สวัดดีตอนสาย...วันนี้เป็นวันสีเขียว....5 มิย. 2552
ภาวะโลกร้อนสำหรับเมืองไทยมีการรณรงค์แบบไทยๆ...ลุกพลึก...แล้วก็มอด...แล้วจุดใหม่...
ตั้งแต่หัว (นักคิดนโยบาบทั้งหลายแล่...จนประชาชนผู้ปฏิบัติ...)
เอาแค่ใก้ลตัวตัวเราเองนี้แหล่ะ...ทุกบ้านทุกเมืองมีตลาดนัด... หนึ่งอาทิตย์ปาเข้าไป 2 ครั้ง
แม่บ้าน...สาวโสดไม่โสด...ลูกเล็ก...เด็กโต....ไปตลาดนัด...กลับมาด้วยถุงพลาสติกติกมือมา
พวงโต....พริก 5 บาท 1ถุง..มะเขื่อ 5 บาท 1ถุง คะน้า 5 บาท 1ถุง นี้แค่ของที่จะทำ
พริกแกงปาเข้าไปกี่ถุงแล้ว...ไหน หมู...ไก่...เนื้อ..ปลา...กุ้ง...หอย....ปลาหมึก...ปลาเค็ม...
ตบท้ายด้วยผลไม้อีกอย่างน้อย...1 ถุง แน่นอนต้องมีของใช้...ของช๊อบที่ถูกใจอีก...
สรุป 1คน จะมีถุงพลาสติกติดมาเฉลี่ยไม่ตำกว่า 12 ใบ ....1 ตลาดนัด ไปจ่ายกี่ตน...
1 อาทิตย์ ปาเข้าไป.. 2 ครั้ง ....บวกลบ...คูณ...หาร...เท่าไหร่เอ๋ย...สรุปมากพอดูหลักฐานที่
หลงเหลืออยู่หลังตลาดวาย....
ลองมั้ย...บ้างคนไม่ชอบถือตระกร้า...ถือถุง... แบบครูซ่อมคน...แต่เวลา...ผักไม่ว่าซื้ออะไร
เท่าไหร...ให้เขาชั่งแทร่วมกันในถุง 1 ใบ เพราะเวลาเอาผักล้างเราร่วมกันอยู่ดี...
กรณีเดียวกัน...ปลา..หมู..ไก่...ซื้อเจ้าแรกขอถุงใบใหญ่หน่อย 1 ใบ ชั่งคิดเงินใส่ถุงใบเดียวกัน
เหตุผลต้องล้างก่อนอยู่แล้ว...วิธีนี้...เราจะมีถุงมากสุดไม่เกิน 5 ใบ ...
ไม่แนะนำวิธีใส่ตระกร้า...เพราะตระกร้าใบหนึ่งเดี่ยวนี้ราคา มากกว่า 100 บาท เก็บเงินซื้อ
กับข้าวไว้ทานได้ ตั้งมื้อสองมื้อ...ทุกอย่างขอแค่เริ่มต้นที่ตัวเรา...การทำอย่างสมำเสมอต่อเนื่อง
คือสิ่งที่หน่าจะทำมากกว่า 1 ปี รณรงค์ปลูกป่าปีละ 2 ครั้งเนื่องในวันสำคัญแล้วทิ้งขว้าง
ให้วัว...แพะกิน...หญ้าท่วมตาย...เสียดายกล้าพรรณเปล่าๆ...
|
สวัสดีค่ะ คุณครู ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ...คุณครูอยู่แม่ฮ่องสอนหรือค่ะ เป็นจังหวัดที่อยากไปมากๆ แต่ยังไม่เคยมีโอกาสไปสักครั้ง....
วันนี้ดีใจค่ะ ที่คุณครูแวะไปเยี่ยม ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดีๆนะค่ะ....
อ่านแล้วเห็นด้วยเลยค่ะ
แต่...บางครั้งแม่ค้าบางคนจะรำคาญเรานะคะ มองด้วยสายตาแปลก ๆ คงคิดว่ายัยคนนี้...แปลกคน...
ส่วนตัวจะพกถุงผ้าไปค่ะ ซื้อของแล้วใส่ถุงผ้าเลย หากไปบางห้าง เขาจะขอบคุณเราด้วยค่ะ หากเราปฏิเสธถุง...
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
ขอบคุณ..นู๋ผู้น่ารัก...คนไม่มีรากค่ะ...ที่ครูซ่อมคนอยู่ยังคงมีกลิ่นอายของสังคมชนบท...ยังมีอยู่
...เวลาซื้อของ..แม่ค้าจะชอบใจที่ไม่เอาถุง...แล้วก็สิ่งที่ตามมาคือ...
เอาหมอป้าแถมให้....หมอเลยได้พวกผักแถมมานิดหน่อยค่าช่วยลดต้นทุนเขา...
แต่อื่นใดไม่เท่าความสุขใจ...มิตรภาพที่ได้...เหนือสิ่งอื่นใดเราเป็นวิทยากร...
และสอนนักศึกษา...เรื่องลดภาวะโลกร้อน...ต้องทำตัวอย่างให้เขาให้...และต้องเริ่มต้นที่ตัวเรา...เพราะยึดถือคำว่า...อย่าได้หาญกล้าที่จะไปพัฒนาใคร...
ถ้าไม่พัฒนาตัวเองก่อน....ขอบคุณค่ะ