เราสามคน(1)
เสียงโทรศัพท์ของดิฉันดังขึ้นในตอนสายของวันเสาร์วันหนึ่ง ในขณะที่ดิฉินกำลังขับรถไปธุระ "พี่ครับ ผมเป็นน้องของคุณเอ็ม(นามสมมติ) เป็นคนไข้ที่พี่คุยด้วยเมื่อวานนี้ ตอนนี้คนไข้เครียดมากครับ อยากพบพี่" ความจริงดิฉันได้รับโทรศัพท์จากผู้ป่วยหรือญาติในทำนองนี้บ่อยมาก จึงไม่ค่อยรู้สึกอะไรมากนัก แปลกใจนิดหน่อยเพราะจำได้ว่าเมื่อวานระหว่างให้การปรึกษาผู้ป่วยยอมรับการติดเชื้อเอชไอวี ไม่มีทีท่าว่าจะเครียดแต่ไม่ได้บอกความเสี่ยง ดิฉันจึงตอบกลับไปว่า"พอดีพี่มาทำธุระที่กรุงเทพฯ เสร็จธุระแล้วพี่จะกลับไปคุยด้วย คุณรอที่หน้าห้องสุขภาพจิตนะ แล้วเจอกัน" ค่ำวันนั้น ดิฉันก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาดี รออยู่ที่หน้าห้องทำงาน ดูร้อนรนเขาแนะนำตัว "สวัสดีครับผมโจ้(นามสมมติ) ที่โทรหาพี่เมื่อตอนเช้าครับ"
"เป็นอะไรกับคุณเอ็มคะ" ดิฉันยิงคำถามแรก
โจ้ยิ้มไม่ตอบว่าอะไร เงียบไปสักพัก ดิฉันจึงถามต่อว่า "แล้วคุณเอ็มอยู่ไหนคะ"
"กำลังลงมาครับ"
"ทราบหรือเปล่าว่า คุณเอ็มป่วยเป็นโรคอะไร" โจ้ตอบว่า"ทราบครับ"
"สนิทกันมากเหรอ คุณเอ็มจึงเล่าให้ฟัง" "ครับ" "แล้วมีใครรู้เรื่องอีกมั้ยคะ" "พี่ชายคนที่กำลังจะลงมาพร้อมกับพี่เอ็มครับ"
พอดีผู้ป่วยกับชายหนุ่มอีกคน มาถึงหน้าห้อง การสนทนากับโจ้จึงยุติลงชั่วคราว ความสนใจของดิฉันเปลี่ยนไปที่ผู้ป่วย เมื่อดิฉันต้องอยู่ในห้องกับชายหนุ่มทั้งสาม บอกตามตรงว่ารู้สึกกลัวอยู่บ้างแต่ก็คิดว่าเรามาเพื่อช่วยเหลือผู้ป่วยคงไม่มีอะไร
"เป็นยังไงบ้างคะ" ดิฉันเริ่มค้นหาปัญหา ผู้ป่วยก็มีอาการเหนื่อย ๆ และเพลียๆ แต่ไม่พูดอะไร ดิฉันคิดเอาเองว่าน่าจะกังวลเรื่องการติดเชื้อ หลังจากผ่านภาวะช็อคมา ก็ปลอบใจ ว่าผู้ป่วยสามารถมีชีวิตอยู่ได้เพราะตอนนี้มียารักษาแล้ว ถึงแม้ว่าจะไม่หายขาดแต่ก็ยืดอายุของผู้ป่วยได้อีกนาน อธิบายเรื่องการดูแลตนเอง หลังจากที่พูดซักพัก ดิฉันก็เริ่มรู้สึกว่าสิ่งที่เราพูดไปคงไม่ใช่เรื่องที่ผู้ป่วยอยากรู้ในขณะนี้ ดิฉันจึงเบี่ยงเบนความสนใจและนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้คำตอบว่าโจ้เป็นกับผู้ป่วย
จึงหันไปถามโจ้ว่า"เมื่อกี้นี้ยังไม่ได้บอกพี่เลยว่าเป็นอะไรกับคุณเอ็ม" เนื่องจากบรรยากาศเริ่มตึงเครียดดิฉันจึงแกล้งถามว่า"หรือว่าเป็นกิ๊กกัน"
โจ้ละไว้ในฐานที่เข้าใจ แล้วตอบว่า"ที่มาวันนี้เพราะเรื่องนี้" ปากกับความคิดของดิฉันไวพอกัน"อ้าว! งั้นต้องเจาะเลือดนะ"
โจ้บอกว่า "ถ้าผมเจาะ พี่คนนี้ต้องเจาะด้วย" โจ้ชี้ไปที่พี่ชายอีกคนหนึ่ง
ทำให้ดิฉันรู้ได้ทันทีว่า ชายสามคนตรงหน้าที่ภายนอกดูเป็นชายชาตรี มีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อเอชไอวี ร่วมกัน และนี่เป็นเหตุผลที่เขาทั้งสามคนอยากพบดิฉันมาก ถึงจุดนี้ความกังวลเกี่ยวกับการอยู่ท่ามกลางชายหนุ่มทั้งสาม ก็หมดไปเพราะยิ่งพูดคุยกัน ดิฉันก็รู้สึกปลอดภัยมากขึ้นเพราะดิฉันไม่อยู่ในสายตาของเขาทั้งสามเลย.......เฮ้อ โล่งอก
โปรดติดตามตอนต่อไป.....
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น