กราบเท้าลาพ่อผู้ให้กำเนิดและเมตตา...ต่อสรรพสัตว์อย่างหาประมาณมิได้...
คำโอวาทแห่งการสอนสั่งในเรื่องอย่าเห็นแก่ตัว...ให้เสียสละให้มาก ทำประโยชน์ต่อผู้อื่น เพื่อผู้อื่นให้มาก ยังดังก้องอยู่ในจิตในใจนี้
พ่อให้พลังแห่งใจอันยิ่งใหญ่แห่งรสพระธรรม การกลับไป ณ ผืนแผ่นดินนี้อีกครั้ง คือ การเสียสละอันที่ไม่เคยได้เสียสละมาก่อน ทำงานทดแทนพระคุณพ่อแห่งผืนแผ่นดิน เห็นพ่อทำงานหนัก แต่ใบหน้าแห่งจิตวิญญาณท่านเบิกบาน ...
ลูกๆ ของพ่อต่างอุ่นใจและล้วนแล้วแต่เป็นผู้เสียสละ...
เสียสละแห่งใจ...
ประโยคแรก ณ วันตะวันโพล้เพล้ พ่อว่า "คนที่เป็นดอกเตอร์ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นผู้เสียสละไปทุกคน เราจงภูมิใจในความเป็นเราที่เราได้ฝึกตนในความเสียสละ ภูมิใจ มั่นใจในความดีงามในจิตใจเรา" ช่างเป็นน้ำทิพย์ชะโลมใจยิ่งนัก...
ไม่เสียชาติเกิด ที่ชาตินี้ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อท่าน...
บ้านหลังใหญ่..ที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นใจ...
เป็นที่พักพิงสำหรับ...การนำพาไปสู่ความก้าวหน้าจากอาการโง่ดักดาน ให้พอเป็นผู้หายโง่ได้บ้าง...
ร่ำลาพ่อเมื่อตอนบ่าย...ขับรถออกมา ฝนตกตลอดเส้นทาง แต่ขับด้วยความระมัดระวัง อย่างที่พึงรักษาหน้าที่นี้ มีจิตที่มุ่งมั่นมาทำงานรับใช้ความเสียสละต่อ
ให้กำลังใจครับพี่
ผืนแผ่นดินแห่งนี้มีค่านัก
คนเรานี่นะ เกิดมาต้องคิดดี พูดดี และ "ทำดี"
ต้องรู้จักอ่อนน้อม ถ่อมตน ไม่วางมาด วางกล้าม
จะพูดจะจาอะไรกับใครก็ให้พูดเพราะ ๆ ไม่ใช่พูด "ขวานผ่าซาก"
อย่าเที่ยวไปด่าใคร
ใคร ๆ ที่เขามาทำงานให้เรา เราต้องรัก ต้องเอ็นดูเขา
เขาหนีร้อนมาพึ่งเย็น ต้องเอาใจใส่ มีความเมตตา กรุณาต่อเขา
การทำความดีนี่นะ มีอะไรเราก็ทำไปเรื่อย เหนื่อยก็ทำ ไม่เหนื่อยก็ทำ ทำมันไปอย่างนี้แหละ
ใครจะว่าอย่างไรเราก็ทำ ใครจะรู้ก็ทำไม่รู้ก็ทำ
ต้องเสียสลนะ...(โอวาทคำสั่งสอนแห่งองค์พ่อแม่ ครู อาจารย์..."
แผ่นดินนี้ให้คุณประโยชน์มากมายนัก
เป็นที่ฟูมฟัก เพาะบ่มความดีงามในใจ
ความเสียสละ ที่งดงาม
ศรัทธาที่เต็มเปี่ยม ความเมตตาไม่มีประมาณ
สายธารแห่งเมตตาและปัญญาของพ่อท่านโอบอุ้ม
แผ่นดินพร้อมทั้งจิตใจผู้มาพักพิงผืนแผ่นดินนี้ได้อย่างงดงาม
น้อมกราบขอบพระคุณผืนแผ่นดินอันศักสิทธิ์
ด้วยจิตใจที่บริสุทธุ์นอบน้อม
ลมหายใจที่สบาย ช่วยพยุงกายใจ
ให้ไปสร้างกรรมดี เพื่อสร้างประโยชน์
ให้กับสังคมนี้ให้ร่มเย็น
(^___^)