ควันหลงเรื่องเล่าจากตลาดนัดความรู้ฯภาคใต้ (13) : แล้วมันไม่ใช่เกือกเหรอ
ไหนๆก็ไหนแล้ว เล่าถึงสินค้าที่เกี่ยวกับเรื่องเท้าไปแล้ว วันนี้จะพาไปชมสินค้าที่เกี่ยวกับเท้าอีกชิ้น ที่ผลิตเรื่องเล่าที่แฝงความรู้เอาไว้โดยน้องเป้า พยาบาลชำนาญการ ทีมงาน โรงพยาบาลท่าศาลา อ.ท่าศาลา จ.นครศรีธรรมราชค่ะ
มีคนไข้เบาหวานคนหนึ่งมาให้ดูแลด้วยระดับน้ำตาลในเลือดที่ต่ำกว่า 30 มก.% ถามไปถามมาไปได้เรื่องมาว่า ชอบใส่รองเท้าหนีบ สอนไปสอนมาก็ยังมีเรื่องให้มานอนร.พ.ด้วยเรื่องเท้าบวม แผลดำอยู่อีก จึงชวนให้นำรองเท้าที่ใส่มาให้ดู
โห..... รองเท้าไม่มีพื้นสักกะติ๊ด ไม่รู้ตัวซะอีกแนะว่าพื้นรองเท้าหายไปแล้ว
มานอนร.พ.ก็จะให้ใช้ไม้ค้ำยันเวลาเดิน ไม่ชอบซะอีก คุยกันไปนานๆ เอาตัวอย่างรองเท้ามาให้ดู ดูๆอยู่ก็หลุดคำออกมาทำเอาเราเอ๋อไปเลย
"ใส่เกือกมาตั้งนาน ถ้ารู้ว่าใส่รองเท้าแล้วไม่เป็นแผล ใช้ไปนานแล้ว..."
เมื่อได้ส่งไปปรึกษานักกายภาพบำบัดให้แบบพื้นรองเท้าให้ ได้โฟมมาเป็นพื้นรองเท้า เจาะรูให้ตรงกับรูแผล คนไข้ยอมใส่กลับบ้านโดยดี หลังจากนั้นแผลก็ดีขึ้นๆ.....
เรื่องเล่าสั้นๆเรื่องนี้ ชี้มุมให้ได้ข้อคิด รับรู้ความซื่อที่คนไข้มีอยู่อย่างน่ารักเชียว
เรื่องเล่าสอนให้รู้ว่า "ภาษา" ทำให้เกิดช่องว่างของความเข้าใจระหว่างผู้คนได้เสมอในชีวิต
เรื่องเล่าชวนให้สะกิดใจ "ภาษา" เป็นต้นเหตุที่ทำให้ความใส่ใจ ความตั้งใจจะทำอะไรดีๆให้กับคนไข้ไม่สำเร็จได้ง่ายๆเชียว
10 ตค.2552
หมายเหตุ
ว่าแล้วก็ชวนตามไปเรียนรู้ เรื่องรองเท้าของคนเป็นเบาหวานที่นครพนมกันซะหน่อย
ชมแล้วอย่าลืมสะกิดคนไข้ว่าอย่าได้เลียนแบบอย่างเรื่องนี้เชียว
ส่วนใครอยากเอาอย่างทำรองเท้าเจาะรูให้บ้าง ตามไปๆเรียนรู้จากทีมงานร.พ.พุทธชินราช ได้เลย
เตือนไว้ก่อน ก่อนจะไปหารองเท้ามาเจาะ ตามไปเรียนรู้วิธีเลือกรองเท้าซะก่อนนะ เรียนรู้เพิ่มจากที่นี่ด้วยจะเข้าใจดีขึ้น อ่านเพิ่มอีกนิดถ้าที่บ้านมีแค่ร้านแบกะดินในตลาดนัดใกล้บ้าน
ได้รองเท้าแล้วก่อนจะเจาะมันเล่านิทานเรื่องนี้ให้คนช่วยทำรองเท้าฟังเพื่อความเพลิดเพลินด้วยนะ ถ้าเขาจะร้องเพลงรองเท้าแตะคลอคู่ไปด้วยไม่ว่ากัน
ก่อนจบขอชวนไปดูร้านผลิตรองเท้าเคลื่อนที่กันหน่อยค่ะ
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะ พี่หมอเจ๊
- ดูแล้วต้องกลับมาดูแลเท้าตัวเองอย่างไวเลยค่ะเนี่ย
- ขอบพระคุณค่ะ
- น้อง ชาดา ~natadee ค่ะ
- สอบเสร็จหรือยัง
- เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ