ฟื้นสำนึกท้องถิ่นอีสาน...เกราะป้องกันการ "บดขยี้" จากภายนอก
สิ่งที่ผมจะกล่าวถึงในวันนี้คือเรื่อง "สำนึกท้องถิ่น" ถามว่า ทำไมเราต้องมาฟื้นฟูสำนึกท้องถิ่น?
ก็เพราะสังคมไทยในขณะนี้กำลังวิกฤต วิบัติอย่างใหญ่หลวง
แต่น่าเสียดายที่คนในชาติไม่เข้าใจในวิบัตินี้
ผมอ่านงานวิจัยเพื่อท้องถิ่นที่ได้รับการสนับสนุนจาก
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) สำนักงานภาค
ทำให้เห็นวิบัติอย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของดินเค็มในเขตราษีไศล
เรื่องคนที่ติดเอดส์ในเมืองสรวง รวมทั้งการแย่งน้ำ แย่งทรัพยากร
ซึ่งเป็นความวิบัติที่ใหญ่หลวง
เป็นความวิบัติที่คนอีสานทุกคนไม่เข้าใจรวมทั้งคนในชาติที่ไม่เข้าใจ
เพราะตลอดระยะเวลา 40 ปีที่ผ่านมา กระบวนการจากข้างนอก
ทำให้คนไทยมีนิสัยใจคอที่ มักง่าย มักได้
จึงเป็นช่วงจังหวะที่มีการทำลายชาติอย่างลึกซึ้งจนกระทั่งมาถึงปัจจุบันนี้
ความเห็น (2)
ผมมีโอกาสเดินทางไปอีสานหลายครั้งในช่วงที่ผ่านมา
ซึ่งในแต่ละครั้งก็ได้เรียนรู้วิถีชีวิตคนและได้แลกเปลี่ยนกับคนท้องถิ่น
ผมได้พบเห็นศักยภาพ - ทุน มากมายในแผ่นดินอีสาน แต่ปรากฏการณ์หนึ่งที่เจอก็คือ "เยาวชนคนหนุ่มสาว พากันเดินทางออกไปจากชุมชน เพื่อไปทำงานในกรุงเทพ"
ภูมิปัญญาที่งดงาม มีคุณค่า สิ่งดีๆที่มี ใครจะเป็นผู้สืบทอด? หากว่าเยาวชนรุ่นต่อไป ไม่อยู่ให้สืบทอดเสียแล้ว
พวกเขาเดินทางไปทำงานเพื่อหาเงิน วิ่งเข้ากระแสทุนนิยม ค่อนข้างจะกลับสู่ถิ่นได้ยากเสียแล้ว
อาจเป็นเพียงข้อมูลเพียงส่วนเดียวที่ผมได้เห็นมาในช่วงสั้นๆ อาจจะไม่ใช่ปรากฏการณ์ทั้งหมด แต่...ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ครับ
ผมเขียนบันทึกเมื่อคราไปอีสาน หลายๆบันทึก แลกเปลี่ยนเรียนรู้ "โสเหล่" กันได้ครับที่ Blog ของผม
ตำหุก เฮ็ดทุง อุบลราชธานี
ทางไกล..อาจสามารถ ร้อยเอ็ด
ส่วยสุรินทร์ สุรินทร์
เบิ่งอีสานใต้กับปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ สุรินทร์ บุรีรัมย์ ศรีษะเกษ อุบลราชธานี
ยินดีต้อนรับอาจารย์วิทยาสู่ชุมชน อีสานศึกษานะครับ
ผมสนใจงานวิจัยท้องถิ่น งานวิจัยเพื่อท้องถิ่นและงานวิจัยโดยท้องถิ่นนะครับ ผมจะติดตามงานของอาจารย์นะครับ ขยันเขียนนะครับผม