู่ตามลำพัง

     ในขณะที่ลูกทั้งสองเป็นอีสุกอีใส  ส่วนพ่อสนใจแต่การเมืองบ้านช่องไม่กลับ จะกลับบ้านก็ตอนเฉพาะมาอาบน้ำ และมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปทำงานเท่านั้น จะมีอยู่บ้างก็เพียงแต่ถามคุณแม่ว่าอาการของลูกเป็นอย่างไรค่อยยังชั่ว และดีขึ้นหรือยัง  สิ่งที่ช่วยคุณแม่ได้ตอนนั้นมีก็แต่เพียงไปซื้อยา ซื้อต้นผักชีมาต้มน้ำให้ลูกอาบเท่านั้น  นอกนั้นปล่อยให้คุณแม่จัดการเองหมด 

     เมื่อเสร็จสิ้นภาระกิจทางการเมืองแล้วลูกยังไม่หาย  จึงได้รู้ว่าการเป็นอีกสุกอีใสนั้นมันทรมานทั้งคนที่เป็นและคนที่เฝ้าดูแลเป็นอย่างมาก  เพราะต่างคนต่างแทบไม่ได้นอนกันเอาเสียเลย  เพราะลูกไม่สบายตัวจะร้องเกือบทั้งคืน 

     ถึงตรงนี้แล้วคนที่ผมอยากจะขอโทษมากสุด ๆ เลยก็คือภรรยาของผม  เพราะไม่เคยเลยแม้แต่จะห้ามปรามผม  ในช่วงเวลานั้น เค้ารู้ว่าถ้าห้ามผมคงจะไม่ได้ผล จึงไม่ห้าม ยอมที่จะเหนื่อยเพียงคนเดียว  เหมือนกับว่าให้ผมรู้และเข้าใจเอาเองว่าควรจะทำอย่างไร  แต่ตอนนั้นเมื่อยังไม่เสร็จสิ้นภาระกิจผมแทบไม่นึกอะไรเลย  คิดว่าเราต้องช่วยเหลือประเทศชาติบ้านเมือง คิดแต่เรื่องอุดมการณ์ต้องมาก่อนคิดเสียอย่างนั้นเวลานั้น  

     จนเมื่อการเมืองเข้าสู่ภาวะปรกติผมจึงกลับบ้าน  และหันมาดูแลลูก และช่วยเหลือแบ่งเบาภาระของภรรยา จึงได้รู้สำนึกว่าเราผิดอย่างมหันต์ มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลยที่ต้องคอยดูแลลูกทั้งสองคนที่เป็นอีสุกอีใส  เพียงลำพัง  การเฝ้าอยู่ดูแลลูกนั้นมันสำคัญมาก ๆ ถึงแม้นว่าลูกไม่เป็นอะไรก็ตาม  เราในฐานะที่เป็นพ่อ ก็ต้องช่วยเหลือภรรยาดูแลลูกด้วย  สุดท้ายก็ต้องขอโทษทั้งลูกทั้งภรรยาในวันนี้แหละ