ประสบการณ์การเข้าค่ายปฏิบัติธรรม

เมื่อได้ฝึกสติ จิตใจก็สงบ

เมื่อ 2 ปีก่อน ข้าพเจ้าเคยมีโอกาสไปเข้าค่ายปฏิบัติธรรม ที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมสวนเวฬุวัน ถึง 2 ครั้ง ครั้งแรกที่ข้าพเจ้าไปนั้น เนื่องจากข้าพเจ้าเกิดความสงสัยว่า ทำไมเพื่อน(ร่วมชั้นเรียนคนหนึ่ง)ไปเข้าค่ายปฏิบัติธรรมที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมแห่งนี้ กลับมาแล้วดูสงบ นิ่งๆและใจเย็นขึ้น เมื่อถึงช่วงปิดเทอมต่อมาข้าพเจ้าจึงได้สมัครเข้าร่วมโครงการแสงธรรมนำชีวิต(เยาวชน) ซึ่งเป็นโครงการที่ทางศูนย์ปฏิบัติธรรมสวนเวฬุวันได้จัดขึ้นเอง โดยเปิดรับสมัครเยาวชนทั่วประเทศตามความสมัครใจ เป็นระยะเวลา 7 วัน ผู้ที่เข้ามาปฏิบัติธรรมจะต้องนุ่งขาวห่มขาว ถือศีลแปด สวดมนต์ทำวัตรเช้า-เย็นพร้อมกับพระอาจารย์ ระหว่างวันพระอาจารย์ก็ได้สอนการนั่งสมาธิ การเดินจงกลม การกำหนดสติรวมถึงสอดแทรกคำสอนทางพุทธศาสนาต่างๆ มีการแบ่งกลุ่มทำกิจกรรมต่างๆ เช่น ทำความสะอาดโดยรอบ ระดมความคิดแก้ไขปัญหาต่างๆ

ในช่วงวันแรกๆนั้น ข้าพเจ้ารู้สึกเบื่อหน่าย รู้สึกยากลำบาก นับวันเวลาที่จะกลับบ้าน คิดกับตัวเองว่าคิดถูกรึป่าวที่ตัดสินใจมา แต่ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว "คนอื่นอยู่ได้ เราก็ต้องอยู่ได้ คนอื่นทำได้ เราก็ต้องทำได้" หลังจากที่ได้ปฏิบัติติดต่อกันเป็นเวลา 3 วัน ข้าพเจ้ากลับรู้สึกแตกต่างจากช่วงแรกมาก เหมือนกับว่าเราเกิดความคุ้นชินและรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน เมื่อจบโครงการ ข้าพเจ้ารู้สึกได้ว่าตนเองมีการเปลี่ยนแปลง จากที่ไม่เคยใส่ใจสวดมนต์แผ่เมตตาก่อนนอน ไม่เคยคิดจะตื่นแต่เช้าเพื่อตักบาตร ไม่เคยคิดจะนั่งสมาธิ ข้าพเจ้ากลับหันมาใส่ใจทำสิ่งเหล่านี้บ่อยขึ้น มีสติมากขึ้น เมื่อถึงช่วงเปิดเทอม เมื่อข้าพเจ้าทราบว่าทางโรงเรียนมีนโยบายให้นักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายไปเข้าค่ายปฏิบัติธรรมที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมสวนเวฬุวัน ข้าพเจ้ารู้สึกยินดีที่จะได้ไปปฏิบัติธรรมอีกครั้งและยังยินดีที่เพื่อนคนอื่นๆจะได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมอีกด้วย

นับเป็นโชคดีที่ในการไปศูนย์ปฏิบัติธรรมสวนเวฬุวันครั้งที่สองนี้ ตรงกับช่วงวันวิสาขะบูชา ทำให้ข้าพเจ้าได้ร่วมสวดมนต์และเวียนเทียนไปพร้อมๆกับพุทธศาสนิกชนจำนวนมากที่ตั้งใจมาทำบุญในวันสำคัญทางพุทธศาสนา ณ ศูนย์ปฏิบัติธรรมสวนเวฬุวันแห่งนี้

การเข้าค่ายปฏิบัติธรรมให้อะไรมากกว่าที่คุณคิดจริงๆ อยากให้ทุกคนได้มีโอกาสสักครั้ง หรือหากมีเวลาว่างก็อย่าลืมนั่งสมาธิบ้างนะคะ

“เมื่อไม่ได้พัฒนาด้านจิตใจ จะพัฒนาด้านใดใดก็ไร้ผล การพัฒนาจึงต้องเริ่มที่ใจคน จึงเกิดผลการพัฒนาที่ถาวร”