031 : อยู่คนเดียวอย่างนี้ทุกที

ทำงานจนดึก ไม่ค่อยมีเวลาให้กับตนเอง ไม่มีเวลาให้กับเพื่อนๆ และน้องๆ ได้แต่มองรอบๆตัวเอง แล้วก็ต้องพูดอยู่คำเดียวว่า อยู่คนเดียวอย่างนี้ทุกที

...สวัสดีค่ะ...หายหน้าหายตาไปนาน เพราะงานหนักเกินตัว การทำงานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต อยากจะหาเวลาว่างมาแวะเวียนทักทายเพื่อนฝูง พี่ๆ น้องๆ แต่ก็ต้องหมอบกระแตทุกทีเพราะฤทธิ์ยา วันนี้ได้โอกาสก็แวะมาทักทายนิดหนึ่งตามประสาคนงกงาน ทั้งๆที่คุณหมอสั่งว่าห้ามนอนดึก แต่ก็อดไม่ได้ มองรอบห้องทำงาน แล้วก็มองตัวเอง เออ หนอ...ชีวิตเรา พร้อมกับบ่นว่า อยู่คนเดียวอย่างนี้ทุกที อีกความคิดหนึ่งก็แทรกเข้ามาว่า อยู่อย่างนี้ดีแล้วมีความสุขไปวันๆ ...อยากไปไหนก็ไป อยากจะกินอะไรก็กิน แต่ว่า...เคยวางแผนชีวิตว่า วันนั้น... วันนี้... จะไปนั่น... จะไปนี่... ไม่ได้ไปเลยสักแห่ง เพราะไม่มีอะไรที่แน่นอนบนความไม่แน่นอน...และที่สำคัญ จะไปไหนก็ต้องตัดสินใจเดี๋ยวนั้นจึงจะได้ไป สิ่งที่น่าเบื่อที่สุดคือ ขับรถไปไหน ก็ต้องไปคนเดียวอย่างนี้ทุกที...เวลาเปิดเพลงฟัง ก็เป็นเพลง อยู่คนเดียวอย่างนี้ทุกที...ชวนให้ง่วงนอน ถ้าง่วงแวะปั๊ม แล้วก็ต้องนอนในรถคนเดียวอย่างนี้ทุกที แล้วท่านล่ะเป็นอย่างนี้บ้างหรือเปล่า????

เขียนใน GotoKnow โดย บันทึกเล่มเก่า
ใน บันทึกเล่มเก่า

คำสำคัญ (Tags): #มัวแต่ทำงาน#หันมามองตัวเอง#อยู่คนเดียวจนดึกอย่างนี่ทุกที#โอ้โห...

หมายเลขบันทึก: 293148เขียนเมื่อ 1 กันยายน 2009 00:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 พฤษภาคม 2012 17:52 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน