ทำงานเหมือนวัว... เหมือน...
วันก่อนได้ยินเจ้านายเล่าให้ฟังถึง เพื่อนท่านหนึ่ง
ที่ออกปากเล่าถึงสภาวะการทำงานปัจจุบัน ที่ดูเหมือนจะหนักมากขึ้น จากท่คนน้อยลง
เป็นประสบการณ์ที่ท่านกำลังพบ หรืออาจจะพบมาก่อนแล้วสบายขึ้น และมาพบอีก
เรื่องราวปริมาณงานกับจำนวนคน เป็นเรื่องที่บอกยาก วัดยากเหมือนกัน
เพราะมีปัจจัยหลายอัน เราจะเอาปริมาณคนไข้ หรือเอาปริมาณคนทำงาน
หรือว่าเอาลักษณะงาน ลักษณะ ประเภทของคนไข้ที่ต้องพบเจอ
ย้อนกลับไปมอง องค์กรของเรานั้นมี 4 คนจาก 6 คน
การทำงานนั้น ก็สามารถผ่านมาได้ และเหมือนจะเป็นการปรับสภาวะของความรู้สึกได้เเล้ว
ว่าที่เราทำอยู่หนักหรือไม่หนัก แต่ถือเป็นความจำเป็นที่ไม่อาจจะเลี่ยงได้
และก็ต้องทำ และทำต่อไปอยู่อย่างนี้
คิดอีกแบบแม้งานจะหนัก แต่ก็ช่วยประหยัดงบประมาณขององค์กรที่ต้องจ่ายเพิ่มต่อแพทย์
แม้จนเมื่อตนเองป่วย
จึงย้อนกลับมาถามว่า...
อืมการทำงานหนักก็มีผลต่อสุขภาพ ต่อขันธ์เหมือนกัน
เพราะการใช้งาน เพราะการตรากตรำ
จึงเริ่มหันกลับมามองขันธ์ และเห็นความสำคัญของเขา ของร่างกาย
ร่างกายที่จะต้องใช้เขา ใช้ทำงาน ทำกุศล และใช้ปฏิบัติเพื่อความรู้ ความเเจ้งในธรรมชาติ
ย้อนกลับไปที่ต้นเรื่องคือ
ครั้งหนึ่งผมก็เคยรู้สึกเช่นนั้นครับ
แต่ถ้าลองอดทน และทำความเข้าใจ เราก็จะได้เรีนรู้ เข้าใจอะไรๆ อีกมากขึ้น
เป็นการเรียนรู้จากทุกข์ และเป็นการรู้ทุกข์ไปในตัวครับ
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ
ที่ทำงานตอนนี้ก็ไม่รับพนักงานเพิ่มค่ะ ให้คนเท่าที่มีอยู่ช่วยกันทำงาน ก็ดีค่ะ ได้เรียนรู้งานในหน้าที่อื่นๆ ด้วย และในภาพรวม คนในองค์กรก็เข้าใจกัน เห็นอกเห็นใจกันมากขึ้น เพราะได้เปลี่ยนหน้าที่กันทำงาน
สวัสดีคะคุณหมอ ที่เคารพ
ความสมดุลย์ และความลงตัวของ แต่ละสถานที่ ไม่เคยลงตัว เคยคิดและเป็นทุกข์ ว่าทำไม่ภาระงานมันมากมาย ทั้งที่ใช่ และไม่ใช้ภาระงาน ของตนเอง แต่ สุดท้าย ทุกวันนี้ ได้คำตอบ ที่ลงตัว ทุกอย่างที่ทำไป เพียงเพราะอยากทำให้ผู้ป่วย เรื่องง่าย กับสุขภาพที่พวกเขามีโอกาส ไม่เท่าเรา... เราจึงพอใจที่จะเป็นผู้ให้ อย่างเต้มใจ ที่นี้ คุณหมอมี 5 คนคะ เราคิดเสมอว่า คุณหมอทำเท่าที่ทำได้ ส่วนที่ทำไม่ได้ หรือไม่อยากทำ หรือเกินความสามารถจะทำ พวกเรา หนึ่งในทีมสุขภาพ ที่มั่นใจ ในการตัดสินใจ ครั้งนี้ เต้มใจทำ ความสมดุลย์ที่ไม่ลงตัว ของที่นี้ จึงมีคำตอบที่เราเลือก
ขอบพระคุณคุณหมอ และทีมงานของหอผู้ป่วยชายทุกท่าน
ที่กรุณาดูแลพี่จะสอ อย่างดีที่สุดจนวาระสดท้าย
และเขาได้ไปอยู่กับองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว
ดิฉัน และทีมงานศูนย์แสงอรุณ ขอพระเจ้าทรงอวยพระพร
คุณหมอ และทีมงานทุกท่านคะ
ขอแสดงความนับถือ
พัดชา ,ศูนย์แสงอรุณ ปาย
หน่วยงานเราคงมี..และ.... หลายตัวเหมือนกันนะ นายกระท้อนแอบมองเห็นอยู่เหมือนกัน แต่ถ้าเหนื่อยแต่สุข....ก็คงทำได้แบบไม่ท้อ ท่านสุพัฒน์คงอยู่กลุ่มนี้แหละ เพราะเริ่มเห็นพุงออกมาบ้างแล้ว ฮะ ฮะ ฮะ ส่วนนายกระท้อนขอนำหน้าไปก่อน(เรื่องพุง) "สุขใดไหนเท่าถ้าเรารักกัน...สุขใดในฝันรักกันฉันเธอ สุขใดเสมอเธอเธอฉันฉัน....ผ่านพ้นสุขวันเพราะฉันและเธอ"
สวัสดีค่ะ
- ทำงานเหมือนวัว ช่างเปรียบเทียบจังเลยค่ะ
แต่ว่าคงไม่ใช่วัว ตาบอด หูหนวกนะค่ะ เพราะเชื่อว่าท่านมิใช่คนเช่นนั้นค่ะ
สวัสดีคะคูรหมอ
ครั้งหนึ่งเรา ก็เคยรู้สึกเช่นนั้นคะ
แต่ถ้าลองอดทน และทำความเข้าใจ เราก็จะได้เรีนรู้ เข้าใจอะไรๆ อีกมากขึ้น
เป็นการเรียนรู้จากทุกข์ และเป็นการรู้ทุกข์ไปในตัวคะ