นักพูดที่เป็นที่รู้จักกันดีท่านหนึ่งได้เริ่มหยุดการสัมนาของเขาโดยการหยิบ
แบงค์ 1,000 ขึ้นมา ในห้องที่มีผู้เข้าร่วม 200 ท่าน แล้วเขาก็พูดว่า
"ใครอยากได้แบงค์ 1,000 นี้บ้าง?" มือได้ถูกยกขึ้นเป็นจำนวนมาก
และเขาก็พูดต่อว่า “ ฉันจะให้เงินแบงค์1,000 นี้แก่หนึ่งในพวกท่านแต่
ครั้งแรกนี้ฉันจะทำอย่างนี้ ” เขาเริ่มที่จะขยำๆเงินนั้นแล้วเขาก็ถามอีกว่า
"ใครจะยังต้องการมันอีก" ยังคงมีมือที่ยกขึ้นอีก
“ดี” เขาตอบ “ แล้วถ้าฉันทำอย่างนี้ล่ะ”
และเขาก็ทิ้งมันลงที่พื้นและเริ่มที่เหยียบย่ำมันด้วยรองเท้าของเขา
แล้วเขาก็เก็บขึ้นมา ขณะนี้มันทั้งยับยู่ยี่และสกปรก
"ตอนนี้ใครยังต้องการมันอีก" ก็ยังคงมีคนยกมืออีก
"เพื่อนๆคุณได้เรียนรู้บทเรียนที่มีคุณค่ามากที่สุดบทหนึ่งแล้วว่า...
ไม่ว่าฉันจะทำอะไรกับเงิน คุณก็ยังต้องการมันอยู่
เพราะว่ามันไม่ได้ลดคุณค่าในตัวมันลงเลย มันก็ยังคงมีค่า 1,000 บาทอยู่นั่นเอง ............
เหมือนกับหลายๆครั้งในชีวิตของเรา ที่ถูกทิ้ง ถูกเหยียบย่ำ และถูกทำให้สกปรก โดยสิ่งที่เราตัดสินใจทำมันและสภาพแวดล้อมที่เราเจอ ทำให้เรารู้สึกว่าคุณค่าของเราลดน้อยลง แต่ไม่ว่าอะไรที่ได้เกิดขึ้นหรืออะไรที่จะเกิดขึ้น คุณไม่เคยสูญเสียคุณค่าของคุณ คุณเป็นคนพิเศษ -- อย่าลืมมันตลอดไป!
"อย่านำความผิดหวังของเมื่อวานมาบดบังขณะปัจจุบันของชีวิต"
แล้วถ้าเกิดเค้าฉีกแบงค์พันนั้นละ
ยังจะมีคนต้องการมันอยู่มั้ย?
เป็นการยกตัวอย่างเปรียบเทียบที่ดีคะ
ถ้าเค้าฉีกแบ็งค์พันแล้ว..ผึ้งน้อยจะเอาเปล่าละถามใจดูสิขอรับ
สาธุ ทุกท่านขอรับ