ทำงานแทนครู (เป็นแขนเป็นขาแทนท่าน)


“ดีแล้ว เวลาเราทำอะไรด้วยสติต่อเนื่องกันจนเป็นสัมปชัญญะ แล้วจะก่อให้เกิดปัญญา ซึ่งนี่ก็คือปัญญา สังเกตไหม ไม่ว่าเราจะตัดสินใจทำอะไร พี่ก็ไม่เคยว่าเพราะถือว่าทุกสิ่งทุกอย่างคือการเรียนรู้”

เป็นแขนเป็นขาแทนครู

เมื่อวันที่ 18 ตุลาคมที่ผ่านมา ครูพาหนูไปปฏิบัติบูชาพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ณ วัดแห่งหนึ่ง ซึ่งวัดข้าง ๆ มีงานกฐิน ท่านเมตตาบอกหนูไว้ว่า

"ถ้าแม่ครัวที่วัดมีอะไรให้ช่วย ให้หนู ทำแทนท่านด้วย ทำให้เต็มที่ประหนึ่งมีท่านเป็นส่วนหนึ่งในการทำงานของหนู แต่ท่านจะไม่ไปด้วย"

 หนูรับคำสั่งอย่างหนักแน่นประทับลงในใจ ตอนนั้นไม่รู้หรอกค่ะว่าจะเจออะไร รู้แต่ว่าหนูจะทำเต็มที่และทำให้ดีที่สุด แล้วความฉุกละหุกก็เกิดขึ้น ขณะทำงานทุกอย่างหนูตั้งใจ ภาวนากับลมหายใจอย่างที่คุณครูท่านสอนสั่ง แล้วปรากฏว่า

    วัดที่จัดงานกฐินต้องการทัพพีด่วนจำนวน 30 อัน วัดนี้อยู่ใกล้ที่สุด รถที่จะออกไปวัดได้มีเพียงรถของคุณครูหนูเท่านั้น ท่านแม่ครัวหันมาถามหนูว่า ขับรถได้ไหม หนูตอบว่าได้ค่ะ แม่ครัวท่านร้อนใจ เพราะใกล้จะเป็นเวลาลงตักอาหารของวัดป่าที่จัดงานกฐินแล้ว หนูวิ่งขึ้นไปหาคุณครูรายงานท่านว่าจะไปอีกวัดหนึ่งแล้ว ท่านจะไปด้วยหรือไม่ ท่านตอบว่าไปเถอะ หนูเดินออกจากห้อง แต่เหมือนได้ยินเสียงเรียกชื่อ เบา ๆ จึงกลับเข้าไปหาท่านอีก ปรากฏว่า

“ท่านวานให้หนูหยิบสบู่ในรถมาให้ก่อน”

 พอถึงรถ พี่ ๆ แม่ครัว เตรียมทัพพีให้เรียบร้อย ดูท่าทางรีบเร่ง หนูตั้งใจจะหยิบสบู่ให้ครูหนูก่อน เพราะตอนนั้นคิดได้อย่างเดียวว่า

 “ครูฉันสำคัญที่สุด”

แต่ด้วยอารามร้อนรนและตื่นเต้น พี่ ๆก็ เร่งเร้าบอกว่า พระท่านรออยู่ หนูหยุดพิจารณา สบู่คุณครูพอจะรอได้ หลายนาที แต่พระอีกหลายรูปท่านไม่ควรต้องรอ คิดได้ดังนั้นจึง

                ตัดสินใจไปวัดข้าง ๆ ก่อน แต่ใจก็มีอาลัยอาวรณ์ อยากตะโกนบอกครู แต่ท่านสอนให้หนู รู้จักสำรวม จึงต้องเก็บกิริยาไว้ สุดท้ายตัดสินใจไปส่งทัพพีกับพี่อีกท่านหนึ่งก่อน พอส่งท่านที่หน้าวัด แล้วหนูขอตัวกลับมาทำธุระก่อนแล้วจะกลับมารับ ใช้เวลาไม่นานหนูก็หอบถุงสบู่มากราบขอขมาครู ขณะที่ท่านกำลังกวาดพื้นขณะที่อาคารพักอาศัยไม่มีใครอยู่แล้วว่า

                “หนูกราบขอขมาครู ที่ไปทำอย่างอื่นก่อน ทำตามคำสั่งครู แล้วอธิบายเหตุผลท่านไป”

ท่านเมตตาบอกว่า

 “ดีแล้ว เวลาเราทำอะไรด้วยสติต่อเนื่องกันจนเป็นสัมปชัญญะ แล้วจะก่อให้เกิดปัญญา ซึ่งนี่ก็คือปัญญา สังเกตไหม ไม่ว่าเราจะตัดสินใจทำอะไร พี่ก็ไม่เคยว่าเพราะถือว่าทุกสิ่งทุกอย่างคือการเรียนรู้”

 

กราบขอบพระคุณครูที่เมตตาให้เรียนรู้จากเหตุการณ์จริง อย่างระทึกใจ แต่เหตุการณ์เหล่านี้ก็ได้ประทับลงในใจ ให้หนูจดจำสิ่งดี ๆ เพื่อเป็นกำลังใจในการทำความดีค่ะ

หมายเลขบันทึก: 308916เขียนเมื่อ 27 ตุลาคม 2009 14:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 02:45 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

เป็นกำลังใจให้คนทำดีค่ะ

^_^

ขอบพระคุณค่ะ ที่ให้กำลังใจ

(^___^)

อยากเห็นลูกศิษย์ทุกคนเป็นเหมือนคุณจังเลย

  • เป็นอีกบันทึกหนึ่งที่ทำให้ครูมีกำลังใจ
  • ทำดีต่อไปนะคะคุณครูจะได้ชื่นใจ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท