มาตรฐาน....คือความหวัง....การมัธยมศึกษา :ศตวรรษที่ 21 จะไปทิศทางใด?
จากปีพ.ศ. ๒๕๔๒ เป็นต้นมา โรงเรียนมัธยมศึกษา และสถาบันการศึกษา ล้วนเผชิญกับรูปแบบการประเมินมากมาย ทั้งการประเมินภายในโดยหน่วยงานต้นสังกัด หรือโดยสถานศึกษาเอง และ การประเมินภายนอก สมศ.หรือการประเมินเพื่อรับรางวัลต่างๆ จากองค์กรต่างๆมากมาย แม้จะเผชิญในรูปแบบต่างๆมากมายเพียงใด สิ่งที่ตรงกันก็คือ เกณฑ์และมาตรฐาน ที่การประเมินนั้นๆถือปฏิบัติ โดยเฉพาะการประเมินภายนอกของ สมศ. หลายแห่งยอมรับได้ หลายแห่งยอมรับไม่ได้ หมายๆมาตรฐานยอมรับได้ หลายมาตรฐานอาจยอมรับไม่ได้ ผลการประเมินตามเกณฑ์และมาตรฐานนั้นๆ นำมาซึ่งความพึงพอใจ ความไม่พึงพอใจ ความปวดร้าว และอึดอัด อย่างบอกไม่ถูก เมื่อสภาพปรากฏเช่นนี้ ในศตวรรษที่ ๒๑ การมัธยมศึกษา ของเรา จะไปในทิศทางใด สภาวะดังกล่าวถึงจะลดน้อยถอยลงบ้าง ....โชคดีที่ สพฐ.มี สำนักงานบริหารงานการมัธยมศึกษา สพฐ. ( สมป.) ไว้ให้เป็นแกนในการสร้างเสริมแรงบันดาลใจ ให้เกิดวิริยะแบบสนุกเพียร ให้มีพลังใจในการก้าวเดิน เพื่อเผชิญกับมาตรฐานและเกณฑ์ อย่างมั่นใจ
ช่วงวันที่ ๒๗-๒๘ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๒ ประธานฯและเลขานุการศูนย์ประสานงานการจัดการมัธยมศึกษา ทั้ง ๔๑ ศูนย์ ทั่วประเทศไทยไปประชุม กันที่โรงแรมสุนีย์แกรน จังหวัดอุบลราชธานี พบข้อสรุป ๔ ประการ คือ
๑.ปีงบประมาณ ๒๕๕๓ การมัธยมศึกษาก้าวเดินด้วยมาตรฐานการปฏิบัติงาน ร่วมกันภายใต้กรอบ ๘ หมวดในเชิงคุณภาพ และเชิงปริมาณ คือ งานแผนงานและประกันคุณภาพ / งานวิชาการ / งานบุคคล /งานกิจการนักเรียน/งานธูรการ /งานการเงินและพัสดุ /งานบริการ อาคารสถานที่ และ งานชุมชน ประชุมครั้งต่อไป ๒๔-๒๕ กันยายน ๒๕๕๒ ที่จังหวัดเชียงราย ทุกศูนย์คงได้รับมาตรฐานการปฏิบัติงาน ดังกล่าวอย่างแน่นอน
๒. ปีงบประมาณ ๒๕๕๓ การมัธยมศึกษา จะมีโปรแกรมฐานข้อมูลเพื่อการบริหารและตัดสินใจ ที่สมบูรณ์ครอบคลุมงานมาตรฐานโรงเรียน ในเชิงปริมาณ นับเป็นโปรแกรมที่เอื้อต่อการบริหารจัดการมัธยมศึกษา ในศตวรรษที่ ๒๑ ได้อย่างดียิ่ง
๓. การเริ่มวางทิศทางมาตรฐานสู่สากล ผลิตคนสู่อาเซียน และสู่สังคมโลก ในยุคโลกแบนและเทคโนโลยีที่เป็นใจ ศตวรรษที่ ๒๑ โดยเฉพาะโรงเรียนยอดนิยม และโรงเรียนโครงการพิเศษต่างๆ
แต่ประเด็นนี้ ยังไม่ชัดเท่าที่ควร ว่าการก้าวสู่สากลเราจะไปอย่างไร? ใครคิดอย่างไร?ต้องช่วยกันคิด เพื่อเด็กๆไทยเราจะก้าวสู่สากลอย่างสง่างามและเป็นธรรมกับสิทธิความเป็นเด็กไทย อย่างไรก็ตามเท่าที่ประมวลได้ " การบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี กับ TQM และ เกณฑ์ PMQA " เป็นทางเลือกหนึ่งที่ได้รับความสนใจ ดังนั้นการกำหนดจะไปในทิศทางใดคงต้องรอสักระยะ
๔. การยกระดับคุณภาพในยุทธศาสตร์ ๒๐ สัปดาห์ ของโรงเรียนมัธยมศึกษา ที่กำลังเร่งรัดตามดูเงาในขณะนี้ คือ งานชิ้นใหญ่ที่ต้องหาคำตอบของทุกศูนย์ ฯ
อย่างไรก็ตาม...ความหวัง....ความมองเห็นเงา ....กำลังใจ และแรงบันดาลใจ การมัธยมศึกษา ปรากฏในเดือนนี้ สิ่งสำคัญเมื่อมาตรฐานการปฏิบัติงาน และโปรแกรมเพื่อบริหารจัดการ ถึงปลายทาง การนำสู่การปฏิบัติอย่างจริงจังเท่านั้น จะส่งให้ความหวังสำเร็จได้ ...............
เพราะปัญหารุมเร้า มาแรงเห็นจะเป็น ปัญหา การจัดการห้องเรียน ...ด้วยอาการ ปฏิเสธห้องเรียน ....การปฏิเสธโรงเรียน ของเด็กๆ อาการดังกล่าวนับวัน....ทวีจำนวนมากขึ้น ซึ่งน่าจะได้รับความสนใจและใส่ใจอย่างจริงจังมากกว่าทุกวันนี้
ใครมีข้อคิดใดเกี่ยวกับมาตรฐานการปฏิบัติงาน มาตรฐานสู่สากล และโปรแกรมเพื่อการบริหาร แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันได้เลย ใน Blog นี้
ความเห็น (1)
"เพราะปัญหารุมเร้า มาแรงเห็นจะเป็น ปัญหา การจัดการห้องเรียน ...ด้วยอาการ ปฏิเสธห้องเรียน ....การปฏิเสธโรงเรียน ของเด็กๆ อาการดังกล่าวนับวัน....ทวีจำนวนมากขึ้น ซึ่งน่าจะได้รับความสนใจและใส่ใจอย่างจริงจังมากกว่าทุกวันนี้"
เห็นด้วยอย่างยิ่งว่ามันเป็นปัญหา พวกเราที่เป็นครูก็ถกปัญหานี้ และเคยคุยกับผู้อำนวยการโรงเรียน ที่สรุปได้ก็คือ นโยบายของเบื้องบนที่ไม่ต้องการให้นักเรียนติด 0 เกินวิชา 1 % เปอร์เซ็นของผลการเรียนจึงสูงแต่คุณภาพต่ำ หากให้วัดผลตามสภาพจริง จริง ๆ ๆๆๆ รับกันได้มั้ย อย่างนี้ปฏิรูปให้ตายก็ไม่ทันเพื่อนบ้านที่กำลังวิ่งไล่ตามมาทุกที เพราะนักเรียนคิดว่าอย่างไงโรงเรียนก็ให้จบ
ดิฉันก็หนักใจมากในฐานะครูผู้สอน ตามแล้วตามอีก ทั้งทำโทษหนัก-เบา ประชุมผู้ปกครองก็ไม่ดีขึ้นก็เลยให้ 0 ไปซะ
ด้วยมิอาจจะให้ผ่านได้จริง ๆ แถมผู้ปกครองยังบอกว่าช่วยเคี่ยวเข็ญให้ที พูดลูกก็ไม่ฟัง เออ! เราได้ยินก็บอกเลยว่าแม่มีลูกแค่ 2 ยังดูแลไม่ได้ ครูดูแลเด็กอีกตั้งกี่คน เด็กรุ่นนี้เป็นรุ่นที่สุดยอดในความรู้สึก ณ ตอนนี้ เป็นครูมา 13 ปี เพิ่งเจอ ตกลงเราควรจะเริ่มแก้ปัญหาที่ไหนดี
ครู นักเรียน ผู้ปกครอง ผู้บริหาร จะร่วมมือกันด้วยวิธีใด ตึบจริง ๆ
ขอบคุณที่ให้ระบาย ตอบดวยนะคะในฐานะผู้บริหาร