แอบตามไปดูนักศึกษาไทยในต่างแดน:อินเดีย

การซศึกษาไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานที่

ในบรรดาประเทศที่ผมอยากไปเรียนต่อมากที่สุดหนึ่งในนั้นก็มีประเทศอินเดียรวมอยู่ด้วย ด้วยความที่เคยไปเที่ยวและประทับใจความมีสีสรรค์ทั้งด้านบวกและลบทำให้สนใจอยากไปเรียนมากกกกกกกกกกก ๕๕๕  แฟนผมบอกว่าคงมีแต่คนอย่างผมเท่านั้นที่อยากไปเรียน ๕๕๕ มีแต่คนเค้าไปเรียนต่อประเทศอื่นในยุโรปหรือสหรัฐอมเริกา เพื่อให้เราได้ภาษา และการยอมรับจากสังคม

อิอิ ที่แฟนผมให้เหตุผลมาก็ไม่ผิด ว่าไม่ได้หรอก ใช่ว่าแม่คุณเธอจะ ดูถูกก็หาได้ไม่ แท้จริงเธอ เธอก็ยอมรับว่ามันเป็นที่ค่านิยมของคนไทยเองที่เราชอบไปเห่อตามฝรั่ง ต้องกินเบอร์เกอ ต้องกิน พิซซ่า และอื่นๆ จึงศิวิไลซ์ หารู้ไม่ ไอ้ที่ฝรั่งเขากินกันนนั้นเป็นการกินกันตาย และอาหารเหล่านี้ก็ไม่ถือเป็นของวิเศษเลิศหรู แต่อย่างไร เพราะเดี๋ยวนี้อาหารพี่ไทยนี่แหละที่ราคาแพงบรรลัยยับในออสเตรเลีย และเป็นกระแสนิยมที่มาแรงมาก และไม่ใช่ว่าออสเตรเลียประเทศเดียวนะครับขนาดผมอยู่สก๊อตแลนด์แล้วทำอาหารไทยทานเพื่อนร่วมห้องยังตื่นเต้นเลย  อย่างไรก็ตาม เหตุผลจริงๆ ที่ผมเลือกมาเรียนที่สก็อตแลนด์ เพราะผมฝันมานานเหมือนกันครับ จะมาตามรอยWilliam Wallaceและพอดีมีสาขาที่ผมสนใจอยู่ครับซึ่งที่อินเดียไม่เปิดสอน ๕๕๕ เอาหล่ะเข้าเรื่องดีกว่า หลังจากอดนอนหนึ่งคืน แล้วก็ส่งEssay1000 words ไปแล้ว เลยมีเวลาว่างมาท่องเน็ต ขณะนี้ผมอยู่ที่หอมหาวิทยาลัย ก่อนจะถูกเขาเนรเทศออกไป เพื่อให้เด็กUndergrad เข้าพัก ก็ขอใช้เน็ตให้คุ้มก่อน ๕๕๕ (จริง และตาผมค้างครับ หลับยังไม่ลง ทั้งๆ ที่เหนื่อย เลยขอแวะมาเขียนก่อน) ด้วยความที่ยังอาลัยรักในอินเดียไม่หาย    ก็เลยเปิดหาข้อมูลเล่น ๆ ในGOOGLE อาจารย์ใหม่ของเราครับ  ๕๕๕ แล้วก็พบเว๊บไซต์เข้าอย่างบังเอินครับ เลยขอเข้าไปอ่านแล้วก็รู้ว่า บรรดานักเรียนไทยที่อื่นเค้าอยู่เค้ากินกันอย่างไร ถ้าสนใจจะตามผมมาเลยก็ได้นะครับ

กดlink เพื่ออ่าน

อ่านแล้วก็มีความสุขดีครับ เห็นเด็กไทยรุ่นใหม่กล้าออกไปหาความจริง ไปดูโลก อย่างที่มันเป็น สาระสำคัญของเว็บนี้ ทำได้ดีทีเดียวครับ มีตั้งแต่คำแนะนำในด้านต่างๆ รวมถึงเรื่องการทำอาหารและการหาสถานศึกษา เห็นแล้ว มีความสุขจริงๆ  ถึงแม้ตัวเองไม่ได้ไปก็ตามทีเถอะ และ ในส่วนตัวผมผมคิดว่า การเรียนที่ไหนนั้น สำคัญจริง แต่ก็ไม่ได้สำคัญที่สุดมากไปกว่า การที่เราทำอะไร เราทำหน้าที่ของเราดีไหม เพราะนั่นคือสิ่งที่จะบ่งบอกความเป็นเราไปจนตายอย่างแท้จริงครับ ไว้ผมจะไปต่อในบล็อกเรื่องคำสอนของหลวงพ่อที่สก็อตแลนด์ให้จบครับ ประเด็นนี้ โดนใจผมมากครับ ไว้พบกันหลังผมส่งงานเสร็จแล้วครับ

.........................................................

ทีอเบอร์ดีน ตอนนี้อากาศเย็นครับ ประมาณตีสองเศษๆ อาจารย์ท่านให้งานเยอะมาก แต่อาจารย์ที่นี่ท่านก็น่ารักมากครับ เอาใจใส่นักศึกษาจริงๆ เรียกว่า ตามมาดูการคอมเมนท์เป็นรายตัว และนั่งรองานนักศึกษาจนถึงสี่โมงเย็น ทั้งๆ ที่ท่านไม่จำเป็นต้องคอย อาจารย์ของสถาบันภาษาที่มหาวิทยาลัยอาเบอร์ดีนนี่ท่านน่ารักมากครับ ท่านบอกว่าท่านจะมีความสุขมากที่เห็นนักเรียนเข้าใจบทเรียนมากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่  ถึงแม้ว่าจะเรียนภาษากันหนักมากกกกกกกก

เพื่อนบางคนบอกว่าเรียนกันหนักกว่าเรียนปริญยาโทกฎหมายเสียอีก แต่ผมคิดว่าดีครับเพราะจะได้ซ้อมมือก่อน พอไปเจอการเรียนกฎหมายจริงๆ จะได้รับมือได้ทัน

ท้ายที่สุด ผมขอกราบเท้าครูทุกคน ที่เป็นคนดีที่ตั้งใจสั่งสอนศิษย์ ไม่ว่าชาติใด ภาษาใด  คนเรานี้ หรือแม้แต่ผมมีวันนี้ได้เพราะมีครูครับ ถึงแม้ในระยะหลังจะมีข่าวแง่ลบเกี่ยวกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นครู แต่ไม่ได้มีวิญญาณของความเป็นครูบ้าง ก็ช่างมันเถอะ ดีเสียอีกเราจะได้เข้ามาช่วยกันดูแลสถาบันครูนี้ให้ดี ยิ่งๆ ขึ้นไป