ดับโกรธ

                     โกรธหนอโกรธ โกรธใคร ดังไฟเผา
                     โกรธของเรา เข้ามา ใจพล่าผลาญ
                     โกรธที่รุมสุมไฟ  ดั่งใจมาร
                     โกรธเอาการ ท่านใด เคยได้เป็น
                     เคยตามดู ตัวโกรธ และโทษนี้
                     ใจก็มี ที่ยึดติดให้คิดเห็น
                     โกรธที่เขา เรากลับพล่าน ซ่านกระเซ็น
                     ใจก็เย็น ลงได้ ไม่ร้อนรน
                     สำนึกรู้ อยู่ที่ตัวรู้ชั่วดี
                     มุ่งฝึกที่ ตัวเรา เขลาสับสน
                     เย็นหนอเย็น เย็นใจ ได้ฝึกตน
                     ใกล้หลุดพ้น ตัวโกรธเห็นโทษทัน