พูดความจริง....อย่าโกหก
มีเพื่อนร่วมงานของผู้เขียนคนหนึ่ง เป็นคนที่มี "มาด" วางมาดในการทำงานอย่างมาก ผิดไม่เป็น ไม่มีอะไรที่ไม่รู้
บางครั้งสร้างความรำคาญใจให้กับเพื่อนร่วมงานอย่างมาก และถ้ามีเรื่องอะไรที่ตนเองรู้ มักจะ "อมภูมิ" เพื่อแสดงให้ทุกคนเห็นว่าตนเองมีความสำคัญ จนกลายเป็นที่รำคาญใจกับเพื่อนร่วมงาน
เคยเจอใหมครับ ? คนอย่างนี้
การกระทำอย่างนี้ถือเป็น "การโกหกเพื่อนร่วมงาน" เป็นการแสดงความไม่จริงใจกับเพื่อนร่วมงาน ไม่สมควรอย่างยิ่ง ผู้เขียนจะให้เหตุผลว่าทำไม นะคร้บ ?
พูดความจริงเถอะอย่าโก...หกกันเลย
ทุกคนไม่มีใครไม่มีใครที่ไม่เคยโกหก เพราะทุกคนไม่มีอะไรที่เป็นความจริงทุกเรื่อง เมื่อคุณโกหก ทุกคนจะจับผิดคุณได้เสมอ แต่ไม่มีใครกล้ามาบอกหรอกครับว่า " รู้นะว่ากำลังโกหก "
การโกหกเป็นเรื่องน่ารำคาญใจ น่าหงุดหงิด อย่างมาก ( เป็นเหมือนกันใหมครับ ? ) โดยเฉพาะคนที่ถูกโกหก ซึ่งส่วนใหญ่คนที่โดนจะรู้ตัว แต่คนที่กระทำลงไปมักจะเข้าใจตัวเองว่าได้ผล ถ้าเป็นเพื่อนร่วมงานที่สนิทเขาจะแย้งทันที และพยายามเค้นความจริงมาให้ได้ พอได้ความจริงด้วยความที่เป็นเพื่อนสนิทจะกลายเป็น เรื่องตลกไป แต่ในทางตรงกันข้าม คนที่ไม่สนิท....ถึงจะรู้แต่เขาจะ.....ไม่ทักท้วงใด ๆ ทั้งสิ้น เขาจะปล่อยให้เข้าใจผิดไปอย่างนั้นตลอดไป และปล่อยให้คนนั้นเดินอยู่บนเส้นทางของแห่งการหลอกลวงนั้นตลอดไป แต่ความไว้วางใจต่อตัวคุณได้มลายหายไปจากตัวเขาหมดแล้ว
มีบางสิ่งที่ควรรู้ "บางคน"รู้เรื่องเพียงครึ่งเดียว หรือเพียงเศษเสี้ยวของความจริงเท่านั้นแต่แต่งเรื่องได้เสมือนเป็นความจริงทุกเรื่อง เพียงเพื่อผลประโยชน์ที่จะได้รับเท่านั้น
" คุณหลอกใครไม่ได้หรอกรับอย่างน้อยที่สุดตัวคุณเองที่รู้ความจริง "
พูดความจริงเถอะครับ !
ไม่รู้ก็บอกไม่รู้ รู้ก็บอกว่ารู้ ไม่ใช่เรื่องน่าอาย ไม่ใช่เรื่อง"ผิด"
เพราะคนไม่รู้ย่อมไม่ผิด แต่คนที่ผิดคือคนที่ไม่รู้แล้วทำเป็นรู้
........................ ระบาย...คับบบบบบบบบบ...............
ความเห็น (2)
เขาว่า ให้มองตาซ้ายครับ ว่า พูด จริง หรือ ไม่