วันสบายๆ ในท่ามกระแสงานที่มาก

แม้ภาระงานที่มากมายเพียงใด สำหรับข้าพเจ้าเอง จะไม่ละทิ้งที่จะเก็บเกี่ยวความงดงามของชีวิตเลย ทุกอย่างที่เกิดขึ้น และปรากฏขึ้นอยู่เบื้องหน้าข้าพเจ้า คือ ความงดงามอย่างล้ำลึกต่อชีวิตที่ดำเนินอยู่ในทุกขณะจิต... วันนี้ก็เช่นเดียวกัน เป็นวันที่ข้าพเจ้ามีความสุข และเกิดปิติสุขอย่างล้ำลึกต่อความเข้าใจในความว่า... "ธรรม"ชาติ... ชาติแห่งธรรม... สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นไปและดับไป...ตามสภาวะที่พึงเป็นตามเหตุนั้น...

การได้สัมผัสผู้คนในบรรยากาศที่สบายอากาศงามๆ ทุกๆ คนที่เจอ คือ กัลยาณมิตรและความดีงาม

การไปวัดในตอนเช้า การได้ยืนอยู่เคียงกัลยาณมิตรที่ปราศจากสภาวะทางลบใดใด...คือ ความสงบ เย็นใจ

การได้ยิ้มทักทายกับต้นไม้ ผู้คน สิ่งมีชีวิตอื่นที่ไม่ใช่มนุษย์...นั้นเป็นมิตรภาพที่ดีเสมอ

ความประทับใจที่เกิดขึ้นในวันนี้ คือ สภาวะที่เราเปิดประตูใจออกไปน้อมรับสภาวะแห่ง "ธรรม"ชาติที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าเรา การได้ยิ้มอย่างเบิกบาน ส่งใจออกไปด้วยความรักและความปรารถนาดีต่อสิ่งต่างๆ การระลึกถึงการขอขมาและขออโหสิกรรมต่อสรรพสิ่งต่างๆ ทำให้ใจที่ขัดเคืองมันเบาบางลง...

ช่วงเย็นแห่งวันข้าพเจ้าใช้ชีวิต...

นั่งซึมซับสุนทรียแห่งชีวิตที่ร้านพี่ตั้น..."เซรามิค" ในบริเวณสวนวนอุทยาน ได้เห็นความเป็นชีวิต รอยยิ้ม และพลังแห่งความสุขที่ผู้คนต่างส่งออกมาแบ่งปันกัน มองออกไปไม่ไกลนัก ... พี่สั้นกับเจ้าสุนัขคู่ใจนั่งเคียงคู่กันอยู่หน้าร้านต้นไม้งาม ทอดสายตายาวไปบริเวณท้องทุ่งแปลงเกษตรอย่างสุดลูกหูลูกตา...

ผู้คนเดินผลัดหน้าเปลี่ยนเข้าและออก ดูมีความสุขผ่านรอยยิ้มแห่งความชอบใจในงานเซรามิค

วันที่ปลอดโปร่งจากฝนข้าพเจ้าจะมานั่งที่นี่ และบางทีก็ช่วยพี่ตั้นห่อของให้กับลูกค้าด้วย อ.ตือ เองก็ได้มาร่วมวงในบรรยากาศตอนเย็นนี้ด้วยไม่นานก็แวะไปดูต้นไม้ตามที่ชอบ และกลับเข้าบ้านไป คลาดกันกับพี่อ้อมที่มาเกือบมืด เพียงแค่เราได้มานั่งเราก็มีความสุขใจ

ที่ดีใจอย่างยิ่ง...ได้เจอพี่ธร และพี่ตุ๊ก พยาบาลผู้เอื้ออาทรจากโรงพยาบาลศรีนครินทร์...ที่เคยมาฟังข้าพเจ้าบรรยายเรื่อง R2R เมื่อปีที่แล้วในงาน HA - Forum ที่ รร.เจริญธานี...แม้เวลาผ่านไปเป็นปี ร่องรอยแห่งความทรงจำก็ไม่ได้เลือนหาย ... ความสุขที่สัมผัสกันได้ก็ยังคงมี

พี่ตุ๊ก กับ พี่ธร...เลือกเดินดูเซรามิคกันด้วยความเบิกบานและได้ติดไม้ติดมือไป...

เพียงแค่นี้แหละชีวิตคนเราจะเอาอะไรมากมาย ความสุขแห่งการแบ่งปันความดีงามต่อกัน ก็เพียงพอแล้ว

มื้อเย็น...อ.ตือ ใจดีเลี้ยงโจ๊ค...สาวๆ ที่นั่งติดมาในรถด้วยไม่ว่าเป็น พี่อ้อม อ.แหม่ม น้องมด ... คือ มิตรภาพที่มากกว่าราคาค่าอาหารนะ การได้นั่งฟัง ได้พูด คือ โอกาสของการได้ฝึกฝนตน แต่ใครจะฝึกได้มากมายเพียงใดก็แตกต่างกันไปอันเป็นเรื่องแห่งปัจเจคบุคคล

สำหรับข้าพเจ้าเอง สิ่งที่ปรากฏขึ้นในตนเองในห้วงวันนี้คือ ความเข้าใจอย่างลงใจถึงความเป็นไปว่า นี่แหละคือ ธรรมชาติ ซึ่งพึงดำเนินไปอย่างเป็นเช่นนั้นเอง...

การได้อยู่อย่างใกล้ชิดกับ"ธรรม"ชาติจึงมักได้เจอสิ่งดีดีที่เกิดขึ้น...หรืออาจเรียกได้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นดีเสมอ...ก็ได้...

พี่ตุ๊ก กับ พี่ธร...จากโรงพยาบาลศรีนครินทร์

เขียนใน GotoKnow โดย Ka-Poom
ใน KA PooM Life

คำสำคัญ (Tags): #ธรรมชาติ#ธรรมะ#พี่ตั้น#เซรามิค

หมายเลขบันทึก: 285588เขียนเมื่อ 10 สิงหาคม 2009 00:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:15 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน