พัทยากับอัลบั้มภาพเมื่อปีที่แล้ว

หมดสิ้นปัญญาของชาวนาบ้านนอก ร่อนเร้เข้ามาเป็นกับกันในบางกอก สูญสิ้นราคาเพราะแก่ชราหัวหงอก หาทางออกสุดท้าย ด้วยสุราเมรัย

   พัทยากับอัลบั้มภาพเมื่อปีที่แล้ว     

       เมื่อเดือนกรกฏาคมปีที่แล้ว ได้มีโอกาส ไปอบรม ผู้บริหารศูนย์อบรมจริยธรรมอิสลามประจำมัสยิดที่พัทยาใต้ จัดโดย สมาคมคุรุสัมพันธ์แห่งประเทศไทย พอช่วงกลางคืน การสัมนาเสร็จก็ประมาณ สามทุ่ม พรรคพวกที่ไปด้วยกัน ก็ชวนไปดูบรรยายกาศ กลางคืน ของพัทยา ช่วงนั้น ชาวต่างชาติที่เข้ามาเที่ยวค่อยข้างมากโดยเฉพาะในกลุ่มของชาวอาหรับ  ก็อย่างที่เคย เราคนชายขอบ อยากรู้ อยากเห็น  ว่า ที่นี่เขามีวิถีการดำเนินชีวิตในเวลากลางคืนกันอะไรกันอย่างไง

เดินออกจากโรงแรม ก็ไม่เกิน ห้า นาที ก็เข้าส่แหล่งบันเทิงของพัทยาใต้ ภาพที่เห็นก็เหมือนกับย่านบันเทิงของเมืองใหญ่ ท้วไป  แต่ที่นี่ มีความหลากหลายมากกว่า เพราะเห็น นักเที่ยว เขา กล่าวกันว่า พัทยาเป็นสวรรค์บนดิน   ก็ไม่รู้มองกันอย่างไงว่าเป็นสวรรค์  

ทุกชีวิต ทุกร้านที่นี่ ต้องแข่งขันกัน  หาสิ่งที่ดีที่สุดมาไว้หน้าร้านเพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวที่ผ่านไปมาเพื่อ เข้ามาสู่ร้าน หรือ ธุรกิจของตนเอง ไม่ว่าจะเป็นตู้ไฟ การตกแต่งร้าน สร้างบรรยากาศ หรือ แม้นกระทั้งเอาน้อง ๆ นุ่งน้อยห่มน้อย มายืนหน้าร้านเพื่อฉุดหัวใจนักท่องเที่ยวชาย ให้ละลายไปกับท่าทางและน้ำเสียงของเธอ

หรือจะเป็นลักษณะอย่างนี้ยอมครับ คุณจะขีด จะเขียน เชิญครับ แต่อย่าลืมให้ตังค์ด้วยนะครับ ก็อย่างนี้แหละครับ ทำอย่างไร กับผมก็ได้ เป้าหมายคือรายได้เลี้ยงชีวิต เขาคือหุ่นยนต์ ที่มีสีมีพู่กันมีขันอยู่ข้างหน้า รอความเมตตาของทุกท่านที่เดินผ่านไปมา หรือเขาคือศิลปิน ข้างถนนที่ขายร่างกายให้กับ ให้กับผู้คนที่อยากจะระบายอารมณ์กับสัมคมที่ยุ่งเหยิงในขณะนี้

รายได้หลักของทุกคนที่นี่ ก็คงต้องอาศัยนักท่องเที่ยจากต่างประเทศที่เข้ามาหาความสำราญในพื้นที่ คราใดที่มีวิกฤติทางการเมือง มีการประท้วงกันระหว่างสีต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในประเทศ ก็หมายความว่า จำนวนนักท่องเที่ยวที่จะเข้ามาก็มีจำนวนน้อยลง ส่งผลกระทบต่อการดำเนินชีวิตของพวกเขา อย่างมาก

ผู้คนจากหลายที่ หลายภาค ต่างมุ่งสู่เมืองพัทยา  เพื่อ ความเป็นอยู่ที่ดีของชีวิต เป้าหมาย คือ รายได้ที่งดงาม ล่อใจอยู่ บางคนอาจจะมาจาก การชักชวนจากเพื่อน ญาติ หรือนายหน้า ที่เสนอ ผลประโยชน์ที่ดีที่สุด ทางเลือกของชีวิต ที่อาจจะเปลี่ยนจากคนธรรมดาคนหนึ่งกลายเป็น คนที่มีทรัพย์สินเงินทอง เป็นที่ยอมรับของสังคมด้วยกับค่านิยมของสังคมบริโภคนิยม  แต่จะมีสักกี่คนที่จะไปถึงเป้าหมายตรงนั้น

เชิญข้างในค่ะ เรามีอะไรดี ๆ จะอวด

แสงไฟ ระยิบ ระยับ งดงาม  เสมือนกองไฟ ที่ เรียกร้องแมลงเม่า ฉันใดฉันนั้น  มนุษย์ เรา หากยัง หลงใหล กับ กระแสแห่งทุนนิยม  ค่านิยม ที่ตะวันตก บอกเราว่านี่คือความศิวิไลส์  คือพฤติกรรมวิถิของชาติที่เจริญแล้ว จนลืมภูมิปัญญา รากเหง้าของตนเอง วิถี การดำเนินชีวิตของ บรรพบรุษ  ก็คงทำให้พวกเรา ต้องวนเวียนอยู่บนเส้นทาง เช่นนี้ตลอดไป  เพราะคำว่า พอ  ไม่เคยเกิดขึ้น กับ คน

 

นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติอุ่นหนาฝาคั่ง

ตู้ไฟ A-GO GO  ทีเร้าใจ เรียกร้องแมงเม่าเข้าสู่กองไฟ

มาลัยขายถูก  ไม่ใช่เด็กขายพวงมาลัยแต่คนพิการครับ

ป้ายตู้ไฟ เป็นภาพสาวสวยงดงามตา

 บารากู่ ยาสูบ ยอดนิยมของ คนแถบตะวันออกกลาง

ค่อย ๆ แทงค่ะ เพราะลูกแดงกำลังจ่อ

อีกมุมหนึ่งของชีวิต ชายคนหนึ่ง แห่งเมืองสวรรค์ของนักเที่ยวเสมือนลุงขี้เมา แห่งบทเพลงของคาราบาว 

      ยามเจ็บไข้  ร่างกายสั่นสท้าน เพราะต้องใช้แรงงาน  ยิ่งกว่าใช้แรงงัว  คนเหมือนคนต้องทำงานเหมือนควาย  แต่หนี้สินยังมากมาย  เกิดเป็นควายดีกว่าคน

       หมดสิ้นปัญญาของชาวนาบ้านนอก  ร่อนเร่เข้ามาเป็นจับกังในบางกอก  สูญสิ้นราคาเพราะแก่ชราหัวหงอก  หาทางออกสุดท้าย  ด้วยสุราเมรัย 

       กินเหล้าเข้าไปยิ่งเล้วร้ายซ้ำเก่า  หาเงินมาได้ก็เอาไปกินเหล้า  มันกลุ้มก็ยิ่งกิน  ยิ่งกินก็ยังเมา  ร่างกายก็ปวดร้าว  โรคร้ายก็ครุกคราม

      *เช้าวันหนึ่งมีคนพบศพ  ขี้เมานอนตาย  อยู่ที่ใต้สะพานลอย      

ให้ผมกราบแทบเท้าผมก็ยอม  ครับศักดิ์ศรีของคน