เครือข่ายปฐมภูมิ

 

        มีเรื่องมากมายที่ผมอยากบันทึกในช่วงสัปดาห์นี้ แต่ผมต้องแทรกเรื่องนี้ก่อนเพราะเป็นสิ่งที่กำลังเป็นหัวใจสำคัญของงาน Primary Care ที่ผมกำลังใช้ชีวิตอยู่ เมื่อไม่กี่วันก่อนผมได้ E-mail ไปหาอาจารย์หมอจอมแพทย์ร่วมรุ่นท่านหนึ่งที่ปัจจุบันเป็นอาจารย์แพทย์ในคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น เนื่องจากผมมีคนไข้ที่มีปัญหาทางด้านนรีเวช มาพบที่สถานีอนามัย(ศูนย์แพทย์,รพสต)พร้อมกับแสดงท่าทีว่าอยากไปรักษาที่โรงพยาบาลศรีนครินทร์เพื่อให้แน่ชัดกับอาการของโรคที่ตัวเองเป็นสักที่ ผมจึงบอกเล่าถึงความเก่งของเพื่อนที่เป็นอาจารย์ให้ฟังและเสนอทางเลือกที่ไม่ต้องเดินทางไปพบชะตากรรมในโรงบาลใหญ่ที่ไม่อาจคาดการณ์ได้ (ผมเคยมีคนไข้ที่ต้องเดินทางกลับมากว่า 300 กิโลเพื่อประทับตราโรงพยาบาลบนใบส่งตัวที่บังเอิญเจ้าหน้าที่ลืมไม่เช่นนั้นจะต้องจ่ายเงินเอง)โดยขออนุญาตให้ข้อมูลกับอาจารย์แพทย์เพื่อขอคำปรึกษา ผมได้รับการตอบกลับด้วยความละเอียด อีกทั้งเพื่อนกลัวผมจะได้รับคำตอบช้าไปจึงโทรศัพท์มาอธิบายเสียอย่างละเอียด มันทำให้การทำงานปฐมภูมิของผมมีความสุข สนุก และมั่นใจมากขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นอาจารย์จอมยังชวนคุยถึงระบบปรึกษาทาง Internet แบบ Real time ซึ่งเป็นความใฝ่ฝันของแพทย์ระดับล่างอย่างผม แต่ผมมองค่อนข้างต่างจากคนอื่น ตรงที่ ไม่จำเป็นต้องเริ่มที่อุปกรณ์ราคาแพงเพียงแต่มี Internet และ โปรแกรมฟรีอย่าง Skype ก็ทำได้แล้ว สำคัญที่สุดคือ คนที่จะยอมเสียเวลาให้เราปรึกษาด้วยความจริงใจและมีความสุขด้วยกันทั้งสองฝ่ายต่างหากที่จะเป็นตัวทำให้ระบบนี้ดำเนินไปได้ ผมใฝ่ฝันที่จะมีที่ปรึกษาหลากหลายแขนงที่พร้อมจะเจียดเวลาด้วยจิตอาสา เหมือนอาจารย์จอมในระยะแรก จากนั้นในระยะยาวควรจะมีระบบค่าตอบแทนที่สมเหตุสมผลให้กับที่ปรึกษาของผมก็จะเป็นการดี

ผมเรียกร้องให้มีการพัฒนาระบบเพราะจะทำให้มีความยั่งยืนและสามารถกระจายการเข้าถึงบริการให้กับประชาชนส่วนใหญ่ได้ อย่างไรก็ตามผมยังต้องการที่ปรึกษาอีกหลายสาขาครับ และถ้าจะบอกผมด้วยว่าสะดวกจะให้ผมปรึกษาเวลาไหน ด้วยช่องทางใด ( โทรที่ทำงาน ,มือถือ,e-mail,skye,หรือช่องทางอื่นๆ) ผมยินดีใช้บริการตามความจำเป็นครับ แต่ขอให้เป็นจิตอาสาไปก่อนนะครับ

 

[บรรพต พินิจจันทร์]

อีกหน่อยจะต้องเป็นเจ้าพ่อปฐมภูมิตัวจริงแน่ๆเลยน้องเรา เอาใจช่วยครับ