เรียงความ
เรียงความเรื่อง อนาคตประเทศไทยที่ฉันฝัน
มีใครบ้างบนโลกนี้ที่ไร้ซึ่งความฝัน แน่นอนทุกคนล้วนมีความฝัน บางคนฝันที่จะมีชีวิตที่ดี บางคนฝันที่จะมีความร่ำรวย บางคนฝันที่จะมีชื่อเสียงโด่งดัง ทุกคนต่างคิดวาดฝันเอาไว้อย่างสวยงาม ตามความปรารถนา แต่ความฝันนั้นจะเป็นจริงหรือไม่ ใครคือผู้กำหนด
ฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งที่จัดอยู่ในกลุ่มของคนที่มีความฝัน ความฝันของผมเป็นเรื่องที่ผมอยากจะให้เป็นความจริง สาเหตุที่ผมต้องฝัน คือ ผมมีความภาคภูมิใจที่ผมเกิดเป็นคนไทย อาศัยอยู่บนผืนแผ่นดินไทย มีความสุขอยู่ด้วยความเป็นไทย ตั้งแต่อดีตเราอยู่กันอย่างสงบสุข ทุกคนมีความรัก สามัคคีต่อกันและกัน ช่วยกันปกป้องผืนแผ่นดินเพื่อให้ลูกให้หลานได้อยู่อาศัย ดังจะเห็นจากวีรกรรมของบรรพบุรุษที่ร่วมกันต่อสู้กับข้าศึกโดยไม่กลัวชีวิตจะดับสูญ ก็เพราะเพื่อลูกเพื่อหลาน แต่ปัจจุบันมันไม่ใช่ แน่นอนประเทศไทยเปลี่ยนไปแล้ว
เมื่อความเจริญรุ่งเรืองเข้ามา โดยไม่มีการควบคุมป้องกัน โดยเฉพาะสิ่งที่เข้ามานั้นเต็มไปด้วยผลประโยชน์ที่ล่อตาล่อใจ ทำให้คนเกิดความโลภ เกิดความอยาก และเห็นแก่ตัว สิ่งที่เราเห็นในวันนี้จึงมีแต่สิ่งที่เรียกว่า ย่ำแย่จนอ่อนแอ เริ่มจากครอบครัวปัจจุบันมีปัญหามากขึ้น แตกร้าวมากขึ้น สังคมเสื่อมโทรมลงทุกวันด้วยปัญหาสารพัด ทั้งยาเสพติด อาชญากรรม และที่แย่ที่สุดก็คือประเทศชาติของเรา
เมืองไทยกำลังก้าวถอยหลัง ไม่ใช่ก้าวไปข้างหน้า เหตุที่ต้องถอยหลังเพราะถูกปัญหาต่างๆ ฉุดดึงเอาไว้ ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะหลุดพ้นเสียที ยิ่งปัจจุบันเรากำลังอ่อนแอ มีการทะเลาะ แบ่งพรรคแบ่งพวก แบ่งสีเสื้อเป็นว่าเล่น แบ่งเสร็จแล้วก็ทำร้ายซึ่งกันและกัน อย่างวันที่ 7 ตุลาคม 51 ก็เกิดการปะทะระหว่างตำรวจกับประชาชน อย่างนี่มันเรียกว่าอะไร คงตลกมากในสายตาคนต่างชาติและคงหัวเราะกันใหญ่ที่คนไทยด้วยกันทะเลาะกัน สุดท้ายการทะเลาะก็จบลงด้วยการสูญเสียของประเทศชาติ นี่คือตัวอย่างที่เห็นกันอยู่ ไม่รวมถึงเหตุการณ์อื่นๆที่สูญเสียมากกว่านี้ ภาพที่ออกไปล้วนทำร้ายและซ้ำเติมประเทศชาติอย่างไม่ปรานี
ความฝันของฉันไม่รู้ว่าจะเป็นจริงได้หรือเปล่า เพราะตราบใดที่คนไทยยังไม่เลิกทะเลาะกัน ยังไม่มีจิตสำนึกต่อชาติบ้านเมือง ไม่ละอายต่อวิญญาณบรรพบุรุษ ยังเห็นแก่ตัว ยังหน้ามืดตามัว ตราบนั้นประเทศชาติคงต้องม้วยมรณา เสียดายที่เรามีเพลงสยามมานุสสติ แต่เราไม่เคยใส่ใจและเคารพในเนื้อหาของเพลงนี้
การประคับประคองและหันกลับมาร่วมมือร่วมใจกันจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด เพราะคนไทยยังไม่ก็รักชาติบ้านเมือง เพียงแต่ตอนนี้ยังขาดสติอยู่ คงต้องใช้พระบรมราโชวาทที่ได้รับพระราชทานกันอยู่เสมอ มาเป็นหลักในการนำพาประเทศชาติให้เดินหน้าต่อไป เพื่อให้ความฝันของฉันนั้นเป็นจริง เพราะฉันฝันว่าประเทศไทยเป็นประเทศที่ครอบครัวทุกครอบครัวมีความอบอุ่น สังคมมีความมั่นคงเข้มแข็ง และประเทศชาติเจริญก้าวหน้าและมีความสุขภายใต้พระบรมโพธิสมภารแห่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของปวงชนชาวไทย คนไทยเท่านั้นที่จะเป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของประเทศไทยเรา
