19 ก.ค 2552 ไหว้พระสงฆ์กับกัลยาณมิตร
วานนี้เป็นวันที่ได้บุญใหญ่ ภาวนาและการเสวนาธรรม
เนื่องด้วยเป็นสัปดาห์ที่ไม่ต้องอยู่บุญ
ว่าง1 วัน จึงพาครอบครัวทั้งคุณแม่ คุณลูก คุณยาย
ไปไหว้พระและทำสังฆทานที่ตัวจังหวัดแม่ฮ่องสอน
เป็นความตั้งใจที่จะไปนานแล้ว
การได้ทราบข่าวจากพี่สาวผู้ปฏิบัติธรรมมายาวนาน
และรู้จักกับท่านซึ่งเป็นพระป่ามานาน
ทำให้ได้ยินแล้วก็เชื่อศรัทธา และอยากกราบท่าน
เป้าหมายเรามีทั้งสองวัด
การไปครั้งนี้มีสิ่งที่เป็นอุปสรรคขวางอยู่หลายอย่าง
เริ่มตั้งแต่เเรกที่ต้องตรวจไข้หวัดใหญ่หลายคน และคนที่ตรวจก็เป็น เเละเราก็เริ่มร้อนๆหนาวๆ
คิดว่าสงสัยมีกรรมคงจะไม่ได้ไปซะแล้ว
ก็ภาวนาและอธิษฐานจิตให้หายดี....
ต่อมาก่อนเดินทางฝนก็ตกหนัก อืมจะไปดีมั๊ย
แต่ก็เชื่อว่าต้องไป แม้จะมีอุปสรรค
และอีกอย่างคือการนัดหมายกับพี่ๆ...
โทรไปหลายครั้งก็ไม่ติด
จึงฝากการสื่อสารกับเวบนี้
และเมื่อเดินทางเข้าตัวจังหวัด ก็พบว่า
ท้องฟ้าและอากาศปลอดโปร่งมาก ไม่มีฝนตกเลย
และพอจะถึงจังหวัด พี่ๆหมอก็โทรมาหา ว่าถึงไหนแล้ว
และพี่ๆก็เตรียมปัจจัยเรียบร้อยเเล้ว..........
ทุกอย่างดูราบรื่นเหมือนได้นัดหมายกันเป็นอย่างดี
และเราก็เดินทางไปกราบหลวงพ่อที่วัด
เป็นวัดที่อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลจังหวัด
จริงๆแล้วผมเคยผ่านบ่อย แต่ไม่รู้จัก(บุญอาจจะไม่ถึง)
เป็นที่ทราบก่อนบ้างว่าท่านอาจจะไม่ค่อยพูดและไม่ค่อยสอนอะไรมากเท่าใดนัก ตามที่พี่สาวท่านได้บอกไว้ แต่ท่านก็ดูมีความสงบ สบายและดูมีเมตตามาก
ระหว่างถวายสังฆทาน ผมก็นึกคิดในใจว่า วันนี้อยากฟังท่านเทศน์ และอยากกราบถามท่านเกี่ยวกับการภาวนาของเราเอง
และก็น่าสนใจมากครับที่หลังการถวายเสร็จ
ผมก็กราบแนะนำตัวเอง และคณะที่ไป
จากนั้นท่านก็ถามว่า....
โยมเคยบวชมั๊ย เมื่อใหร่ นานเท่าใหร่
ผมตอบว่าเคยครับ
ตอนอยู่ปี 1 เมื่อเกือบ 10 ก่อน ตอนนั้นบวช 1เดือนครับ
จากนั้นท่านก็เทศน์ สอนต่อไปเรื่อยๆ นานมากเหมือนกัน
ซึ่งจับหลักได้บ้างดังนี้
- ขอให้ปฏิบัติและภาวนาต่อไปเรื่อยๆ อย่าได้หยุด
อย่าให้มันขาดตอนนะ จะเสียโอกาส
- หนังสือก็เป็นการสร้างอารมณืให้เราได้ปฏิบัติได้เหมือนกันนะ
- ถ้าเราภาวนาไว้ก็ไม่เสียหาย เป็นการสร้างไว้ สะสมสติปัญญาไว้
- การค้นหาจริตที่เหมาะกับตนเองก็เป็นสิ่งที่สำคัญเหมือนกัน เพราะถ้าภาวนาไม่ตรงกับจริตตนเอง กับของเดิม ก็อาจจะยากหน่อย
จริงๆท่านสอนหลายอย่างมากครับ
แต่เพราะว่าความตื่นเต้น กับความแปลกใจ ดีใจที่ท่านมีเมตตามากที่สอนธรรมะผู้มากราบท่านครั้งแรกเช่นนี้
และสิ่งที่ท่านสอนก็ตรงกับสิ่งที่เราคิดไว้ ขอไว้ และเป็นสิ่งที่เราติดขัดพอดี และต้องการความมั่นใจ หรือการย้ำเพื่อให้การเดินทางถูกต้องมากๆยิ่งขึ้น...
แม้ว่าท่านจะบอกว่าพอแล้ว แต่เราก็ยังมีคำถามท่านอีก2-3 คำถามท่านก็เมตตาตอบพร้อมอธิบายอย่างเข้าใจ ละเอียดมาก
หลังจากทุกคนลงจากศาลาไปแล้วผมก็ยังอยู่กับท่าน เพื่อกราบถามและเรียนท่านถึงพี่สาวที่แนะนำให้มาและตอนนี้พี่สาวท่านนี้ก็ลาราชการบวช ที่วัดถ้ำผาปล่อง 3 เดือน
จากนั้นจึงกราบลาก่อนกลับ
จากนั้นตอนบ่ายๆ เราก็เดินทางไปอีกวัดหนึ่ง...
อยู่บนดอยที่ชันมากพอสมควร แต่ไม่ไกลนัก
ต้องขับรถด้วยความระมัดระวัง เพราะทางแคบ
เมื่อถวายสังฆทานกับพระท่านเจ้าอาวาสเสร็จแล้ว
ท่านได้กล่าวกับคณะเราว่า
วัดนี้เป็นวัดที่สงบ
ไม่ได้มีอะไรมาก อยู่กับแบบสงบๆ
จากนั้นได้ไปกราบนิมนต์ท่านพระอาจารย์...
ซึ่งเป็นผู้ที่พี่หมอได้เขียนถึงท่านแล้ว........
ท่านอยู่ในกุฎฏิเล็กๆบนดอย ติดพื้น เป็นห้องเล็กมากๆ
มีที่นอนกับที่ว่างเล็กน้อยเท่านั้น
ท่านเดินออกมาและบอกให้พวกเราเดินไปรอที่ศาลา
การสนทนาธรรมเริ่มต้นด้วย
ท่านพระอาจารย์สอบถามผมถึงปัญหาที่ต้องมาปฏิบัติธรรม หรือสนใจการภาวนา......
ผมกราบเรียนท่านไปว่าเพราะว่า เพราะรู้ตัวว่ามีกิเลสมาก และอยากค้นหาความสุขที่แท้จริง(อันนี้ขยายความทีหลังครับ...)
และจากนั้นท่านก็ถามถึงวิธีการปฏิบัติถาวนา
ความรู้ที่เข้าใจอยู่....
และอีกหลายคำถาม..
ท่านก็อธิบายว่าก็เหมือนกับหมอที่สอบถามอาการคนไข้
จากนั้นท่านก็แสดงพระธรรมเทศนา
โดยเริ่มต้นที่เรื่องตั้งแต่พุทธกาล ถึงความจริงของหลักพระพุทธศาสนา หลักไตรลักษณ์ โดยเฉพาะอนัตตา
ท่านสอนเรื่องจิต และการเข้าใจระบบของจิต
ท่านสอนเรื่องโยนิโสมนสิการ...
ท่านสอน แนะนำ และยกตัวอย่างข้อธรรมต่างๆที่เกี่ยวกับการปฏิบัติภาวนา
หลักของสมาธิ หลักของสติ และวิปัสสนา
และท่านตอบคำถามที่พี่ๆ หลายท่านสังสัย หรือติดขัด
ผมรรู้สึกว่าท่านเมตตาและเจาะจงต่อการเรียนรู้ของผมมาก จนต้องออกตัว และอยากให้กัลยาณมิตรท่านอื่นๆได้ถามท่านเพิ่ม
เป็นการฟังพระธรรมเทศนากับพระป่าที่ท่านปฏิบัติภาวนาอย่างจริงจัง
เป็นบุญเป็นโอกาสของชีวิตของพวกเราและคณะทุกๆคน
ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านครับ
ความเห็น (3)
ขออนุโมทนาด้วยนะขอรับ..
อย่าลืมทำตามที่ฟังมาละขอรับ..
สิ่งดีอยู่แค่เอื้อมแต่คนในสังคมปัจจุบันคว้าไม่ถึง..
สวัสดีจ้ะน้องสุพัฒน์
ยินดีด้วยจ้ะที่ได้สนทนาธรรมกับพระอาจารย์เพทาย และหลวงพ่อทองปาน
ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ...
อย่างไรเสียพี่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะอิจฉา(เล็กๆ)ในบุญที่หนูได้มีโอกาสบวชเรียน และการเข้าสนทนาธรรมกับพระเถระของผู้ชายเป็นไปได้โดยไม่ขัดเขิน ดีจริงๆค่ะ
ขอบคุณสำหรับรูปที่แบ่งปันให้พี่ปิติด้วยคนค่ะ
พี่วี