เช้าวันนี้เป็นโอกาสที่ดี ได้ไปร่วมทำบุญกับน้องๆ กลุ่มนิสิตช่อราชพฤกษ์ นำทีมโดยน้องมะปราง(ผู้น่ารัก) ที่พาน้องๆ และเพื่อนๆ ร่วมกันไปทอดเทียนพรรษา ถวายต้นดอกเงิน และถวายภัตตาหารเช้า น้องเขาเลือกวัดป่าบ้านดอนมัน มีพระสงฆ์จำพรรษา 1 รูป ณ บ้านดอนมัน ตำบลขามเรียง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม มีน้องๆ กลุ่มนิสิตร่วมเดินทาง 20 ชีวิต ร่วมกับเจ้าหน้าที่กองกิจการนิสิตผู้ติดดิน และพี่อาร์ผู้พาไป(พนักงานขับรถกองฯ) เรานัดกันขึ้นรถไปทำบุญตอน 06.00 น. กว่าจะได้ออกก็เกือบ 06.30 น. เพราะว่ารอน้องบางส่วนที่ยังเดินทางมาไม่ถึง(ไม่ใช่ผมนะ ถึงวันก่อนผมจะช้าก็ตาม) แล้วเราก็เดินทางไปถึงวัดเวลาประมาณ 07.00 น. ใช้เวลาประกอบพิธีกรรมต่างๆ ร่วมกับเช้าบ้านประมาณ 5-6 คน ใช้เวลาประมาณ 30 นาที ยอดถวายปัจจัยประมาณ 1,720 บาท และเครื่องไทยธรรมทั้งหลาย พอทำพิธีเสร็จพระก็ยังไม่ฉันอาหาร แต่เทศนาก่อนฉันใช้เวลาเทศนานานมาก กว่าจะหาที่ลงได้เวลาก็ปาเข้าไป 09.30 น. จนมีคุณยายคนนึงพูดขึ้นว่า “นิมนต์ลงหน่อยเจ้าค่ะ นิสิตคงหิวข้าวแล้ว” พวกเราก็เลยมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง เนื่องจากเวลารอคอยจะมาถึงแล้ว หลังจากนั้นเราก็รับประทานอาหารด้วยกัน และก็เดินทางมาถึงมหาวิทยาลัย ก่อนลงจากรถ ปรากฏว่ากระเป๋าสะตังค์ผู้น่ารักของผมไม่อยู่กับตัวผมซะแล้วสิ ผมเลยรีบตระเวนหาตามเส้นทางที่เราเดินทางตลอดสาย แต่ก็ไม่พบอนิจจาแล้วสิเงินทั้งหมดของผมอยู่ที่นั้น ผมคงสิ้นเนื้อประดาตัวแน่ๆ ผมเลยหมดความหวังที่จะหามันต่อไป ผมเลยเดินทางกลับห้องด้วยอารมณ์เหงาหง่อย พอจะนั่งลงอ่านหนังสือ อ้าว! เราไม่ได้เอากระเป๋าตังค์ไปนี้หว่า อิอิ...
พอช่วงบ่าย ก็เลยเข้าร่วมกิจกรรมทอดเทียนของน้องๆ นิสิตคณะสาธารณะสุขศาสตร์ มีน้องๆ เข้าร่วมประมาณ 30 คน ได้ปัจจัยทำบุญประมาณ 2,475 บาท พอเริ่มพิธีถวายทาน ผู้นำถวายก็ไม่ใช่ทายกนะสิเรื่องของเรื่อง มันก็เลยมีเรื่องที่ว่า “อิมานิ มะยังภํนเต”...ไปเรื่อยๆ คำถวายทานที่พากล่าว ก็ใส่คีย์เหมือนการร้องเพลงไปเลย น้องๆ นิสิต เลยออกอาการขำๆ กันไปถ้วนหน้า ร่วมทั้งตัวผมด้วย แต่ที่หนักกว่านั้น คนพากล่าวพากล่าวผิด ก็เลยอุทานเป็นภาษาอีสานขึ้นว่า “ฮ้วย” น้องๆ นิสิตที่ไม่ได้ใส่ใจในคำถวายทาน ก็มีแต่กล่าวตามไปเท่านั้นก็เลยอุทานคำเดียวกันทั้งหมดโดยแบบลืมตัว แล้วก็เกิดเสียงหัวเราะกันทุกคนทั้งศาลาวัด ไม่เว้นแม้แต่พระสงฆ์ เอาละ วันนี้เล่าเรื่องศาสนามามากแล้วขอจบแค่นี้คร๊าฟฟฟฟฟฟฟ
เป็นกำลังใจให้น้องเสมอ สู้ ๆ